Goorbach: een gekaapte tocht met een staartje

Gepland voor 12 maart, maar toen was het wel wat aan de koude kant en ging die niet door. De tocht over de Goorbach (net over de grens bij Overdinkel/Enschede) bleek er een te zijn niet we niet licht zullen vergeten. Omdat die heel mooi was, niet zo kort als ze ons hadden doen geloven, en de bikkel in ons los heeft gemaakt.

Een korte tocht, door de toercommissie uitgezocht, die kunnen we wel in een middag varen. Er was in de week voorafgaande aan zondag 19 maart niet zoveel regen gevallen, dus stond het water in Boven Rur en Boven Slinge niet hoog. Daarmee is het wild watervaren op die rivieren iets lastiger. Enfin dan nemen we de tochtsuggestie van de TC over en gaan de Goorbach varen. Op internet hadden we gezien dat deze beek niet echt breed is en dus namen we de WW boten mee. Toch nog wel fris , dus allemaal een wetsuite aan en fietshandschoentjes of echte WW handschoenen. Muts of helm op, sokken onder de kanoschoentjes, reddingsvest en een thermosfles warm water en instant soep en een paar koeken mee. Bart Kers en Tobias van Capelleveen waren onze jonge helden, terwijl Berend Kers, Henk Groeneveld, Leo de Jong, Yvonne Both en Eric van Capelleveen het vaardersveld compleet maakten. We ontmoeten Leo en Yvonne bij het eindpunt nabij de Dreil?nderSee net boven Gronau. Samen rijden we via enige omwegen in ??n auto met de kano-aanhanger naar het vertrekpunt bij de A31 zo?s 12 km zuidelijker. In een fraai bos slingert de smalle Goorbach. Tussen statige beuken bereiden we ons voor op een tocht van twee uur en schuiven ??n voor ??n het water in. De zon laat ons helaas in de steek maar het is droog en we zijn in die pakken lekker warm.

Na een paar slingers en het viaduct onder de A31 is het raak. Hier liggen boven over de beek. Enfin, nu er al weer uit is te veel gevraagd en we manoeuvreren er onder en over heen, terwijl we de grootste dwarsliggers opzij trekken. De beek slingert als een dolle. Als je twee collega vaarders kan zien ben je blij. Maar om de vijf a tien meter draait die weg naar links of rechts. Het is echt een avonturentocht op deze manier. Het landschap verandert ook voortdurend. We varen tussen de bomen, dan tussen weilanden met singels en even later diep in het bos. We kijken op de kaart om te zien waar we ongeveer zijn, maar kunnen er geen touw aan vast knopen. Als je niet oplet duwt de stroming je opzij en lig je letterlijk dwars in de beek met de voor- en achtersteven in de oevers. Waar de beek verbreed wordt het schuren over de stenen in de bodem. In de slingers moet je behendig sturen om in de stroom en in het diepere deel van de beek te blijven. Let je niet op of kies je de verkeerde kant schuif je op de zandbanken aan de binnenzijde van de meanderende stroom. Ook nemen we in de lingo stand meerdere bomen met klimop die over de beek heen liggen. We duwen soms onze kano?s echt dieper het water in om te kunnen passeren. Ik vraag me af hoe we dit met het hoge water van vorige week hadden moeten doen.

Na die bomen over de beek bij het begin, volgen er meer en niet ??n maar velen. De sneeuwval van november heeft ook hier goed huisgehouden en er is nog nauwelijks iets weggehaald. Na een uur of twee varen vragen we ons af hoever we eigenlijk zijn. We eten en drinken wat, en laten wat bloed in onze tenen stromen die bij sommigen van ons wat koud geworden waren van het lange stilzitten. Enfin hier wachten kan ook niet dus even doorbijten. Dan zien we na drie uur varen (het was toch maar 12 km?) een stroom erbij komen en de beek wordt breder en bevat meer water. Even rekenen leert ons dat we pas halverwege zijn. Hoe laat is het eigenlijk? OK, het is al half zes. Dat wordt dan krap om voor het donker bij het eindpunt te zijn. Gelukkig kunnen we dan op het rechte stuk wat doorvaren. We komen bij een opgestuwd gedeelte en ja hoor we horen al een waterval/stroomversnelling. Maar waar is die dan we zien alleen een heleboel over de beek liggende bomen. Natuurlijk daar zou ik hem ook verstoppen. De waterval ligt daar precies onder en het wordt manoeuvreren om ?n door de bomen ?n door de waterval heen te komen. Dat lukt ons allemaal zonder kleerscheuren. Nog wat verder weer enkele stroomversnellingen. We zijn nu toch bijna op het eindpunt hopen we, want we worden stijf in de benen en het begint al te duisteren. Gelukkig doemt plots een viaduct op en ja hoor dat is de goede plek. We hijsen ons uit de kano?s en trekken de boten op de kant. Snel naar de auto van Leo en Yvonne, want daar liggen droge kleren in en dan kunnen we de andere auto ophalen. Wat minder leuk is, is dat de zijruit van de Saab ingeslagen blijkt. De Tom-Tom bleek te aantrekkelijk voor iemand die het verschil tussen mijn en dijn blijkbaar niet tussen de oren heeft. Uitermate vervelend en trouwens ook koud, want buiten vriest het inmiddels weer. Een badlaken tussen de deur houdt de warmte binnen, maar het uitzicht is minder. Wanneer komen er transparante badlakens op de markt?

We worden weer snel warm en pikken Leo, Henk en Berend ook op die op de boten hebben gepast terwijl wij de andere auto op haalden. Voldaan , maar met een katergevoel over het tijdstip en de diefstal rijden we via de plaatselijke Mc Donalds terug naar Lochem. Deze beek moeten we zeker nog eens gaan varen. Maar dan in twee stukken. de bovenloop en benedenloop zijn apart te varen. De benedenloop is bij hoogwater ook zeker interessant vanwege de stroomversnellingen net na de provinciale weg. Hoe het ook zij het was een fantastische maar monstertocht deze Goorbach.

Bovenloop Berkel Gescher-Stadtlohn

Zondagochtend 26 februari rond 8:30 uur, buiten is het nul graden, maar wij gaan ervoor. Gisteravond belden er nog 3 af, maar die krijgen daar spijt van. Enfin spullen opgeladen en Hans Maarse wijst de weg door de binnenlanden van Borculo, Groenlo naar Vreden en zo door naar Stadtlohn. Daar parkeren we een auto en omdat we met zijn vijven zijn rijden we met ??n auto door naar Gescher. Bij een stuw/gemaal laden we af; nemen en kop koffie en vragen ons af hoe we zo gek komen om nu te willen kaan varen. Inmiddels sneeuwt het licht, maar het water lonkt. Goed ingepakt en allemaal voorzien van een surfpak stappen we te water. Enfin na 30 meter varen doemt het eerste obstakel op. O ja. in dit gebied was overvloedige sneeuwval en dat is te merken. Verschillende bomen liggen kris kras over het water. We manoeuvreren ons een weg en weten ons door de takken heen te banen. Soms door plat op de boot te buigen, soms door de peddel schuin naar voren te steken. Daar waar een klein stroompje de Berkel voedt, hangen ijspegels, maar het stromende water bevriest niet. Als ik opkijk zie ik dat we allemaal handschoenen aan hebben. Sommigen hele professionele die aan de peddel vastgeklemd zitten, andere zoals Remco hebben duikhandschoenen aan. Zelf red ik me met leren tuinhandschoenen.

De Berkel slingert zich door het landschap en tussen opengeschuurde zandwallen geeft de meanderende rivier een heel fraai vaargenot. Elke 20 meter geeft nieuwe verrassingen. We helpen elkaar door op een gezonken boom te gaan ligger, elkaar een zetje over een boom te geven, takken weg te breken en instructies te geven hoe in het snelstromende water je de hindernissen het best kan nemen. Ik wou dat ik mijn WW boot had meegenomen. Dan kun je goed manoeuvreren. Maar ja met de Mystic zal ik me moeten redden hetgeen aardig lukt. De nieuwe en fraaie zeekano van Berend geeft wat meer hoofdbrekens, die Lidy met haar zeekano ook heeft. Maar met wat inventiviteit weten we elke barri?re te nemen.

Dan blijven Lidy en Berend plots achter, ze komen niet achter de vorige bocht weg. Even terugvaren, tegen de stroom in. Dan blijkt Berend het koude water getest te hebben. Hij kantte verkeerd op en in een opwelling was het zwemmen geblazen. Met zijn surfpak aan is dat evenwel geen ramp. Hij klautert snel uit het water en hoost de boot leeg en stapt pardoes weer in. No sweat. Nee als je het koud krijgt is er geen zweet. Maar het pak werkt goed en Berend krijgt het niet koud. Hij voelt zich wel wat onwennig nu hij is omgegaan. Maar als ik zie hoe hij zich redt uit de tweede keer omslaan, dan hebben de kanolessen in het zwembad succes gehad. De tweede keer omslaan is geen uitstappen, Hij pakt vaardig de punt van de boot van Lidy die te hulp schiet en weet zich na 15 meter doordrijven weer recht te zetten. Knap hoor, die kan zo mee met Wildwater varen. De forse stroming drukt de lange vlakwaterkano?s snel dwars in de stroom. Als je niet sneller dan het water vaart omdat je behoedzaam wordt bij de vele bochten en passages, heeft dat een averechts effect.

Wat later ervaart Remco dat je in stromend water beter niet aan een tak kan gaan hangen tenzij die erg stevig is en jij ook. Terwijl de stroom hem verder stuwt wordt de hoek tussen het vasthoudplekje en de kano steeds schuiner. Als je dan loslaat, moet je zwemmen. Maar ook deze bink klimt snel weer in de kano en vaart verder. Verontrust informeert Hans Maarse regelmatig of de mannen het niet koud hebben, maar dat is niet het geval, De pakken werken goed.

Zo varen we door en met enkele korte tussenpauzes weten we de 15 km lange etappe in een uurtje of zes te voltooien. Het kostte heel wat manoeuvreerwerk, maar het was een fantastische tocht. We hadden sneeuw, zon, fraaie natuur, mooi stromend water, uitdagingen te over. Dit stuk is ook zeer geschikt om als WW 1 rivier te varen als er genoeg afvoer (debiet) is. Eens kijken hoeveel afvoer we nu hadden.
zie ook http://www.umweltamt.org/ Via het kaartje UMWELTDATEN zie je dat zich in LUTUM een peilschaal bevindt en die een waterstand rond de 60 cm aangaf voor afgelopen zondag 26 februari. Hier kunnen we dus kijken hoeveel water er in de Berkel staat.

Vrijdag 3 februari was er in het clubhuis een avond waarop de video van het jeugdweekend werd getoond, werd gesjoeld en met een hapje en een drankje weer wat werd bijgepraat. Bedank voor jullie komst.

Afgelopen zondagen zijn wij in het zwembad in Lochem, de Beemd, geweest en hebben daar ons jaarlijks waterspektakel gehouden. We zijn nu al 3 keer geweest en gaan ook nog 3 keer geweest. Naast de kanocursus, het eskimoteren word er ook aan kanopolo gedaan. We mogen spreken van een grote opkomst met soms tegen de 20 mensen en zitten dan ook bijna aan onze maximale capaciteit. Op 22 januari heeft Eric een paar foto's gamaakt van het kanopoën en het eskimoteren. Helaas zijn er maar weinig echt gelukt door een beslagen lens. Voor mooie foto's van kanopolo in de beemd moet u nog even wachten of u moet een mailtje sturen naar mij, dan zal ik u de foto's van het Waterspektakel in 2004 sturen.

Traditiegetrouw heeft Njord op de eerste zondag van november de laatst kanotocht van het jaar. Traditiegetrouw wordt hij ook altijd gevaren van Zutphen naar Lochem.

Wij startten bij de stuw van Warnsveld. Tot Lochem zijn er dan nog vier stuwen te gaan. Start je in Zutphen, dan heb je dus vijf stuwen te gaan. Voorheen startten we ook in Zutphen, maar de laatste twee jaren zijn we ter hoogte van Warnsveld gestart. Dat stukje korter is een voordeel als er jonge kinderen bijzijn. Helaas missen we dan wel het varen onder de overwelving in Zutphen en het mooie stukje bij de oude stadspoort. Dat is wel spijtig.

We waren maar met liefst 18 deelnemers, waaronder 7 kinderen. Het weer was bijzonder mooi en het werd dan ook een hele ontspannen tocht waarbij we maar liefst 4 maal hebben gepauzeerd en nog waren we ruim op tijd bij onze eindbestemming, het clubgebouw in Lochem. Zoals altijd werd er afgesloten met een maaltijd. Dit jaar rijst met heerlijke champignon saus met kip. Vakkundig bereid door onze kok Tom Roelofsen.

Auteur: Henk Groeneveld

DE SLUITINGSTOCHT

Het is de laatste tocht van het jaar, maar aan het weer is het niet te merken. Voor de zekerheid nemen we toch de sjaals en de handschoenen mee voor de kinderen, maar ze zijn niet nodig. Als de boten zijn opgeladen, gaat iedereen op weg naar het sluisje bij Eefde/ Warnsveld. Wij kunnen daar gelijk naar toe omdat we er zo dichtbij wonen, wat een luxe. Maar toch is het voor ons nog doorwerken om alles voor het hele gezin mee te nemen. De routine hiervoor ontbreekt nog. Als alle boten zijn afgeladen ontbreekt er nog ??n boot. Lidy heeft zo goed voor alle boten, peddels en zwemvesten gezorgd o.a. voor ons, dat ze haar eigen boot heeft vergeten. Gelukkig is Lochem dichtbij en is de boot zo opgehaald.

We zijn met 10 volwassenen en 7 kinderen. Het is heerlijk zonnig weer, wind in de rug en een leuk kronkelende Berkel. Er zijn nog aardig wat wandelaars die even stoppen om te kijken onderweg.

We hebben 4 sluisjes over te dragen en elke keer is er ruim tijd om te pauzeren, anders komen we te vroeg voor het eten. De kinderen spelen op en onder de sluisjes. Wij leren de J-slag in de Joep om een wat rechtere koers te varen. Halverwege bij camping Groot-Besselink hebben we een kleine wisseling: Jan komt er bij en Thomas gaat liever met de hond mee op het droge. Freya en Myrthe gaan afwisselend voorin bij Tom of varen zelf. De andere kinderen, (Bart, Gijs-Jan, en Diederik) varen het hele stuk zelf. Lidy neemt Myrthe nog even het laatste stuk op sleep. Dat is weer handig om te zien voor ons.

Over vieren komen we bij Njord aan. Daar is al begonnen met de voorbereidingen voor de maaltijd, iets met rijst? Rond vijf uur kunnen we aanschuiven, lekker hoor! Het wordt rijst met kippenragout en gemengde groenten (tok tok of zoiets..?) met appelmoes en perziken. De kinderen zijn al snel klaar om weer buiten te gaan spelen. Zonder jas nog en dat half november! Wij kletsen nog na en ruimen weer op. Het was een hele geslaagde tocht en geeft weer idee?n om vaker een activiteit met een kantine- opening te combineren.

Auteur: Familie Tilleman

Varen op de Erft oktober 2005

Zondagochtend 30 oktober 08:00 uur verzamelen in Lochem. We gaan uiteindelijk met zijn vieren zo is het plan. Leo de Jong, Jan Westerink en Eric en Tobias van Capelleveen. Het weer oogt goed en we hebben vannacht een uurtje extra gehad (omschakelen van zomer naar wintertijd). Boten geladen en het wachten is op Jan Westerink. Toch maar even bellen, je weet maar nooit. Enfin wat blijkt , Jan was zaterdag wezen jagen in Duitsland en omdat hij niet meer was teruggebeld had hij gedacht dat we niet zouden gaan. Jammer voor Jan. Wij rijden via de gebruikelijke route via ?s Heerenberg en Goch naar Neuss toe. Twee uur laten blijken we niet de enige die van het mooie en voor de tijd ongewone warme weer (17 graden) willen genieten. Op de parkeerplaats staan al een zestal auto?s van kanovaarders. Die blijken vooral in de wals te willen gaan spelevaren. Wij lopen iets verder stroomopwaarts en gaan nabij de brug van de Gnadermuhle te water. Omdat de waterstand niet bijzonder hoog is stroomt het water voornamelijk rechts onder de twee brugbogen door. De linker boog is kunstmatig geblokkeerd met stenen. Daardoor is er een forse stroming en over het verval van 1,5 meter ontstaan mooie golven en leuk keerwater. Even verder is ook een rots in het midden geplaatst waardoor je leuk kunt opvaren. We varen regelmatig terug via het keerwater en graaien dan fors in op de hoofdstroom die ons meepakt. Dat gaat niet altijd goed zo ontdekken Leo en Tobias, die beiden onderwater inspecties verrichten. Niet getreurd want je bent zo weer in de boot en gewoon opnieuw proberen. Zo spelen we een half uur op deze plek (we hebben de locatie geheel voor ons zelf) eer we doorvaren naar de wals. Daar is het nog druk en we varen door naar de versnellingen onder de brug. Hier is het wat rustiger en het is daar goed oefenen. We beproeven meerdere technieken en moe gespeeld besluiten we de Erft verder af te varen. Onderweg komen we nog een viertal stroomversnellingen tegen waar we soms nog wat kunnen spelen. De laatste twee zijn wel uitdagend en daar komen we niet meer tegen op omdat er nauwelijks keerwater is. Enfin we varen door en plots ligt de Rhein voor ons. Langs de linkeroever peddelen we stroomafwaarts naar de Sporthafen van Neuss, waar we aan land gaan. Tobias en Eric lopen daarna terug (2 km) naar de auto terwijl Leo de kuip van een WW boot als ligstoel uittest. Hij ligt bijna te slapen als we aan komen rijden. We twijfelen of we nog een toer zullen gaan doen. Uiteindelijk besluiten we via de bovenloop van de rivier de Roer (nabij Vlodrop/Roermond) te rijden om te bezien of je daar ook leuk kan kanovaren. De bovenloop in Duitsland blijkt veelal gekanaliseerd, maar wel al redelijk snel te stromen. Bij de grens wordt het een leuk meanderend riviertje dat vlot stroomt. Leuk voor de toercommissie om in een weekend te combineren met varen op de maasplassen en Maas. We geven de tip door. We aanvaarden de thuisreis en dan gaat het niet meer van een leien dakje. Veel wegomleggingen, zelfs een wegopbreking en veel weekendverkeer geven ons een fors lange thuisreis. De A73 die aangelegd wordt, een opgebroken N271 dwingen ons uiteindelijk naar Duitsland toe. We rijden vanaf Venlo via Geldern, Kevelaer en Goch, Kleef terug naar huis. Moe van de lange terugreis maar met een voldaan gevoel over de wel bestede zondag en het leuke varen vallen de ogen ?s avonds snel toe.

Nadat we in mei lid zijn geworden van de vereniging leek ons dit al gelijk ??n van de hoogtepunten van het jaar te worden. De prachtige natuur, de rust, de gezelligheid van de groep en het avontuur van het primitief kamperen sprak ons erg aan.
Al ruim voor oktober hebben we verschillende leden bestookt met vragen, want we wilden natuurlijk wel goed voorbereid voor de dag komen. De avond before toch Lidy nog maar even weer gebeld om laatste wijze raad en om de laatste stand zaken door te nemen. Op de valreep ook nog maar even een hoedje gekocht om eventuele regenbuien te trotseren. Ons kan dus niets meer gebeuren?

S ?ochtends vroeg hebben we de boten geladen. Na bijna 1 1/2 een uur rijden hielden we een korte koffiestop. Het voelde best wel fris aan langs de benen en ik begon zowaar toch enige twijfel te krijgen over mijn weloverwogen kledingkeuze.
Vol verwachting kwamen we een half uur later aan in de Biesbosch.
We zijn met z?n 10-en ; Lidy, Henk, Diederik en Gijs-Jan, Jaap en Ellis, Anne en Remco, en Bart en ik .

Alvorens te water te gaan denk ik nog snel even een sanitaire stop te maken, oeps, de vele brandnetels maken dat ik mijn billen het eerste uur niet meer koud heb. Lidy was helemaal verbaasd dat ik niet even van het toilet boven aan de dijk gebruik heb gemaakt.????. tja?..

Vol goede moed gaan we te water; 7 bemande 1-persoonskayaks, 1 halfbemande duokayak en een Canadees met een flinke hoeveelheid hout om s?avonds een flink vuur van te stoken.
We zijn nog maar nauwelijks op het water of het begint te regenen; wat een timing??.met ons hoedje op en een regenpak aan voelen we hier echter niets van??.. Piet (Paulisma) heeft echter verteld dat het in de loop van de dag droog zou worden en Piet kan het weten???..
Wat volgde was een prachtige tocht over brede en smallere delen van de Biesbosch. Af en toe zagen we wat beversporen en Bart heeft wel 3 ijsvogeltjes gezien. Het gebied ademt rust uit.
De stops plannen we heel tactvol steeds tussen de regenbuien door.
Tegen 17.30 uur worden we op het strandje van de campingplaats onthaald door de zus van Henk, Truus en haar man Wout. Zij liggen met een comfortabel jacht dicht bij de plek waar wij de nacht door willen brengen.

In no-time had de familie Sterne het tentje staan inclusief het grafkaarsje voor het nachtelijke ongemak. Ook Remco en Anne hadden duidelijk vaker gekampeerd; behalve dat de tent er razendsnel stond, weet ik nu ook dat als ik iets opblaasbaars bij me heb bij hun terecht kan voor een fatsoenlijke pomp. Ondertussen kwamen Truus en Wout met een kan verse koffie. Dat ging er natuurlijk wel in.
Ook wij hebben vaker gekampeerd en ook ons lukte het om de tent strak op te zetten.
Lidy en Henk hebben voor een afdakje gezorgd voor als het zou gaan regenen.
Hoezo regenen? We hebben hier helemaal geen spat regen gezien!! Piet had dus toch gelijk.
In de tussentijd dat wij de tentjes opzetten, zijn Diederik en Gijs-jan aan het vissen gegaan; er moest tenslotte toch wat te eten op de plank komen na ca 1 uur kwamen ze terug met wel 9 vissen!!

Na een overheerlijke maaltijd met erwtensoep hebben we met een aantal personen een korte avondwandeling gemaakt. Nog even snel op de tv in de boot van Truus gekeken naar de jurk van prinses Aimee (vandaag getrouwd). Met een log regenpak en een slobbertrui aan, plasticzakjes om de sokken en waterdoorlatende schoenen, voelde ik wel een schril contrast met de elegante bruid, maar dat mag de pret niet drukken.
Bij terugkomst hebben we het vuur aangestoken en met z?n allen koffie en thee gedronken. Het was heerlijk weer en erg gezellig om met z?n allen rond het kampvuur te zitten. Een beetje mijmeren??.. Truien, sokken en allerlei andere kledingstukken werden in de buurt van het vuur gehouden om te drogen.

Henk zat vol bewondering naar een bepaald punt in het vuur te staren; ?gek h?, dat er zo ver van het vuur zomaar een vonkje blijft branden?..? nog niet eens uitgesproken kwamen we beiden gelijk tot de conclusie dat het de surfschoenen waren die in de brand dreigden te vliegen??.. Er volgde een snelle reactie die de schoenen spaarden voor de ondergang. Pfff???

Toen de sterkere drank boven tafel kwam lag het merendeel van de groep al op ??n oor. Het smaakte echter voortreffelijk en het was maar goed dat er niet meer mee kon in de kano?s anders was ik de volgende dag beslist niet in zo?n rechte lijn naar huis gekomen??..
Ruim voor middennacht lag iedereen in de tent. Van slapen kwam bij mij echter niet zo veel; toch teveel verwend met een zacht matras en een dito kussen, maar ook dit kon mijn humeur niet bederven.

De volgende dag werden we wakker met stralend weer!!
Na het ontbijt hebben we de boel weer opgepakt en zijn met alles weer te water gegaan. Het was een prachtige dag. Gewoon warm. We hebben ook nu weer een prachtige tocht gevaren. Af en toe door hele smalle stukjes, waar je de peddels nauwelijks nog kan gebruiken. Terwijl je ze wel nodig hebt om in het water liggende boomstronken en boven je hangende takken te ontwijken. Bijna op het eind van zo?n stuk van wel een paar honderd meter, was het nog even spannend of het wel ging lukken, of dat we met allen in de achteruit zouden moeten??.een nogal fors uitgevallen boomstronk lag vlak onder het wateroppervlak??de kunst is er met de juiste snelheid en een aantal ?hupjes? overheen te varen?????..Jaap heeft hier een belangrijke taak vervuld als loods??Vooral Henk en Lidy werden op de proef gesteld met de canadees??..maar uiteindelijk overwonnen ook zij deze krachtmeting met de natuur !

Tegen 15.00 uur kwamen we met z?n allen weer bij het beginpunt aan. Tevreden over de tocht en alles lekker droog gehouden. Allereerst ging de bloedhete regenkleding uit. Dat hadden we beter niet kunnen doen??.we hadden de boten nog net niet allemaal opgeladen toen er een hoosbui losbrak, die ook nog eens van geen ophouden wist????en helaas kwamen we niet allemaal op tijd bij de auto om de regenkleding weer aan te doen???.en bomen bieden in dit jaargetijde niet zo veel beschutting meer. Na, ik denk wel een half uur, hield het geleidelijk aan op en konden we het laatste deel van de spullen op- en inladen. Voor een enkeling van ons was het uiteindelijk toch wel prettig om reservekleding mee te hebben.

Om 16.00 uur vertrokken we weer richting Lochem. Toen we daar rond 18.00 uur aankwamen was de poort al open en volgde een warm onthaal door de rest van onze familie.

Na het nodige schoonmaak- en opruimwerk zijn wij vermoeid, maar zeer voldaan en tevreden huiswaarts gegaan.

KANOVAREN IN POLEN, NEPAL EN ZWEDEN.

Vrijdagavond 14 oktober kwam oud-lid Jan de Greeff en zijn vriendin Ineke Pikkerij naar Lochem, om dia?s te laten zien en te vertellen over hun kanotrektochten in Polen, Nepal en Zweden. Deze activiteit werd georganiseerd in het kader van ons 25-jarig jubileum.

Jan kon de weg naar ons clubgebouw nog goed vinden, ondanks dat er in de loop der jaren nogal wat veranderd is. Jan was in de beginjaren ?80 lid van Njord. Omdat Jan verder wilde met kanopolo en wildwatervaren, heeft hij de overstap naar DKV gemaakt. Hij vond het leuk om nog eens bij Njord te mogen komen en had er erg veel zin in.

In de kantine was het gezellig druk. Na een kopje koffie met cake, ging Jan van start met dia?s uit Polen. Jan en Ineke zijn met hun eigen Canadees en auto naar het oosten van Polen, tegen de Russische grens, gereisd. Via,via waren zij in contact gekomen met iemand van de VVV in Nowogrod, die hun naar het beginpunt van de Biebrza heeft gebracht.

De Biebrza voert door het schitterende watermoeras van het Nationaal Park Biebrzanski-Krajobrazowy. De Biebrza: een laaglandrivier, meanderend door onbedorven landschap, zoals dat lang geleden ook in ons eigen land bestond. (We praten over de beginjaren ?90.)

De Biebrza is een lustoord voor watervogels, o.a. gewone ooievaars en zwarte ooievaars, ijsvogels, wouwen, vis- en schreeuwarenden. Jan had zelfs een dia van de nesten van de oeverzwaluw. Om te mogen kamperen (wild), heb je een vergunning nodig. In het gedeelte van de Biebrza, dat dwars door het Park loopt, vind je geen dorpjes en dus geen winkels, je moet dus voldoende voedsel en drinken meenemen. In het gedeelte dat net buiten het Park ligt, tref je wel dorpjes aan.

Soms hebben deze dorpjes wel een winkel, die echter alleen bier en koekjes verkoopt. Water kun je hier halen uit de put bij een boerderij. De mensen zijn erg gastvrij. De huizen zijn er van hout en zien er ouderwets uit.

Het land wordt er met paard en wagen bewerkt. Een echt stukje puur natuur, voor ons heel romantisch om te zien, maar we kunnen ons voorstellen, dat de mensen uit Polen hier anders tegenaan kijken. Er zal in de tussentijd wel veel gemoderniseerd zijn. Daarna liet Jan ons dia?s zien uit Nepal. Een heel andere cultuur. Hindoe?stische tempels, beelden van goden. Zelfs een raam met gordijn, waar achter een meisje (een gere?ncarneerde godin) woont, die maar 1 keer per jaar buiten komt voor een processie; echt zielig vonden Diederik en Gijs-Jan dit. Jan en twee vrienden hebben in Nepal een trektocht over de Sun-Kosi gemaakt. Deze tocht hadden ze zelf geregeld. Er ging een gids met raft mee. De raft werd gebruikt voor de bagage en de zieken, want ze zijn allemaal wel een dag ziek geweest. Het water (ww 3) voer door een kloof. Ze kampeerden aan de waterkant.

Bij het aan land gaan zagen ze niemand, maar binnen een mum van tijd kwamen er overal kinderen vandaan. Zelfs een gekochte en zelf geslachte kip, konden ze niet alleen opeten. Het vervoer via land van de kano?s zag er wel apart uit, eerst boven op een bus, op de terugweg op een open auto en later zelfs boven op twee ossen.

De overstap naar Zweden is dan ook groot. De overeenkomst, het wildkamperen, mag overal aan de waterkant. Zelfs op eilandjes met (vakantie)woning, mits je niet in het uitzicht staat van de woning. Helaas weet Ricco dat dit wel eens anders is, hij werd met z?n kinderen, ?s avonds om 10.00 uur nog weggestuurd. Jan en Ineke hebben in Zweden twee trektochten gemaakt, 1 in het land zelf en 1 langs de oostkust. Het zag er erg mooi uit. Er borrelden weer kanovakantie-idee?n op bij deze en gene.

Het was een leuke en leerzame, maar bovenal gezellige avond. Jan en Ineke werden bedankt en kregen als dank een kano- boek. Jan en Ineke genoten er zelf ook erg van zag ik wel.

Dit was dan de laatste activiteit in het kader van ons 25 jaar bestaan.

Wij hopen dat jullie van de activiteiten net zo genoten hebben als wij.

Zes Njord-mannen varen 50 km tijdens de Veluwerally

Op zondag 25 september vond de 28e Veluwerally plaats. Dit jaar deden zes mannen van Njord mee. Geen vrouwen ditmaal, wat zelden voorkomt. Eric van Cappelleveen, Remco Prins, Ricco Veldkamp, Hans Maarse, Leo de Jong en Henk Groeneveld lieten deze editie niet aan zich voorbij gaan. De meesten hadden hem al meerdere malen gevaren. Remco voer hem voor de tweede maal, maar voor de eerste maal individueel in zijn eigen kajak. Vorig jaar had hij hem voor het eerst gevaren in de Njordees, die dat jaar met elf mensen werd bevaren. Leo de Jong voer hem voor de allereerste keer. Waarom dat zo lang heeft geduurd weet ik niet, maar hij had er geen spijt van. Misschien was hij be?nvloed door Yvonne, die de Veluwerally niet ziet zitten vanwege de massaliteit. Vooral het laatste deel tussen Zutphen en Deventer beviel hem prima. Dat is ook een prachtig stukje, waar het stiller om je heen wordt. Geen verkeersgeluid, haast geen huizen te zien en ook zie je nog maar weinig kano?rs meer door de verdunning die optreedt in het veld. Ook met de scheepvaart was het erg rustig. De combinatie mooi weer, rust en een heerlijke stop ter hoogte van Gorssel, maakte de start in de ochtendregen helemaal goed. Dat het nog mooi weer zou worden was een meevaller. ’s Ochtends om 8 uur was het nog droog, maar de lucht was zwaar. En jawel, na 500 meter varen begon het toch echt te regenen. Een blik op het wolkendek leerde ons dat het verstandig was de regenkleding aan te trekken. Alleen Remco, de bikkel, hield het bij een T-shirt met zwemvest. De regen hield aan tot vlak na Dieren waar we onze eerste stop maakte. Net aan de koffie hield de regen het voor gezien en konden we al vrij snel daarna de eerste zonnestralen verwelkomen. De zon liet het de rest van de tocht niet meer afweten. Direct na de stop de 1e controle post waar Henk Boekschoten (onze oudvoorzitter van gewest oost) ons met een appel van enige vitamintjes voorzag. Aan Eric was dat eigenlijk niet zo besteed , want hij had zo’n modern drankje waar een enorme waslijst aan vitaminen, suikers, mineralen e.d was ingestopt. Ja, als je dan geen 50 km kan varen? Volgens Leo was het een gevaarlijk drankje, want als je er meer dan zeven drinkt heb je een Vitaminevergiftiging. Henk had een of ander drankje met een onbestemd groen kleurtje, wat volgens de anderen niets anders dan een heksendrankje kon zijn. Wat er in zat wilde Henk niet onthullen, wat eigenlijk alleen maar ermoedens bevestigde. Maar goed, het zestal wist ook deze veluwerally te volbrengen, hoewel dat bijna nog mis is gegaan.

Tijdens de stop bij bij de Bult van Ketje in Zutphen waren Remco en Henk bijna hun peddels kwijt geraakt. Dankzij oplettendheid van Eric konden de ‘dieven’ nog net op tijd worden achterhaald. Een groep met huurboten had in de Zutphen de 35 km. volbracht en bij het inladen van de boten had een van hen de peddels onder haar hoede genomen. Ze wist alleen niet dat ze met twee peddels meer vertrok dan ze waren begonnen. Maar goed, na een weldadig lange pauze en wat praatjes met de leiding van ‘De Clan’ uit Warnsveld, die de controle post bemande, kon de laatste 15 km worden afgelegd. Dat laatste stukje was nog even genieten, ook dankzij een weldadige stop ter hoogte van Gorssel.

Tevreden en weer een medaille rijker.

NAGENIETEN VAN HET JEUGDWEEKEND

Ik zag enthousiaste gezichten, tijdens de actie ?Houdt de Berkel schoon?.
Ik zag verbaasde gezichten, bij het kijken naar de berg afval, opgevist uit de Berkel.
Ik zag smulgezichten, tijdens het pannenkoeken eten.
Ik zag vrolijke gezichten, tijdens de disco.
Ik zag slaperige gezichten uit de tenten en kantine komen.
Ik zag verhitte gezichten boven de vuurkorf, tijdens het broodjes bakken.
Ik zag ?kick?-gezichten, bij het plonsen van de glijgoot.
Ik zag tevreden gezichten, na een fijn weekend weer naar huis gaan.
Ik zag, dat jullie er met elkaar een leuk en geslaagd weekend van gemaakt hebben.

Bart, Daphne, Diederik, Elles, Evelien, Freya, Gijs-Jan, Guido, Jesse, Kim, Koen, Liset, Marijn, Merel, Mirthe, Nicole, Pim, Renske, Rick, Sangita, Sanne, Sem, Silke, Sven, Tobias, Walter en Wessel.

Bedankt, dat ik hiervan kan nagenieten. Lidy.

Hoi, ik vond het leuk om met het jeugdweekend te varen. Omdat ik het wel leuk vont, dat je wat rommel uit de Berkel kon halen. En je kreeg eten, pannenkoek) en je kon blijven slapen in je eigen tentje. En ?s avonds hebben we nog de disco gehad en je kon daar ook salsa dansen. En je kreeg op het laatst nog een boek over het waterschap en er zat een pen bij en rugzak en een spons.

Nicole.

Het Jeugdweekend van Njord: Een tochtje ?Houdt de Berkel schoon?, lekker weer, pannenkoeken eten, een disco in het clubhuis, ?s nachts slapen in tentjes (al sliep ik in het clubhuis), ?s ochtends je eigen broodje bakken en voor de vrijwilligers nog een duik van de glijgoot. Ik heb een hoop vrolijke gezichten gezien en het is volgens mij een geslaagd weekend geweest.

Guido.

Ik heb rommel opgeruimd.
Ik heb met Marijn kastanjes gegooid.
Ik heb met een stok met vuur rondjes gedraaid.

Van Diederik.

We hebben de Berkel schoongemaakt dat was mijn idee. Het Jeugdjournaal kwam niet, maar ik stond wel in de krant. Ik heb een vis dobber gevonden. En in heb geslapen met Tobias in onze tent.

Van Gijs-Jan