Vijf man sterk reden we met een afgeladen auto rond 9:30 uur weg naar Scheveningen. We lieten de zesde keer oefenen in het zwembad van Vorden aan ons voorbij gaan, om nu eens in echt wildwater te kijken, of we dat wat we geleerd hadden, ook konden toepassen. De auto zat vol met: Jessica Kuiper, Tobias van Capelleveen, Gabrielle Kers, Jan Westerink en ondergetekende Eric van Capelleveen. De reis naar Den Haag verliep zeer voorspoedig en anderhalf uur later reden we de boulevard van Scheveningen op en dat terwijl we ons netjes aan de snelheidsbeperkingen hadden gehouden.
Boten afgeladen, strandtentje opgezet en eerst maar eens een bakkie doen. Je mentaal voorbereiden op de golven en het vermeende koude zeewater. Eerst maar eens met reddingvest aan even golfvesten, om te wennen aan het water. H?, het is helemaal niet koud en de golven zijn prima. Gauw de kano?s gepakt en de golven beklommen. De branding door, omdraaien, luisteren wanneer de breker zich aankondigt, snelheid maken en je laten oppakken door de golf. Dan versnel je plots en als een volwaardig surfer schiet je vooruit, terwijl je met de peddel je evenwicht behoudt en zonodig wegdraait. Dat ziet er niet alleen spectaculair uit. Dat is kicken! Eric ging als eerste en pakte een fraaie golf en sneed door het water terug naar de kust. Dat wil ik ook, zag je de anderen denken en ze klommen in de kano om ook het plezier te proeven.
Zo ook onze nieuwkomer Gabri?lle Kers. En ja, als een volleerd kanovaarster doorkliefde ze de eerste, de tweede, de derde en uiteindelijk de zevende brandinggolf, dan draaien en weg was Gabri?lle. Het draaien nam te veel tijd, waardoor ze nog dwars op de golf lag en ze de koprol uitprobeerde. Hoewel er fors op het eskimoteren geoefend is in Vorden, valt het om de drommel niet mee, om als je onverwachts omgaat, die draai even te maken. Enfin, niet getreurd, want de aanhouder wint. Je zwemt gewoon terug naar de kust, maakt je boot leeg, zet je onverschrokken houding weer op aan en doet het nog een keer. Nu ben je gewaarschuwd en ook de draai gaat op tijd en je voelt voor het eerst de sensatie van opgepakt worden door de golf.
Na een uurtje komt Gabri?lle enthousiast terugvaren om, ?n te verhalen over de lange surf die ze gemaakt heeft ?n over het feit dat ze nog in de boot zit. Zo zie je maar, wilskracht biedt de springplank naar sensatie en voldoening. Berend, Bart en Nicole zullen haar benijden en vast de volgende keer ook meewillen, denk ik.
Wat trouwens ook wel goed doet is, als je ziet dat ook meer ervaren vaarders zo nu en dan zich gewonnen moeten geven aan de zee. Ook zij komen wel eens teruggewandeld. In de loop van de dag verandert het golfbeeld door het opkomen van het tij. Door de zandbanken verandert de plaats van het breken van de golf en dat biedt steeds nieuwe situaties. Tobias toont zich die dag niet alleen een behulpzaam redder van boten, peddels en helmen, maar toont zijn surfkwaliteiten ook regelmatig aan ons.
Op het terras na afloop hoor ik Jessica (die als matroos op de binnenvaart werkt) overwegen, om een kano achter het binnenvaartschip te hangen om te oefenen. Jan heeft het alweer over de volgende keer en ikzelf constateer dat ik ook aardig bruin ben geworden.