TOCHT OP DE VECHT

Op 28 augustus gevaren op de Vecht (Overijssel). Met drie families, Kloosterboer, Prins, mijn gezin en met eenzame comboy Hans Maarse hadden we een heel aangenaam zonnetje en een heel relaxed water. We startte in Dalfsen en de plaats van vertrek was eigenlijk al te mooi. Mooie aanlegsteigers en een stukje gras dat ons verleidde om heerlijk in het zonnetje te blijven zitten c.q liggen.

Maar er moest ook nog gevaren worden. Met vier nog jonge kinderen, de jongste was zes, zwermden wij uit over de Vecht, waar we na enige tijd varen bij een sluis een lange stop konden maken. De kinderen benutte deze stop om te gaan zwemmen, de ouderen lagen relaxed in het zonnetje.

Wat wilden we eigenlijk nog meer. De afstand was goed te doen, hoever weet ik niet precies, maar ik schat ruim 10 kilometer. Geen wind van betekenis, wat niet onbelangrijk is gezien de breedte van de rivier. De tocht was goed afgestemd op de kinderen. Walter was nog maar zes en kon de tocht met het kleine groentje uitstekend aan. Uiteindelijk stopten we onder de brug van de A28. Daar was o.a. een botenhelling en een goede parkeerplaats. Het was er aardig een drukte van belang met vissers en bootjes die in en uit het water werden gehaald. Ook hier werd nog even gezwommen, terwijl de auto’s werden gehaald.

Heerlijk gekanood, en, ook niet onbelangrijk, we waren weer heerlijk op tijd thuis.

Vijf man sterk reden we met een afgeladen auto rond 9:30 uur weg naar Scheveningen. We lieten de zesde keer oefenen in het zwembad van Vorden aan ons voorbij gaan, om nu eens in echt wildwater te kijken, of we dat wat we geleerd hadden, ook konden toepassen. De auto zat vol met: Jessica Kuiper, Tobias van Capelleveen, Gabrielle Kers, Jan Westerink en ondergetekende Eric van Capelleveen. De reis naar Den Haag verliep zeer voorspoedig en anderhalf uur later reden we de boulevard van Scheveningen op en dat terwijl we ons netjes aan de snelheidsbeperkingen hadden gehouden.

Boten afgeladen, strandtentje opgezet en eerst maar eens een bakkie doen. Je mentaal voorbereiden op de golven en het vermeende koude zeewater. Eerst maar eens met reddingvest aan even golfvesten, om te wennen aan het water. H?, het is helemaal niet koud en de golven zijn prima. Gauw de kano?s gepakt en de golven beklommen. De branding door, omdraaien, luisteren wanneer de breker zich aankondigt, snelheid maken en je laten oppakken door de golf. Dan versnel je plots en als een volwaardig surfer schiet je vooruit, terwijl je met de peddel je evenwicht behoudt en zonodig wegdraait. Dat ziet er niet alleen spectaculair uit. Dat is kicken! Eric ging als eerste en pakte een fraaie golf en sneed door het water terug naar de kust. Dat wil ik ook, zag je de anderen denken en ze klommen in de kano om ook het plezier te proeven.

Zo ook onze nieuwkomer Gabri?lle Kers. En ja, als een volleerd kanovaarster doorkliefde ze de eerste, de tweede, de derde en uiteindelijk de zevende brandinggolf, dan draaien en weg was Gabri?lle. Het draaien nam te veel tijd, waardoor ze nog dwars op de golf lag en ze de koprol uitprobeerde. Hoewel er fors op het eskimoteren geoefend is in Vorden, valt het om de drommel niet mee, om als je onverwachts omgaat, die draai even te maken. Enfin, niet getreurd, want de aanhouder wint. Je zwemt gewoon terug naar de kust, maakt je boot leeg, zet je onverschrokken houding weer op aan en doet het nog een keer. Nu ben je gewaarschuwd en ook de draai gaat op tijd en je voelt voor het eerst de sensatie van opgepakt worden door de golf.

Na een uurtje komt Gabri?lle enthousiast terugvaren om, ?n te verhalen over de lange surf die ze gemaakt heeft ?n over het feit dat ze nog in de boot zit. Zo zie je maar, wilskracht biedt de springplank naar sensatie en voldoening. Berend, Bart en Nicole zullen haar benijden en vast de volgende keer ook meewillen, denk ik.

Wat trouwens ook wel goed doet is, als je ziet dat ook meer ervaren vaarders zo nu en dan zich gewonnen moeten geven aan de zee. Ook zij komen wel eens teruggewandeld. In de loop van de dag verandert het golfbeeld door het opkomen van het tij. Door de zandbanken verandert de plaats van het breken van de golf en dat biedt steeds nieuwe situaties. Tobias toont zich die dag niet alleen een behulpzaam redder van boten, peddels en helmen, maar toont zijn surfkwaliteiten ook regelmatig aan ons.

Op het terras na afloop hoor ik Jessica (die als matroos op de binnenvaart werkt) overwegen, om een kano achter het binnenvaartschip te hangen om te oefenen. Jan heeft het alweer over de volgende keer en ikzelf constateer dat ik ook aardig bruin ben geworden.

Met de Nederlandse selectie op Hohenlimburg

Op maandag in de herfstvakantie togen we met z?n vijven naar de Wildwaterbaan in Hohenlimburg nabij Hagen in het Ruhrgebied. Vijf want op het laatste moment moest Tobias van Capelleveen afzeggen omdat hij ziek werd. Jammer voor Pim Meulenbeek, die wel op een vaarmaatje gerekend had. Hans Maarse wilde nu wel eens weten wat al die WW vaarders nu zo leuk vinden aan wildwater varen en had zich ook in geschreven. Uit de vaste bezetting van de WW groep namen Rene Meulenbeek, Markus ten Zijthoff en Eric van Capelleveen mee. Leo de Jong, Yvonne Both en Sangita de Jong konden nog niet mee, ondanks het feit dat zij deze zomer een WW-cursus gedaan hadden. Zij hadden namelijk nog geen herfstvakantie in de Regio Noord. Jammer voor hen.

Enfin om half negen verzamelen in Lochem en dan maar vijf boten op het dak van de VW bus van Rene gemonteerd. Even overleggen hoe we naar Hohenlimburg zullen rijden. We kunnen namelijk via Winterswijk, Borken, Oberhausen, of via Groenlo, Aalten, Dorsten, Wesel, Oberhausen. We kiezen uiteindelijk om via Aalten Wesel te rijden en dat blijkt geen goede gok. Bij H?nxe staan we plotseling stil. Wat er aan de hand is geweest, is onduidelijk, Maar het kost ons wel een uur en daar zijn we niet zo blij mee. Hoewel, we hebben zowel eerder een lekkere kop koffie te pakken. We kachelen daarna door naar Hohenlimburg terwijl het stralend weer is . Een lekker oktoberzonnetje bestraalt onze kruinen. Net over de brug bij Hohenlimburg lacht de rivier de Lenne ons tegemoet. Daar is naast de rivier met stuw een kunstmatige WW goot aangelegd en het stroomt daar fors. We hebben er nu veel zin in. We parkeren de auto op de parkeerplaats voor het politiebureau en brengen onze kano?s reddingvesten, helmen, surfpakken en proviand naar de oever van de WW goot. We nemen nog een lekkere kop koffie in het zonnetje en kijken met bewondering naar de baan en de Nederlandse selectie die daar aan het oefenen is. Als zeeleeuwen schieten ze door de golven, draaien, keren en nemen de hangpoortjes behendig. Dat willen wij ook wel eens proberen. Hangpoortjes (eigenlijks slalompoortjes geheten) zijn van die houten stokken/ plastic pijpen die aan een lijn hangen en die precies boven de uitdagende keerplekken gehangen worden. De rode zijn om stroomafwaarts en de groene om stroomopwaarts door heen te varen als ik het goed begrepen heb. Pakken aan, boten bovenstrooms van de stuw te water nadat we zelf in het frisse water door zijn. Het is anders wel even schrikken als je omgaat. Het surfpak houdt je wel warm, maar hoofd en handen voelen het water (6-8 graden of zo) toch wel. Bovenstrooms van de stuw hangen ook een hele serie slalompoortjes en daar oefenen we hoge en lage peddelsteun, snel wenden en keren en worden zo warm om daarna de baan uit te gaan proberen. Als ik me goed herinner nam een van ons het oefenen op de peddelsteun wel heel letterlijk en sloeg gelijk in het vlakke water om. Dan ben je er wel helemaal klaar voor.

Na elkaar nemen we de grote stroomversnelling die de opening van de WW-baan vormt. Met een forse snelheid stevenen we op een serie van vijf forse golven (1,5 meter hoog) af. Als je maar snelheid houdt blijkt het nemen van deze golven een sensatie zonder kleerscheuren. Je moet sneller dan het water blijven om zelf te kunnen sturen. Daarna is het water wat rustiger en kunnen we afdraaien naar het keerwater dat ons helpt stroomopwaarts te varen. Daar kunnen we weer in de hoofdstroom indraaien en naar keuze links of rechts weer uitdraaien. Het is daarbij zaak rechtop te blijven en dat blijkt (na enkele keren proberen, omslaan en zwemmen, vooral een zaak van overwinnen van je eigen angst, vlot indraaien, op tijd opkanten en peddelsteun maken. Het geeft een goed gevoel als dat na een paar keer proberen lukt. We willen de rest van de baan ook wel eens leren kennen en varen door waarbij we nog een aantal interessante versnellingen en keerstromen tegenkomen. Plots doemt een rotsblok in het midden van de stroom op en dat vraagt stuurmanskunst om en netjes omheen te kunnen varen en na doorkomst op tijd in het achterliggende keerwater even te kunnen rusten. Een rustpositie die het mogelijk maakt om van daaruit de aan weerskanten van het rots fors stromende water te kunnen traverseren (oversteken). We spelen daar nog wat en varen uiteindelijk door naar het einde van de baan, die een driehonderd meter lang is. Daar klim je uit de boot, en loop je met de kano op je schouder terug naar het begin. Onderweg kun je de capriolen van de collega;s en de NK selectie waarnemen. Goed kijken dan kun je de kunst afkijken. Markus heeft ondertussen heel wat filmfragmenten geschoten van onze acties. Rene Meulenbeek weet het zelfs te presteren om te gaan en een stuk van zijn peddel af te breken. We houden dit een uurtje of vier, vijf vol, door steeds een uur je varen, dan even in het zonnetje wat te eten of te drinken en dan weer op een ander stukje van de baan ons te vermaken. Tegen vijven wordt het tijd op te breken en onze lichamen geven trouwens ook wel signalen van voldoening ,aar ook vermoeidheid. Koud hebben we het niet gehad. De inspanningen zorgen voor een constante stroom warm bloed. We pakken alles weer in en op de auto en l,open nog even het stadje in voor een biertje en broodje braadworst. Uiteindelijk wordt dat een D?ner maar die smaakt minstens net zo lekker. De terugweg naar Lochem verloopt nu snel en in Groenlo laden we nog twee boten met bijbehorende uitrusting uit bij oud-lid Tonny Meulenbeek. Die gaat morgen naar Hohenlimburg met zijn zoons. Tonny overweegt weer lid te worden van Njord. Bloed kruipt waar …..

DEMONSTRATIES IN ZWEMBAD ?DE MEENE? IN RUURLO.

Vrijdag 24 juni stond al enige tijd in de agenda, als de avond waarop we in het Zwembad de Meene in Ruurlo, als attractie bij het afsluiten van de zwemvierdaagse een demonstratie kanopolo zouden geven. De waterpoloclub BRC Schuurman (een fusie van Roderlo Ruurlo en Schuurman Borculo) had ons uitgenodigd. Na enig overleg, zouden ze twee glijgootschansen bouwen, zodat we naast het kanopolo ook kinderen kunnen laten varen en laten glijden met de kano?s. Dankzij de hulp van de familie Sterne, Westerink, Groeneveld en van Capelleveen, hadden we genoeg mensen om deze demonstraties succesvol te laten zijn. De week ervoor, hadden we iets dergelijks in het zwembad van Laren gedaan, maar nu hadden we ook een forse glijschans, die zeker niet onderdeed voor die van onze vereniging in Lochem aan de Berkel. De fotoborden met fotomomenten van 2004, kwamen nu ook weer goed van pas en ook hadden we de video met filmfragmenten van Neuss, Scheveningen en Kanopolo in Lochem paraat.

Om een lang verhaal kort te maken, we hadden te maken met een grote hoeveelheid kinderen, volwassenen en zelfs een oma die wel van de glijgoot af wilde. Rijen dik en zo zijn we zeker 2 uur bezig geweest. De leden van de Waterpoloclub wilden natuurlijk ook van die hoge glijgoot af en ontdekten snel dat dat een forse plons geeft. (Zie fotosessie). Na al dit spektakel volgde een kanopolo- wedstrijd, die absoluut het bekijken waard was. Waar de behendigheid en ervaring van onze leden duidelijk werd, bleek evenzo, dat wij niet zo goed kunnen gooien als die waterpolo?rs. Die waterpolo?rs ontdekten, dat als je probeert een forse worp te maken, de wet van actie=reactie opgaat en dat je dan plots omkantelt. Het was een zeer vermakelijk schouwspel, waar zeker 50 toeschouwers van genoten. De plaatselijke krant plaatste een mooie foto en we hadden zelf ook een mooie avond, die met een drankje met de waterpolo?rs werd afgesloten. Dat leverde ons ook de mogelijkheid op, om in het zwembad het Galgenveld in Borculo, samen met hen eens een activiteit te organiseren. Iets voor volgend jaar.

Ruurlo – Spectaculaire kanodemonstraties in zwembad De Meene besloten vrijdagavond de 32e avondzwemvierdaagse van zwem- en polovereniging Roderlo. Op uitnodiging van Roderlo verleende kanovereniging Njord uit Lochem zijn medewerking aan de demonstratie die naast kanovaren in een kajak ook uit een kanopolo wedstrijd tussen Njord en leden van Roderlo bestond. Ook het publiek mocht deelnemen aan de demonstratiewedstrijd.

Kanovereniging Njord uit Lochem bestaat dit jaar 25 jaar. Regelmatig verzorgt de vereniging demonstraties. Een van de honderd tellende vereniging is Eric van Cappeleveen uit Ruurlo. Vrijdagavond zorgde de Ruurlo?r samen met enkele leden van Njord dat er volop gekanood kon worden in het kleine bassin van het zwembad.

Speciaal voor de demonstraties had Roderlo in samenwerking met Njord zowel bij het kleine als grote bassin een schans gebouwd waarvan de kano?rs in het water konden glijden. Dat leverde spectaculaire acties op. Na afloop van de zwemvierdaagse werd in het grote bassin een kanopolo wedstrijd tussen leden Njord en Roderlo gespeeld. Njord speelt niet in competitieverband kanopolo. In wedstrijdverband wordt het spel vijf tegen vijf gespeeld zonder vaste doelverdediger. De bal mag zowel met de hand als met de peddel worden gespeeld. De bal moet binnen drie seconden worden gespeeld. Tijdens de demonstraties en het kanopolo sloeg mening kano?r omver met zijn boot.

Aan de 32e avondzwemvierdaagse van Roderlo namen vorige week in totaal 260 deelnemers deel. Dat viel gezien de zomerse weersomstandigheden de Breedtesportcommissie van Roderlo, die de zwemvierdaagse organiseerde, een beetje tegen. De Ruurlo?rs Wim Faber, Fien Venderbosch en Betsy Haverkamp sloegen geen enkele editie over. Het drietal was voor de 32e achtereenvolgende jaar van de partij. Kinderen tot 12 jaar moesten gedurende vier avonden telkens 300 meter zwemmen om voor een medaille in aanmerking te komen. Deelnemers ouder dan 12 jaar moesten 450 meter afleggen.

Maar zes deelnemers lieten zich tijdens de vierdaagse sponsoren voor het Ronald McDonald Kinderfonds. Het fonds is de overkoepelende organisatie van de Ronald McDonald huizen waar ouders van ernstig zieke kinderen, die in de nabijheid van ziekenhuizen zijn opgenomen, kunnen logeren.

? Contact Elna, 30-06-2005

In de Dennen? Vorden 12 juni 2005

Vandaag gaan we oogsten. Lidy, Henk Groenveld en Jan Westerink hebben op 1 mei in het zwembad de Dennen in Vorden een demonstratie gegeven van kanopolo en dat sloeg toen geweldig in. Zo geweldig dat ze drie uur lang de rijen kinderen die wel eens in een polokano wilden varen hebben ?weggewerkt?. Dat vroeg blijkbaar om een beloning en die beloning bestaat uit het bieden van de mogelijkheid om in de komende weken (12,19,26 juni, 10 juli en 14 en 21 augustus van 10:00-12:00 in het zwembad mogen oefenen en kanopolo?n. We hebben dan het gehele zwembad helemaal voor ons zelf.

Deze eerste keer waren we met 14 deelnemers van jong tot oud, waarvan 2 introduc?s en 5 kanocursus deelnemers die het op waagden en , naar hun reacties te zien, genoten hebben. Wat hebben we deze keer gedaan? Allereerst voor hen die nog niet eerder met een spatzeil hebben gevaren en het omgaan met omslaan nog niet onder de knie hebben, zijn we dat gaan oefenen. Met vier instructeurs kun je natuurlijk niet iedereen tegelijk helpen, maar dat deert niet want gewoon lekker varen of van de lage duikplank afspringen pleziert ook. Daarna volgde een wedstrijdje kanopolo, waar de ware geest van de deelnemers gelijk boven komt. Fanatiek zeg. En de kanopolo regels zijn nog niet helemaal duidelijk geloof ik, Zo mag je de ander natuurlijk niet uit de boot duwen en de bal niet langer dan 3 tellen in je hand houden. De bal in je boot leggen is ook al uit den bozen. Dus rest niet anders dan regelmatig overspelen naar je team genoten. Deze keer hadden we nog geen hoesjes bij ons dus was het wel eens puzzelen wie nu voor je of tegen je speelde. We hadden er niet minder plezier om en hopen jullie als NJORD leden allemaal een keer in Vorden te ontmoeten. Je kanovaardigheid groeit enorm, het water is lekker, Lidy had weer voor een grote hoeveelheid surfpakken gezorgd en het is gewoon kicken zeggen ze tegenwoordig.

Artikel uit Contact, Elna 04-05-2005

Opening zwembad met tal van activiteiten

Vorden – Prachtige weersomstandigheden en gratis toegang. Met een dergelijk affiche is het voor vaders en moeders en hun kroost niet zo moeilijk om zich naar het zwembad ?In de Dennen? te begeven. Dat gebeurde zondagmiddag in grote getale, ruim 800 bezoekers die zich prima vermaakten.

De kleintjen speelden naar hartelust in het vernieuwde peuterbad. De kanovereniging ?Njord? uit Lochem was deze middag met vier kano?s present. Zo kon in het diepe bad de behendigheide van het kanovaren geleerd worden.
Verder werden er in drie etappes ruim 400 ballonnen opgelaten. Voor degene wiens ballon de grootste afstand aflegt stelt het zwembadbestuur voor het seizoen 2006 een gratis zwemabonnement beschikbaar. De komende weken wordt er bij de entree van het zwembad op een grote landkaart de actuele stand van zaken van de ballonnenwedstrijd bijgehouden.

De defintieve uitslag wordt tijdens de zwemvierdaagse ( van maandag 21 juni t/m vrijdag 24 juni) bekend gemaakt.

? Contact Elna, 04-05-2005

Golfvesten? bij Scheveningen 5 juni 2005

Alweer de tweede mogelijkheid dit jaar om je letterlijk meester van de golven van de Noordzee te voelen. Om 7:30 vertrekken vanuit Lochem en op weg naar de afslag N345/A1 waar we de Familie Groeneveld zullen ontmoeten. Wij, Jan Westerink, Jessica Kuiper, Tobias en Eric van Capelleveen maken het deelnemersaantal samen met Henk, Lidy, Diederik en Gijs Jan op acht deze keer. Omdat Eric en Tobias later op de middag nog naar een verjaardag in Doorn moeten rijden Jan en Jessica ook met de groene Peugeot Partner naar Driebergen NS, waar we deze partner achterlaten voor de rendez-vous. Om 10:00 strak rijden we na veel regen onderweg een droge Scheveningse Boulevard op. Ter hoogte van de monding van de Scheveningse haven stoppen we en laden we alle strandspullen uit. En dat zijn niet alleen kano?s en reddingsvesten , maar ook helmen, peddels, schepjes, proviand en twee strandtentjes. Die laatste zetten we op om een beschut plekje te hebben, want er staat toch nog een zuidwestenwind van kracht vier. Ideaal om te varen en zeker nu we precies tegen tijwissel vloed/eb aan zitten. Al snel wagen Jan, Jessica en Lidy en Eric zich in het water om de golven te trotseren. Zijn zij de eersten, Nee hoor, Diederik, Tobias en Gijs-Jan zijn dan al een poosje aan het ?golfvesten?. Dat is een nieuwe sport die de gehele dag in zwang blijf. Je trekt een lekker warm surfpak aan, doet een zwemvest aan en laat je in de branding lekker deinen dan wel meesleuren naar het strand. Omdat de windkracht 4 mooie maar eenvoudige golven maakt is het voor de beginners ook leuk varen in het voorste gedeelte van de branding. De ?die-harts? varen wat verder de zee op en nemen het tweede deel van de branding als werkgebied. Daar liggen ze, na een tochtje recht door de golven heen, te wachten op die mooie golf waarop ze zich naar het strand laten surfen. Je ziet deze golven wel aankomen. Ze kondigen zich aan met een klein wit randje boven aan de golfkop. Als ze 10-15 meter van je verwijderd zijn, start je met het peddelen zodat je op snelheid bent als de golf je ?pakt?. Zodra de golf je oppakt en je een meter hoger op het water komt te liggen, steek je je peddel aan de zijkant van de golf om stabiliteit te houden en te kunnen sturen. Je snelheid is nu minstens verdubbeld en je surft op de kop van de golf het strand tegemoet. Als je zo een dertig meter hebt gevaren is het zaak weer af te draaien en een nieuwe golf te gaan zoeken. Gelukkig kunnen meerderen van ons met enthousiasme vetrellen dat ze dit meerdere keren gelukt is. Het gaat natuurlijk ook wel eens fout. Te laat gestart met snelheid maken, de golf flitst aan je voorbij. Niet gestabiliseerd op de golf, jammer, maar dan glijdt de golf alsnog onder je weg of je duikt onder en kan gaan zwemmen naar het strand. Wanneer we van 10:00 tot zeker 14:00 met slechts een kleine tussenpoos intensief hebben gevaren is het tijd om naar huis te gaan. Alle spullen weer op de boot laden en omkleden, hoewel dat met al die toeristen op de boulevard even slim handdoek vouwen was. Moe, voldaan en eigenlijk alweer benieuwd naar de volgende keer, beginnen we aan de terugreis.

Op veler verzoek ook een paar korte tochten in het programma, waarvan dit er ??n is. Dit houdt in dat we wel vroeg weggaan, 8 ? 10 km varen, om dan om ongeveer 14.00 uur terug te zijn.
De oorspronkelijke bedoeling was om de Baakse Beek te varen bij Vorden, echter veel overdragingen en een vaarverbod bij kasteel Vorden, maakten dit plan ondoenlijk.
Het werd de Eksosche Aa. Ooit van gehoord? Zo dicht bij huis en toch zo mooi! Dat we dit juweeltje nooit eerder ontdekt hebben!
De start was bij Almelo, iets ten zuiden van Wierden, langs het Twentekanaal. Bij het uitzetten van de tocht was het even zoeken naar een geschikte te-water-laat-plek, maar die is wel gevonden en er bleek zelfs een kanostoep te zijn.
De Eksosche Aa is een smal en ondiep riviertje met hoge begroeide oevers. Ook op de bodem groeien veel waterplanten. Enigszins slingerend door een zeer rustig landschap. Er zit een lichte stroming in. Na ongeveer een uur varen komt hij uit in de Midden-Regge.

We hadden een clubje van 10 personen. Ricco, Eric, Remco en Anne, Guus en Marlies met Rick en Koen, Leo en ondergetekende. Het weer was prachtig, zo?n 22?. De dagen ervoor was het rond de 30? dus we boften behoorlijk. Aan de vele jonge watervogels op het water kon je de lente goed aflezen. Vooral opvallend was het grote aantal zwanen die voor onze ogen wegrenden en opstegen. Wat een power! Een imposant gezicht.Zeer relaxed peddelend, in opperbeste stemming, genoten we van al dit fraais en van elkaar

Voor enige aarzeling zorgde een door mensen aangelegde balk over het water met een ?verboden te kano?n? bord erbij. Who cares? Beetje aanloop, meedrukken met de handen, bijna uit evenwicht raken, en floep eroverheen. Daarna de koffiestop, op een dijkje tussen ?onze? rivier en de Regge, waarin de Eksosche Aa uitmondt. Voorzichtig een plekje zoekend tussen de ganzenpoep. We hadden een mooi uitzicht op een zwaan met een wel erg groot ego, die een gans wegjaagt uit zijn gebied. Ik moest erom lachen, nog niet beseffend dat we daar zelf straks ook langs moesten???.

Tijdens de pauze vaart Guus met Rick en Koen nog een eigen rondje waarbij Rick zelf peddelt. Aan het luidkeels ?zie ginds komt de stoomboot? merk je hoe ze genieten. Even later spartelt er wel een heel bijzonder vogeltje door het water: dikke rode snavel, wit met zwarte strepen, wild slaande vleugels. Een ?slavink? vlg. Remco. Guus, onze ornithologische redder, vangt het verwarde beestje en constateert dat het om een uit een vogelkooi ontsnapte vink moet gaan. Meegenomen in een tonnetje zal het dier een plekje krijgen in een bejaardentehuis. Het mooie weer, de fraaie plek, het gezellige gezelschap en het feit dat we alle tijd van de wereld hadden, maakten dat we maar liefst 1 ? uur hebben gepauzeerd! Hoezo een korte tocht?

En toen moesten wij nog langs die zwaan. Met opgezette veren en gekromde hals kwam hij dreigend op ons af. In convooi voeren we voorzichtig en dicht langs de kant voorbij, hem nauwlettend in de gaten houdend. Tegen zoveel overmacht was hij niet opgewassen. Ge?indigd zijn we bij de Pelmolen te Rijssen, daar waar de tocht over de Regge van 24 april begon.
Nadat we van de anderen afscheid hadden genomen, besloten Leo en ik om dezelfde route terug te varen naar de auto. In 5 kwartier waren we terug. O nee, in 6 kwartier, we moesten nl. een stukje langs de kant lopen met de kano, vanwege die zwaan dus??..

Surfen? bij Schoorl 16 mei 2005

Op de laatste dag van het Pinksterkamp bestond dit jaar de mogelijkheid mee te gaan brandingvaren in Schoorl. Elf deelnemers wilden op deze laatste dag van een geslaagd pinksterkamp na het schone vlakwater varen wel eens wat beweging onder de boot voelen. Sem Veldkamp, Bart Huisman, Elles Sterne, Tobias van Capelleveen, GijsJan Groeneveld, Jan Westerink, Jeroen Borgers, Teuni Huisman, Leo de Jong, Henk Groeneveld en Eric van Capelleveen reden met drie auto?s naar Schoorl om daat met windkracht 3 a 4 en een mooie Noordwestenwind het eens te gaan proberen. Nog vroeg in het seizoen ,was gebruik van een surfpak verplicht. Daar had Lidy al aan gedacht en stelde uit haar collectie de nodige pakket ter beschikking. Ingepakt, met een beetje ?Wat gaat ons overkomen? gevoel traden de nieuwbakken brandingvaarders het strand. Het was vloed en we konden de boten gelijk naast de strandopgang (hier 50 meter lopen) neer leggen. Na wat uitleg over wat te doen als je omslaat en vooral ook hoe je door de branding heen komt en een golf kan gaan surfen, volgde de eerste probeersels. De instructeur neemt de brandingvaarder in spee mee de golven in (instructeur loopt en leerling vaart). We leren je de gevaarlijk groot op je af komende golven met gemak te nemen door ?n naar achteren te hangen en door gelijk na de passage van de golf weer vooruit te peddelen. Zo?n golf lift je als het ware vanzelf op en zeker als je nog licht bent. Naar mate ze groter worden moet je soms door de golf heen breken. Dat gaat eigenlijk vanzelf, zolang je de punt maar in de golf houdt. Het water slaat dan om en soms over je heen en je bent voor je het weet aan de andere kant van de golf. Kom je dwars te liggen dan begint het spelen met de golf. Deze wil je als het ware omrollen. De golf drukt je aan de golfzijde naar beneden. Dat kun je voorkomen door je peddel naast je in het water te plaatsen en wel zo dat de waterdruk je rechtop houdt. Als je dat doet aan het einde van de branding kan je je door de golven naar het strand laten drukken. Kies je voor meer op zee, dan wordt je ook vooruit gedrukt, maar verloopt dat wat wilder en wordt je evenwichtsvermogen wel op de proef gesteld.

Het varen in de golven geeft trouwen so wie so een speciaal gevoel. Je deint op en neer met de golven en hebt dus wat stabiliteit nodig. Die krijg je door je knie?n tegen de bootrand/kuip te plaatsen en verdacht te zijn op onverwachtse beweging die je dan vanuit je heupen corrigeert. Na wat proberen de golven te doorbereken wagen de deelnemers zich een voor een aan de branding en proberen daar te gaan surfen. Natuurlijk heeft niet iedereen dit direct helemaal onder de knie maar we zien Sem, Elles, Bart en Jeroen , die voor de eerste keer mee waren snel vorderingen maken. De wind trekt gedurende ons vaardagje aan en loopt op naar windkracht 5. De golven die daaruit voortvloeien worden sommigen van ons te veel en die kiezen voor spelen in de golven met hun wetsuite en reddingvest aan of schoppen tegen het schuim dat door de golven gemaakt wordt en op het strand ligt.

Na een uurtje of drie, vier intensief gespeeld te hebben met de golven, brengen we de boten terug naar het parkeerterrein en laden alles op de auto en botentrailer. Al het natte kan in de skibox van Eric en dat gaat zo mee nar Lochem toe. Aldaar spoelen we alles weer uit en hangen de spullen te drogen voor de volgende keer. Voor foto?s van ons uitje kijk je op onze website www.lkv-njord.nl onder Pinksterkamp 2005. De laatste vijf foto?s zijn in Schoorl gemaakt.

Vijf waaghalzen varen de Erft af naar de Rhein (2)

Vorig jaar (2004) kon u het eerste deel van dit verhaal lezen. Toen was de waterstand op de Rhein laag en de stroming in de Erft gemiddeld. Nu kregen Yvonne Both, Leo de Jong, Ruud (introduc?), Eric en Tobias van Capelleveen te maken met een snelstromende Erft (het had donderdag en vrijdag nog fors geregend) en een hoge Rhein (waarin veel regen- en smeltwater werd afgevoerd). De boten waren op de open dag van 30 april al mop de auto geladen en we konden dus om 8:15 afreizen naar Oldenzaal, waar we Leo, Yvonne en Ruud oppikten. Daar werd de boot van Ruud boven de vier andere geladen en via de A31 togen we naar Oberhausen, langs de Flughafen D?sseldorf naar de andere kant van de Rhein en zo naar Neuss (afslag 23 van de A57). Na een rit van 2 uur eerst een lekker kopje koffie in de zon. Het was om 11:00 uur al 25 graden en strak blauw. Het water zag er verleidelijk uit. Terwijl Eric de auto naar de Sporthafen bracht en terugliep (2 km), brachten de anderen de boten naar de Gnadermuhle Br?cke in Selikum. Daar plonsden we te water en namen de eerste waterval, die in een forse golf het hoogteverschil van circa 2 meter overbrugde. We voeren snel door omdat het hier redelijk druk met collega kanovaarders was. Bij de wals konden we al een beetje de golven opvaren en spelevaren. Het was voor Yvonne en Leo de eerste keer in Neuss. Ruud (met 5 jaar WW ervaring maar wel 15 jaar geleden) was het ook even wennen, maar hij had de slag snel te pakken. We voeren door naar de brug, alwaar de KanuClub D?sseldorf aan het oefenen was. Even wat poortjes genomen en door naar de volgende waterval. Die was heel geschikt op te oefenen in het zijwaarts invaren van de golf. Je wordt dat ?gepakt? door de golf en schiet opeens vooruit. Een heerlijk gevoel als je het onder de knie hebt. Een ervaren vaarder uit ?s Heerenberg deed het ons voor en we probeerden na elkaar het kunstje na te doen, met aanvankelijk wisselend succes. Yvonne overwon haar angst, Leo hield stug vol, ondanks het feit dat hij in het begin te water ging. Het leverde een paar mooie plaatjes en veel ervaring op. Uiteindelijk gingen we allemaal wel een keer of wat om. Zelfs lichte Tobias moest er aan geloven. Het maakte het er niet minder leuk om. Na wat uitrusten aan de kant voeren we verder richting Rhein en kregen nog drie fraaie watervallen die we inmiddels bedreven namen.

We kwamen uit om de Rhein, die zich als een machtige rivier ontpopte. We keken vanuit de nietige kano?s naar de duwschepen, roeiers, plezierschepen en voelden de deining van de hekgolven. Ruud en Eric probeerden voorzichtig nog de rand van hoofdstroom uit, maar kwamen snel terug gevaren. Daar had je al snel golfdalen van 1 tot 1,5 meter en een forse stroomsnelheid. Hoewel de reddingsbrigade dichtbij was en actief aan het patrouilleren , leek het ons toch beter de goden niet te tarten en te Sporthafen op te zoeken.

Die bleek druk bezocht en via de scheepshelling werden we weer walmensen. We bonden de boten weer op de auto en reden terug naar de Gnademuhle parkeerplek. We aten in de schaduw van een paar bomen onze boterhammen en gniffelden over de mensen die daar het Barfuss pad liepen. Het blotevoetenpad bestond uit stukjes grind, zand, schelpen, stenen afgewisseld door gras. Het is inderdaad een ervaring de elementen aan je voetzolen te proeven. Daarna reden naar het 15 km verder gelegen Grevenbroich. Daar moest een kano-oefenbaan in de Erft zijn en die wilden we wel eens zien. De route beschrijving wees ons de weg en inderdaad achter de kanoclub aldaar (met kampvuurplaats) zat een omleidingsbaanje van 30 meter met kunstmatige versmallingen die als er water doorheen gaat spectaculair kunnen zijn. Ze stonden evenwel droog omdat de sluis hoog stond. Enfin dat weten we voor de volgende keer. Moe en voldaan, bezochten we nog een terrasje in Grevenbroich voordat we weer naar huis reden. De Duitse ober had er zin in en probeerde ons van alles aan te smeren met of zonder slag/sahne. Een fantastische dag met 32 graden zon en veel plezier was onze herinnering. We gaan vast weer terug en Ruud wist ook allerlei riviertjes in de buurt van Bielefeld (1,5 uur rijden vanaf Lochem) zoals de Ilse en de Ahr die we zeker aan ons programma gaan toevoegen. Ruud hebben we uitgedaagd ook lid te worden en de draad van kanovaren bij ons op te pakken.

Opening zwembad De Dennen in Vorden opgesierd met kano?s van Njord
Tijdens het openen van het zwemseizoen, zondag 1 mei, werden de bezoekers van het zwembad De Dennen in gelegenheid gesteld eens te oefenen met kanovaren. Dankzij het prachtige weer kon het zwembad een groot aantal bezoekers verwelkomen. Voor even een proefvaartje met een kano was dan ook, grote belangstelling. Vanaf 13 uur tot 16 uur stond er voortdurend een rij hoofdzakelijk kinderen, te wachten tot ze aan de beurt waren voor een proefvaartje. Jan Westerink en Lidy en Henk Groeneveld hadden er hun handen vol aan. Regelmatig gingen kinderen met de kano om, wat extra werk betekende. Moe, maar tevreden konden zij terugzien op een geslaagde middag.

Ook de leiding van het zwembad was enthousiast over het enthousiasme van de kinderen.