Zondag ochtend om acht uur waren Leo, Berend, Remco en ik druk bezig om onze kano?s boven op het dak van mijn auto te krijgen, ze pasten er precies op.
Er hoefde niet gependeld te worden. De botenwagen kon dus gebruikt worden voor het re?nie treffen in de Wieden.
Onze tocht ging naar een soort gelijk gebied, maar in een ander deel van Nederland. De Korte Hoefse plassen liggen ten westen van Hilversum. Net voor het plaatsje Korten Hoef is een prachtige instap annex parkeerplaats aangelegd voor de watersport beoefenaars. We troffen hier alleraardigste vissers aan, voor mijn gevoel de eersten in al die jaren. De meeste vissers kunnen je wel weg kijken, een enkele groet kan er soms maar net af. Deze heren hielden wel van een grapje en maakten tijd voor een praatje. We konden gemakkelijk instappen en al snel waren we op weg naar het natuur gebied de Korten Hoefse plassen. Een enkele toer roeier kwam ons in het begin nog tegemoet en daarna was het heerlijk stil.
Leo en ik hebben al eerder in dit gebied gevaren, we hadden een waterkaart van de natuurmonumenten maar zonder kun je er ook prima varen. Dan moet je echter wel de genummerde route volgen.
Het stond als korte tocht op de vaarkalender. Helaas waren er geen aanmeldingen van beginnende kanovaarders en/of kinderen. In overleg hebben we er zelf een langere tocht van gemaakt. Dit soort gebieden nodigt uit om er rustig te varen en te genieten van alles wat je om je heen ziet. Kijk maar eens naar de gemaakte foto?s van mij. Weet u wie mooie foto?s kan maken? Leo!, hij heeft een vakantiefoto ingezonden naar de foto wedstrijd van het Algemeen Dagblad en de week prijs gewonnen, een digitale spiegelreflex camera. Proficiat Leo!
We hebben heerlijk gevaren en energie opgedaan om er weer tegen aan te kunnen.
Dit onthaasten zouden meer mensen moeten doen.

Vandaag de laatste keer oefenen in het zwembad Vorden. Vandaag oefenen we in eskimoteren, peddelsteun en opkanten, terwijl er ook gekanopolood is. Bij dat kanopolo?n gebeuren er boeiende dingen. De jonge heren, Bart Kers, Tobias van Capelleveen en Daan Romkema nemen het op tegen de oude heren, Berend Kers, Eric van Capelleveen en Henk Groeneveld. De jonge heren staan op eens voor, deze snelheid vraagt om reactie. Ens als je niet snel bent, moet je slim zijn. Dus ontwikkelen de oude heren een tactiek om te kunnen scoren, en zo gezegd, zo gedaan. Maar dat duurt maar even, want als je jong bent leer je snel en snap je het woord tactiek ook snel. Enfin het eindigt met onderwaterkano?s en op een gegeven moment liggen alle jonge heren om en zijn aan het zwemmen. Dan is het makkelijk doelpunten zetten.

In de tussentijd zijn de drie dames Annelies Romkema, Juul Romkema en Nicole Kers nog volop aan het ravotten. Er ligt een grote rubberboot en daar kun je hele leuke dingen mee doen. Hidde Romkema, had het onderweg wat koud gekregen en had zich warm aan gekleed en sloeg het geheel gade. De foto?s zijn gemaakt door Annelies Romkema.

PS. Op een gegevenmoment zag ik zelfs een onderwaterpoloboot baren. Tobias had een poloboot geheel laten vol lopen en kanode onderwater door.

Wat werd het een prachtige avond! Na alle regendagen werd het een droge, bijna windstille zomeravond met een gloedvolle zonsondergang met alleen maar heren om mij heen! Hoe romantisch?.
We vertrokken vroeg in de avond naar Doesburg, via een tussenstop in Zutphen waar we Eric ophaalden. Al snel waren we op het water en rechtsaf de IJssel op. Het water stond hoog en stroomde snel. Het duurde een tijdje voor de eerste boot kwam. Heerlijk die golven, al veel te snel zijn ze weer voorbij. Al peddelend en kletsend varen we de 20 kilometer. Nu weet ik weer van Ricco: naar zee toe is stuurboord =rood=rechts. Bij het pondje van Bronckhorst mochten we er even uit. De koffie, fris, koekjes en pruimen kwamen op de picknicktafel. We konden Eric ruimschoots voorzien, die niets meer mee had kunnen nemen en er wel op gehoopt had dat er wat zou zijn. Bij het laatste stuk varen ging het toch wel schemeren. Rond 22 uur kwamen we bij de haven aan. Toen nog de auto?s ophalen en de boten er weer op. Ik geloof dat ik om middernacht thuis was. En niet eens spierpijn. Hans, Ricco, Jan, Remco, Gerald, Eric, bedankt voor de leuke avond!

Twee ochtenden oefenen en zie hier het resultaat. Heeft u ook zin? Meldt u aan voor de komende eskimoteer lessen in het zwembad "de Dennen" in Vorden.

Zoonlief kijkt bewonderend toe vanaf het bankje van de badmeester.

Verslag van de tocht van Zutphen naar Almen op zondag 8 juli ?07

Om half 10 verzamelden we bij het botenhuis. Daar hebben we de kano?s op de botenwagen geladen. Daarna vertrokken we naar Almen waar Lidy haar auto heeft achtergelaten. Toen naar Zutphen door gereden. Daar de kano?s in heel erg vies water gelaten. In Zutphen zelf moesten we onder een aantal bruggetjes door waarvan eentje zelfs automatische verlichting had. Bij de eerste kanostoep hebben we een lunch-stop gehouden. Het was prachtig weer. Toen verder gekanood en bij de volgende kanostoep een hele korte drinkpauze gehouden. Maar toen we in het water wilden was het niet echt normaal water. Het was een soort zeer stevige salade. Eentje was er half omgeslagen (Juul). Eenmaal terug in Almen zijn de chauffeurs met Lidy?s auto de andere auto?s in Zutphen gaan halen. In de tussen tijd hebben er twee gezwommen (Freya & Nicole). Daarna zijn we met de kano?s terug gegaan naar het botenhuis. Daar de kano?s weer teruggelegd op hun plek.

Ik vond het een gezellige dag met gelukkig mooi weer.

Brandingvaren moet je gewoon blijven doen.

Het was mogelijk al weer twee jaar geleden dat ik ben wezen brandingvaren. Vorig jaar kwam het er niet van, of het moet die ene mislukte surf zijn geweest tijdens het varen op de Waddenzee, vorig jaar september. Toen wilde ik dat wel eens een keer proberen met de zeekayak, wat dus een mislukte kanorol opleverde. Dat was nog een hele inspanning om met zo?n zwaar beladen zeekano door de branding te waden. Dat dus maar niet weer.

Dus op 1 juli maar weer eens de mouwen opgestroopt na een drukke week en met Leo de Jong en Eric & zonen (Tobias en Guido) naar Katwijk aan zee. Zware luchten en regenval terwijl we met de auto onderweg waren. Maar de voorspellingen voor de middag waren goed. Gezien vanuit de auto op de boulevard zag de branding er nogal tam uit.
Dat viel uiteindelijk mee, er bleken nu en dan toch nog golven van tussen de anderhalf en twee meter tussen te zitten. Die waren me soms toch te machtig.
Maar voor die te nemen eerst rustig wat met kleinere golven gespeeld om het zelfvertrouwen wat op te vijzelen. Het was tenslotte weer een tijd geleden en zo vaak heb ik het niet gedaan. Tenslotte hadden de meer ervaren Leo en Eric ook moeite met de hoogste golven en gingen zo nu en dan toch op de kop, waarna ze zich met de eskimorol toch weer recht wisten te zetten. Tobias en Eric gingen eenmaal tegelijk om en rolde tegelijk weer recht. Mooi om te zien gebeuren.
De eerste grote golf die ik nam zette mij direct onderste boven. Eskimoteren in het zwembad gaat me wel goed af, maar in onverwachte situaties in het buitenwater is het toch een ander verhaal. Dus ook nu lukte het niet, maar gelukkig was het niet diep en kon ik mooi met de peddel op de bodem steunen. En zo ging het nog een keer, wat me een kleine reprimande van Leo opleverde. Het leek me beter om het gewoon even te oefenen. Dus een rustig plekje tussen de golven afwachten en hup, rollen maar. Toen lukte het dus wel, en na nog een goede rol had ik er vertrouwen in dat het verder wel zou lukken.

Eerst een welverdiende pauze in een heerlijk zonnetje. Ellen, de zus van Yvonne kwam ook nog even langs, speciaal een kadootje voor Leo brengen, die de volgende dag jarig was. Tegelijk kon ze haar nieuwe wandelschoenen uit proberen. Deze had ze aangeschaft omdat ze met SNP op reis ging. Volgens Eric wordt deze organisatie ook wel Snel Nieuwe Partner genoemd. Hetgeen ik uit persoonlijke ervaring alleen maar kan bevestigen.
Na boterham en koffie moest er weer worden gevaren. Er was inmiddels een sterkere golfslag en de golven kwamen sneller na elkaar. Nu met meer vertrouwen weer de grootste golven opgezocht. Soms ging het goed, soms niet, maar het eskimoteren ging nu wel goed, wat een heerlijk gevoel is, want het maakt dan ook niet meer uit of je om gaat en maal je er niet meer om als het weer eens gebeurd. Driemaal werd ik nog op mijn kop gezet. Toch lastig om op een grote golf goed te surfen omdat hij je in het begin als het ware naar voren gooit met je punt naar beneden. De eerste kunst is recht vooruit te blijven surfen, want als je dwars gaat, is het zo gedaan met het surfen, en als je goed op de golf meesurft, is het weer de kunst om de kano overeind te houden, want je moet snel anticiperen op de kracht van de golf. Wil hij je nu links of rechts laten kantelen? Daar goed op te reageren is de kunst. Eigenlijk moet je zelf die keuze maken naar welke zijde je gaat overhangen maar ik kom dan gemakkelijk dwars op de golf en ben dan snel uitgesurfd. Hier moet dus vaker op geoefend worden.
Leo had het op een andere manier zwaar. Hij is wel vijfmaal door anderen aangevaren. Dat ging er zo soms heftig aan toe dat hij onderste boven ging.
Uiteindelijk pakte we zo rond drie uur tevreden onze spullen weer in en na een welverdiend ijsje stapten we moe en voldaan weer in de auto. We hebben dus heerlijk kunnen oefenen. Guido deed het pas voor de tweede keer en wil het nog beter leren. Leo en Eric hebben veel bij geleerd sinds ik hen twee jaar geleden heb bezig gezien. Oefening baart kunst, dus gewoon blijven doen.

Fotosessie Brandingvaren afgelopen zondag toegevoegd. Dank aan mezelf voor de foto’;s 😀

[url=https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?album=Brandingvaren%20Scheveningen-Katwijk%201%20juli%202007]Brandingvaren Scheveningen-Katwijk 1 juli 2007
[/url]

[i]( Elk jaar een verrassing voor de organisatie)[/i]

Ondanks het slechte weer waren er een boel deelnemers voor deze tocht: cursisten en ??k leden ( voor de exacte aantallen verwijs ik naar het logboek). De groep was, als vanouds, verdeeld over een lange of een korte tocht.
Aanvankelijk was Hans van plan twee keer te gaan rijden, omdat we niet alle kano?s mee zouden kunnen nemen, maar door de inzet van de gewone botenwagen ?n de poloboten-wagen konden we alle boten voor de lange tocht naar Borculo brengen. Het opladen koste wel de nodige tijd, omdat niet iedereen zelf wist welke kano voor wie bestemd was.

Ik ben met de lange tocht meegevaren. Tussen de volwassenen waren nogal wat jongeren ( de jongste was 9 jaar oud). Een grote groep, krachtsverschillen, slecht weer, dus werd het een lange, lange tocht.
Er werd in een rustig tempo gevaren, van tijd-tot-tijd op elkaar gewacht en ook, op het water, gerust. Het in- en uitstappen kostte de nodige tijd, logisch met zo?n grote groep. Ter hoogte van de brug bij Zwiep begonnen bij sommige jongeren de pijntjes en de vermoeidheid merkbaar te worden. Gelukkig zag ik nog net de laatste deelnemers van de korte tocht de bocht om varen. Dit gaf weer wat energie.

De weg bij de brug was opgebroken, dus moest de korte tocht ergens anders begonnen zijn. Vlak voor Lochem kwamen de twee groepen bij elkaar. In de groep van de korte tocht vaarden ook drie Canadezen mee. Samen legden we het laatste stuk, met nog ??n overdraging, naar het botenhuis af.
Niet omgegaan en toch nat een nat pak, vermoeid en blij tegelijk. Tevreden kon iedereen ,na het schoonmaken en opruimen van de kano?s, huiswaard keren.
Degenen die er nog g??n genoeg van konden krijgen, bleven met een drankje, naar de diavoorstelling kijken of nog wat na praten, terwijl de vaarleiding de nog de polobotenwagen oplaadde en de laatste restjes opruimde. Tegen 23:00 uur ging ik naar huis.

Ik weet niet wie van de leden het laatst is vertrokken, waarschijnlijk Hans of anders Jan. Bedankt jongens.

Afgelopen zaterdag was het zover. Mijn eerste kanotocht en met mij die van vele andere cursisten van de kanocursus van dit jaar. Tijdens het pinksterkamp had ik al eens een poging gedaan een tocht te varen, maar was toen door wilde verhalen over hoge golven zo bang en krampachtig in de boot gestapt dat ik in de haven al omging. De herkansing vond plaats tijdens de midzomeravondtocht. Het water was rustig, geen golf te bekennen. Het weer was weliswaar wat wispelturig; toen we in Borculo te water gingen begon het wat te miezeren en iets verderop goot het. Maar op het water merk je daar weinig van en het was gelukkig niet koud.

We vertrokken met een behoorlijk aantal boten, waaronder een groot aantal kinderen. In een lange sliert bevolkten wij de Berkel. Om even uit te rusten en wat foto’;s te maken hebben we onderweg een vlot gemaakt, de Berkel was bijna te smal voor alle boten naast elkaar. In de buurt van Zwiep voegde de tweede groep zich bij de eerste, met onder andere twee Canadezen. Zo voeren we Lochem weer binnen, moe, maar voldaan. De jeugd stortte zich op de zoutjes en de nootjes en konden daarbij genieten van een fotopresentatie van eerdere kanotochten (en zelfs van die die we net gevaren hadden, de techniek staat voor niets!). En ook de volwassen sloten de avond na het ophalen van de auto’;s in Borculo onder het genot van een drankje en de foto’;s van de tocht over de Lahn af. Petje af voor alle cursisten en zeker voor de jongsten, dit was onze vuurdoop, ik hoop dat er vele leuke tochten volgen.

Het pinksterkamp werd dit jaar weer eens in Friesland gehouden. Al eerder hebben we Friesland aangedaan n.l. Eernewoude, Ter Kaple en Oosterlittens. Dit jaar waren we te gast op camping ?De Bearshoeke? te Oudega-W. Friesland kent maar liefst 3 plaatsen met de naam Oudega vandaar de aanduiding W. Door het gebruik van de tom-tom kwam een enkeling hierdoor (bijna) in de verkeerde Oudega terecht.
Vrijdag avond kwamen de meeste deelnemers binnen druppelen. De tenten werden opgezet en er werd nog even gezellig een borreltje met elkaar gedronken. De kinderen hadden elkaar al weer gauw gevonden en waren druk aan het spelen. De diabolo was dit jaar erg in trek. Ook de kinderen van andere kampeerders op het veld werden aangestoken en speelden het gehele kamp mee.
Zaterdag ochtend opende Bart het 26e pinksterkamp. We wilden net vertrekken voor de tocht naar Heeg toen eerst Hans P en daarna Jan met zijn zoon Thijs aan kwamen, i.v.m. een ongeluk hadden ze behoorlijk veel tijd verlies, maar gelukkig nog net op tijd. Met ruim 30 personen kanoden we naar Heeg, er stond een fris windje wat op het open water wat golven gaf. De een zegt: gaaf, cool, vet. En voor de ander is het even over een drempel heen. In Heeg kon een ieder even z?n gang gaan, nog wat laatste boodschappen doen en een ijsje eten voor de kinderen. De terug weg werd spannend want we gingen via de poelen terug naar Oudega. Bij het begin stond er al een bord dat het niet geschikt voor kanovaarders is. Dat we een paar overdragingen zouden krijgen wisten we maar het waren er meer dan we verwacht hadden. De broers Gerald en Ron probeerden met succes onder een lage brug door te komen, door op z?n kant op elkaars kano te leunen. Bij de daarop volgende duiker dacht Ron, daar kom ik ook wel onderdoor, maar hij kwam bedrogen uit en haalde een nat pak. Het was wel een mooi gezicht geweest hoe hij te water ging, heb ik horen vertellen.
Voor de koffie ?s avonds gingen 5 mannen met hun kano het water op richting Sandfirden. De rest van de club ging te voet richting Sandfirden. Samen dronken we koffie met Friese koek naast het kerkje van de drie huizen rijke dorpskern. Toen het begon te schemeren bouwden de heren hun geknutselde nachtverlichting op de kano. Het zag er allemaal ingenieus uit wat ze bedacht hadden (allemaal geslaagd) en ze hadden een prachtige ?nachttocht? gehad.
De volgende dag was er de keus uit een lange tocht en een korte tocht. De hele nacht had het geregend. Gelukkig werd het tegen een uur of 9 droog en bleef het hoe genaamd ook droog. Een trieste dag bleef het echter wel qua weer. Daphne had de pech tijdens het spelen op een toestel een wond op te lopen waarvoor ze naar de eerste hulp van het ziekenhuis moest. De deelnemers van de korte tocht hebben op haar gewacht. De tocht werd hierdoor nog korter. Menig kind vond het wachten niet erg, ze konden zo langer met elkaar spelen.
Het gezamenlijk avond eten stond in het teken van het land Itali?. Mocht je denken dat wordt alleen maar macaroni eten heb je het mis, de heerlijkste gerechten kwamen op tafel. En ook nog eens zeer gevarieerd, van Italiaans brood tot verschillende pasta gerechten en van aubergine gerecht tot Italiaanse gehakt balletjes. Als klap op de vuurpijl kwam Henk aangereden met een heuse ijsco kar. Hij rinkelde met de bel en iedereen kwam aangelopen, zelfs de andere camping gasten pikten hun graantje mee. Maandag stapte iedereen weer in de kano richting Gaastmeer. Het laatste half uur begon het te regenen. In de regen kano?s schoonmaken en weer richting camping met de auto. Iedereen moest de tent helaas nat inpakken. Na het kano afladen in Lochem hebben we in de kantine gezamenlijk chinees gegeten, dit was een goede en gezellige afsluiting van weer een geslaagd pinksterkamp.