Zondagmorgen, 25 maart om 9.30 uur boten laden voor een korte tocht op de Oelerbeek. Gabri?lle, Hans en ondergetekende kozen wildwaterboten. Guus en zijn gezin hadden de Canadees al op de auto geladen. De instapplaats bij de houtzaagmolen vlakbij Hotel Carelshaven in Delden was vlot bereikt. Heerlijk zo?n rustige zondagmorgen als de gemiddelde Nederlander nog van z?n croissantje en gekookte eitje geniet.

Op de plek van Hotel Carelshaven stond in 1775 nog de Schippersherberg, waaruit blijkt, dat de Oelerbeek en de naastgelegen Twickeler Vaart in vroegere tijden een rol hebben gespeeld in het transport van goederen. Nu is het vooral een oord van rust en recreatie.

De eerste kilometers van de tocht kende enkele hindernissen in de vorm van bomen over het water. Al snel bleek Hans het meest bedreven in het nemen van de obstakels. Bij de historische Noordmolen was het tijd voor de eerste stop. Een gezellige drukte van wandelaars, joggers en fietsers. Na de boterham vervolgden wij onze route via de vistrap, die de Oelerbeek met de Twickeler Vaart verbindt. De vaart loopt door de bossen op het landgoed Twickel. De zon kan door de nog kale bomen ongehinderd z?n werk doen. Een ijsvogel en ree?n aan de waterkant.

Een tweede vistrap wordt met de wildwaterboten door het weinige water ploeterend genomen. De Canadees gaat zonder bemanning naar beneneden. Bij het instappen vanaf de steile walkant, glijden Marleis en Koen in het water. Niet diep?.., wel erg koud. Guus schiet vrouw en kind te hulp. Natte voeten vormen daarbij geen belemmering. Waar vind je ze nog!

Na de derde vistrap genieten wij nog een korte pauze en bij het instappen, lijkt Gabri?lle al het geleerde van de kanocursus te hebben vergeten. Balancerend op ??n been stak zij van wal. Zowel wij als twee dames aan de zondagmorgen wandeling volgden het schouwspel en zagen hoe onze ballerina uiteindelijk zonder nat pak haar weg kon vervolgen. Korte tijd later werd het eindpunt nabij Deldenerbroek bereikt. Voldaan hebben wij de boten om 15.00 uur in Lochem opgeborgen.

Vandaag (15 april) hadden we jeugdsurvival met 13 kinderen van Njord in Bathmen. Het was gelukkig mooi weer. Soms was het zelfs iets te warm. We moesten ook een heel stuk door modder en water. In het begin was het erg vies. Later wende je er wel aan. Je moest ongeveer 5 ? 6 km. afleggen, daar tussen zaten 58 hindernissen. Je moest het meest over de netten heen klimmen. En ook veel met water, je moest zelfs een stukje zwemmen. Of je mocht in een soort grote band gaan liggen. Maar daarvoor moest je heel lang wachten, dus de meesten gingen maar zwemmen. Gelukkig was het water niet koud. Na afloop kregen we allemaal een medaille. Toen zijn we weer terug naar het clubgebouw gereden, en daar hebben we met zijn allen frietjes met knakworstjes gegeten en niet te vergeten een ijsje vooraf.

Wij vonden het heel leuk om mee te doen!

Zaterdag 4 april lieten negen kano?rs hun boten in de Oude IJssel glijden. Ze hadden zich laten verleiden tot het varen van een korte tocht, dichtbij huis.
Het was droog, lichtbewolkt en windstil.
We gingen te water in de zwaaikom bij Doetinchem. Na een kilometer industriegebied belandden we tussen de weilanden en rietkragen. De Oude IJssel is een breed en rustig vaarwater. Je ligt hoog waardoor het landschap goed tot zijn recht komt. Rechts varend om de vele vissers niet te storen kwamen we bij de pauzeplek een bosje. Na een halfuurtje van de zon genoten te hebben werd verder gevaren naar Laag Keppel. Hier bleek de ophaalbrug automatisch open te gaan. Even voorbij Laag Keppel zijn we een oude tak ingevaren. Het begin van deze tak is jachthaven. Richting kasteel bevindt zich het restant van een sluis, daarachter liggen woonboten. Het kasteel was jammer genoeg niet te bereiken. Onder de brug is de vaart door een dubbele afsluiting versperd. De tocht werd voortgezet richting Doesburg. Het eindpunt was de brug ter hoogte van Laag Keppel. Ook deze brug ging automatisch open. Na een tijdje stond er een rij auto?s te wachten. Het was nog even spannend of de brug automatisch zou sluiten. Jawel, na een minuut op vijf ging hij weer dicht.
Het was een prima tocht. Walter en Liset Kloosterboer hebben zich van hun beste kant laten zien. Ze hebben prima gevaren.

Tuut, tuut, tuut, ik sla 1 oog open en het is 6.05 uur, en 1 april. Ik lijk wel niet goed wijs, waar een [b]HOBBY[/b] je al niet tot in staat acht. 6.45 stap ik in de auto richting Ruurlo waar ik 7.15 heb afgesproken heb met Eric en Tobias. Samen verder naar het botenhuis alwaar Henk en Ruben op ons wachten. Guus zou ook mee gaan, en maar eens bellen waar hij bleef. Laat ik nou net op 1 april ?s morgens om 7.45 uur het verkeerde nr. bellen waar het toch vriendelijk klonk, goede morgen met Carolien van alten, en het antwoord was , [b]SORRY[/b] maar jouw moest ik net [b]NIET[/b] hebben. Zo maak je vrienden op [b]1 APRIL [/b]klonk het al achter mij. Toch het goede nr. gevonden en bleek dat Guus met pech onder weg stond. Wij dus maar vertrokken met 5 pers. richting Duitsland. Net voor de grens nog wat eten gehaald want iemand was z?n voedsel vergeten. Onderweg kwamen we aan de praat dat de huizen en de grond zo groot en goedkoop waren en dat door de prijs kwam, waarop ik antwoordde dat ik ook grond had gekocht in Duitsland, waarna iedereen mij aankeek met vragende ogen, zo van ?ga je dan verhuizen", waarop ik lachend antwoordde dat het maar POTGROND was.

Na een uurtje zijn we op de plek van bestemming. Boten afgeladen, pakken aan en ons te goed gedaan met koffie en brood stapten Ruben, Eric, Tobias, Henk en Leo die we onderweg op hadden gepikt in de boten. Ja,nee, ik niet, want een of andere Dokter vond het zo nodig om mij een paar weken met mijn voet in het gips te zetten, maar ik kon mooi mee om video opnamen te maken. Ik was op deze nieuwe plek nog nooit geweest en vond het dus wel jammer dat ik niet in de boot kon plaatsnemen.

Een leuke plek om te gaan varen, veel stroming en leuke keerwatertjes. Persoonlijk vind ik Neuss iets leuker omdat daar wat meer mogelijkheden voor de beginners liggen. Maar we zitten nu onder een strak blauwe hemel met een heerlijk voorjaars zonnetje te filmen. Moe maar voldaan komen ze naar de eerste sessie aan de kant. tijd voor een lekkere bak koffie tussen door. Ruben en Tobias bleven de 2e run aan de kant want de vele stroming vergt best wel veel van je krachten. Verder nog wat leuke video opnames gemaakt en daarna hebben we de boten weer in het kanaal gelegd wat pal langs de zijloop licht. Op het vertrek punt aangekomen licht er aan de andere kant van de brug het botenhuis van plaatselijke kano vereniging. Ik kan alleen maar zeggen, als wij een Nieuw botenhuis nodig hebben we eerst maar eens daar moeten gaan kijken want ik zag me zelf al onder de veranda zitten met een lekker koud glas …….. en wat lekkers van de B.B.Q, maar we moeten dan nog wel even door sparen, de opnames zijn in ieder geval gemaakt. Moe maar ik dacht voldaan keerden we terug naar huis. Maar als ik gipsloos ben keer ik hier nog graag een paar keer terug.

Camera man deze dag.

[b][u]Eerste kanotocht op de Weerribben.[/u][/b]

Wat heerlijk om weer te kunnen varen. Er waren genoeg deelnemers en wonder boven wonder kwam de weersvoorspelling uit: na een periode van regen zou het droog worden met kans op zon.Tijdens de voorbereiding ben ik er van uit gegaan dat het koud kan zijn, maar dat tegen een uur of tien, elf, het zonnetje wel zou schijnen. Zondag 4 maart was het wel droog, maar het zag er niet naar uit dat we de zon nog zouden beleven. Eigenlijk zagen we helemaal niet veel, omdat het erg mistig was, ook nog toen we bij onze instapplek aankwamen. Er waaide een frisse wind. Iedereen was goed voorbereid ( of was er toch nog iets vergeten?). Remco?s nieuwe ?wetsuite? kwam hem goed van pas en een enkeling trok toch maar de kanohandschoenen aan!We waren met uitsluitend volwassenen en konden dus de langste route (ca. 13km) volgen door het natuurreservaat. Heerlijk rustig, je hoorde zelfs de vogels niet. Hans heeft nog een ijsvogel gezien. De route was goed aangegeven: een lust voor elke vaarleider!Er werd behoorlijk wat bij-gekletst onder het varen. Super gezellig, totdat we onze fotografe Lidy hoorden roepen: zij was achterop geraakt en kon de achterstand niet meer overbruggen. Na dit incident hield iedereen, en in het bijzonder Gabri?lle, elkaar wat meer in de gaten onder het praten. Remco hield het weer in de gaten en meldde regelmatig dat het niet regende en zijn pak lekker zat. Misschien deed hij dat, omdat hij heimelijk hoopte dat het zou gaan regenen, zodat hij zijn wetsuite kon testen of hij wel warm zou blijven enzo. Toen we bijna rond waren kwamen we een grote groep tegen van kanovereniging de Peddelaars. We hebben twee keer gepauzeerd op de daarvoor bestemde kanoparkeerplaatsen. De laatste keer bleven Hans en Remco in de kano om warm te blijven. Toen we verder gingen kwam de zon er door. Helaas zat de tocht er bijna op. De terugweg verliep zonder problemen en we waren op tijd bij het botenhuis.Lidy, Henk, Remco, Inge, Hans bedankt voor deze gezellige tocht namens Gabri?lle en mij, Leo.

Kanopolo in De Beemd Het zal de meesten niet zijn ontgaan, Njord was ook deze winter weer actief in het zwembad De Beemd. Dat doen we al van oudsher. Wat velen niet weten is dat Njord vroeger de hele winter iedere zondag een uur naar De Beemd ging. De invulling was niet wezenlijk anders, kanotechnieken en kanopolo. Wel was er toen een actieve kanopolo-groep die nu en dan ook deel nam aan vriendschappelijke toernooitjes. De hoge kosten die verbonden waren aan de vele uurtjes huur van het zwembad werden betaald uit de opbrengsten van oud papier. Met het ophalen van oud papier is Njord al een tijdje gestopt en daarvoor al was het aantal zondagen dat we naar De Beemd gingen al drastisch gedaald omdat de groep kanopolo?rs er mee opgehouden was. Dus deze winter maar vijf zondagen, maar wel met anderhalf uur en dat beviel heel goed. Er is meer tijd voor de activiteiten die we willen doen, wat betekent dat er niet zo gehaast hoeft te worden. Een uur is immers snel voorbij. Vorige winter zijn we gestart het kanopolo nieuw leven in te blazen. Daarbij richtten we ons op de jeugd, maar omdat het aantal zo laag was, werd er gemixed met volwassenen gespeeld. Voor sommige kinderen was de kracht en snelheid van de volwassenen te heftig. Daarom hebben we deze winter er voor gekozen om alleen kinderen onder elkaar te laten spelen. Soms deed een volwassene rustig mee om evenwicht tussen de teams te brengen. We hebben met simpele spelregels gespeeld.De opkomst was de eerste zondag groot en we hadden met gemak twee teams van vijf jeugdige spelers. En dat ging heel leuk met de kinderen onder elkaar. Helaas hebben we dat de andere zondagen niet meer gehaald en de laatste twee zondagen hadden we zelfs te weinig deelnemers. We hadden ook eenmaal vijf jongens die via de sportpas kennis met deze sport kwamen maken. Dat is bij eenmaal gebleven.Na de grote opkomst in het begin was de terugloop in het aantal kinderen dat deel nam teleurstellend. Uiteindelijk blijken er zes tot acht kinderen wel mee te willen doen, maar ook weer niet te frequent. Dat betekent dus dat er waarschijnlijk weinig animo onder de jeugd is om ook op vrijdagavond op de Berkel aan kanopolo te doen. Dat brengt me bij de vraag hoe het komt dat er onder de ongeveer dertig jeugdleden maar een handvol is dat wel eens aan kanopolo wil doen. Pakken we het niet goed aan? Wat is de reden dat er nogal wat kinderen afhaken. Tips en informatie hierover verneem ik graag. Voorlopig gaan we er wel mee door om het te stimuleren. Misschien helpt het als we een keer inschrijven voor een toernooitje. Dat stimuleert vaak beter dan zoals nu wat vrijblijvend te spelen. Overigens kunnen we ook met volwassenen aan een toernooitje meedoen. Als er volwassenen zijn die dat ook wel leuk vinden, dan hoor ik het graag. Dan zoeken we een toernooi uit waarbij we met zowel volwassenen als kinderen terecht kunnen.

Vrijdag avond 16 Februari is er een lezing geweest over onderkoeling. Daarvoor hadden wij Cor Blok uitgenodigd. Cor Blok is voorzitter van Gewest Oost en enthousiast kanovaarder van KV. Hardenberg-De Vecht.

De dingen die in zijn lezing aan bod kwamen, waren:
* Wat is onderkoeling.
* Hoe kom je er aan.
* Hoe gevaarlijk is het en waarom.
* Hoe onderken je het bij jezelf, bij een ander.
* Wat kun je doen om het te voorkomen.
* Wat kun je er aan doen.
* Iets over kleding en de daarin verwerkte materialen.

Er ligt een uitgeprint exemplaar in het botenhuis. Het wordt warm aanbevolen om dit eens door te lezen. Als je wilt, kun je bij Lidy Groeneveld via de mail een exemplaar aanvragen.Het was een erg leerzame lezing. Het werd ons duidelijk dat het iedereen kan overkomen en hoe gevaarlijk het kan zijn op groot water. Ga nooit alleen het grote water op. Let op je vaarmaatjes, het komt voor dat iemand zich niet realiseert onderkoeld te raken. Neem voldoende (eigenlijk iets te veel) voedsel en warm drinken mee. Let op je kleding en neem voldoende reserve mee, ook wanneer je op klein water gaat varen. Wees op elk weerstype voorbereid en denk er aan dat wanneer het lekker weer is, de watertemperatuur nog koud kan zijn.

Dat waren mijn woorden. Dit in analogie met die van de gladiatoren die de Romeinse keizer groetten alvorens zij het strijdtoneel in de arena betraden. Ik zat, net als Leo de Jong en 33 andere NKB leden, in een kano voor de transportbaan die ons vanuit het water naar de vijf meter hoger gelegen startpositie van de DWD WW baan in Zoetermeer bracht.

 

De NKB (Nederlandse Kano Bond) organiseerde als proef een drietal bijeenkomsten waar WW-3 vaarders (je moet Wild Water klasse 3 beheersen) de nieuwe DWD (Dutch Water Dreams) baan in Zoetermeer konden uitproberen. De NKB levert daar ervaren instructeurs bij die je begeleiden in het avontuur dat deze WW baan van Olympische klasse brengt.

 

Tobias Walraven heeft zijn droom een eigen wildwaterbaan met de hulp van vele sponsoren weten in Zoetermeer weten te realiseren. Daar werd een kopie van de Olympische WW baan van Peking 2008 nagebouwd (eindelijk bouwen wij eens wat na ipv dat de Chinezen onze dingen nabouwen).

 

Enfin Leo en ik oefenden eerst in de uitstroom van de DWD baan op het traverseren (door een sterke stroom van links naar rechts varen) en eskimoteren in wildwater. Nadat we dat een uurtje gedaan hadden, volgde de onvermijdelijke gang naar de WW baan, die als erg snel, met veel waterdruk, eigenlijk nu de moeilijkste kunstmatige WW baan ter wereld genoemd werd. Niet iets om je motivatie en zelfvertrouwen een boost te geven, toch? Enfin, Als je in Zoetermeer bent, moet je hem ook beleven nietwaar. Na een goede instructie wat te doen als je omslaat, “Vergeet het eskimoteren maar”, “Benen voortuit”, “handen gekruist tegen de borst”,” zwemvest vasthouden en op tijd lucht happen”, “niet gaan zwemmen, tenzij je per ongeluk in een keerwater belandt”. Gelukkig kwamen er ook adviezen hoe door de maalstroom te varen. Eerst traverseren door de uitstroom van de drie 17m3 per seconde producerende waterpijpen heen varen, dan door de baan heen, “Sneller blijven dan het water, peddelen,  peddelen en nog eens peddelen, op tijd opkanten en rechtop blijven zitten, niet naar voren en zeker niet naar achteren hangen.

 

Enfin, daar ga je dan, De ultieme uitdaging tegemoet, je adrenaline gehalte stijgt met het traag opklimmen van de transportbaan. Boven even oriënteren op de traverse en de daarna liggende baan. Die ziet eruit als die van Sault Brenaz, alleen veel sneller, veel langer en moeilijker. Waar Sault Brenz, rustpunten kent, is het hier 300 meter feest. De keerwaters zijn namelijk klein en niet makkelijk in te varen. Maar daar is het dan ook een Olympische baan voor. Het keerwater ging prima, en dan vol gas vooruit door de eerste waterversnellingen, links, rechts, snelheid, corrigeren, opkanten, boogslag, correctie, en voor je het weet ben je 75 meter verder, Dan plots een rare stroom van links, peddelsteun, dat gaat net goed, Hup daar is de volgende golf al.  Oef, net te laat, we kapseizen, Geel-achtig water, veel beroering. O, ja vergeet het eskimoteren maar, Spatzeil los en zwemmen dan maar, het water is wel koud, Ah daar is licht en lucht, snel lucht happen en benen vooruit. Hee zo afdalen is ook kicken. Ehh. Nu wordt het wel heftig, onder water, golven, Ik heb niets in te brengen, Lucht happen, benen vooruit, handen gekruist op de borst, Ik vang vlagen tekst op van de langs de kant staande NKB hulpkrachten die aanwijzingen schreeuwen. Van mij mogen we nu wel aan het einde zijn, Het water is toch best fris met 6 graden ondanks de wetsuite, de thermokleding en goede uitrusting. Ja joepie, ik heb de resterende 225 m overleefd en ben in de uitstroom aangeland, ik zwem naar de kant en klim op de vlonder. Rillen, om weer warm te worden en bewegen dus. We hebben net die lezing over onderkoeling achter de rug. Terwijl ik mijn boot leeg en peddel op zoek, (alles komt vanzelf in het uitstroombassin), bedenk ik me dat ik nog foto’s maken wil. Ik ren naar boven en zoek de NKB official die mijn toestel bewaard. Ik schiet nog net op tijd een paar plaatjes van onze instructeur en terwijl het toestel zich hersteld van de afgegeven flits, zie ik Leo de Jong mooi door de baan schieten. Net als wil afdrukken, raak hij een oranje baanvernauwer en slaat om. Ik heb hem nog net op 90 meter te pakken. Knappe prestatie.

 

Hoe gek moet je zijn  om dit allemaal te willen? En nog leuk te vinden ook.  Ik had het, net als Leo, voor geen goud willen missen. Over vier weken mogen we weer. Hoop wel dat het water iets warmer is. De DWD baan is niet makkelijk, maar wel fantastisch. Om WW te leren is die te snel.

Met jou, Njord lid,  ( ook al weet je dat misschien nog niet),  gaan we binnenkort naar de Erft, Lippe  of Hohenlimburg. Maar als je Sault Brenaz WW ¾ redt, is het kicken.

5 zondagen wildwatertechnieken trainen in zwembad de Beemd.

De PWBZ had dit jaar de beschikbaarheid van het zwembad uitgebreid naar anderhalf uur, waardoor er zowel tijd was om zowel te trainen als om te waterpoloën. De trainingsresultaten mogen er zijn! Lukte het de eerste sessie iedereen vooral om om te gaan, op de laatste sessie kwamen Andre, Guus, Gabrielle, Berend, Jan, Marlies en Yvonne allemaal ‘rond’. De een fluitend, de ander pruttelend; maar rondkomen is iedereen gelukt ! De eerste stap is gezet en dat is onze complimenten waard.

Heo nu verder ? Is er nog leven na dit succes ? In het zwembad ging alles met voorbedachten rade. De volgende stap wordt het koude water, en omgaan op het – voor jou uiteraard- meest ongelegen moment. De  zogenaamde koudwaterrol.

Kijk naar het PWBZ programma, want er zijn genoeg activiteiten om nu te gaan ‘buiten spelen’.En erger dan een stukje zwemmen zal het niet zijn.

Dus schroom niet, en geef je op om mee te gaan, eerst bijvoorbeeld het koude water van de Erft of de vistrappen bij Winterswijk. En daarna ? De mei vakantie naar Frankrijk ? Want nadat je hebt laten zien dat je rond kunt komen in de Beemd, ligt de hele wereld voor je open.

Druk bezochte eskimoteer & kanopolo bijeenkomst

Afgelopen zondag 14 januari was het een drukte van je wel in het zwembad de Beemd in Lochem. Van 16:00-17:30 oefenden bijna dertig leden het kanovaren in vele hoedanigheden. Van de basistechnieken om te eskimoteren tot vlakwatertechniek. Een aantal kinderen zocht in eerste instantie vertier in het zwembad om in het laatste halfuur met elkaar te gaan kanopolo?n. We hadden wel tien jeugdleden in het water en meer mag ook niet. Zij, die zich opgegeven hadden om eskimoteren te gaan leren, oefenden met opkanten, goed uit de boot komen als je onverhoopt omslaat en in het goed aanzetten van de heupzwaai. Leo de Jong had een uitgebalanceerd lesprogramma bedacht, dat ons allen hielp in stapjes de juiste setup positie te bereiken. We hadden namelijk vooraf een DVD gezien die ons leerde dat je eerst de juiste startpositie moet bereiken, dan rolt en tenslotte in de juiste eindpositie moet eindigen. Wat ik ervan onthouden heb is dat je met de knie die als het ware het diepst in het water rust (in de kano natuurlijk) de kano omhoog drukt. Je verstrekt die beweging vanuit je heupen. Je hoofd blijft zo lang mogelijk in het ware, zeg maar haaks in/op het water. Je kunt als het ware bellen blazen alvorens je je romp achter de boot meebeweegt. Enfin, het betekende oefenen aan elkaars handen, de punt van de boot of eventueel aan de badrand.