Op de re?nie in 2005 is er al over gesproken. We gaan nog een keer met z?n allen varen. Met z?n allen, bedoelen we ook de leden uit het verleden(met respect). Maar ja, dat moet wel georganiseerd worden. Omdat er vanuit die doelgroep niet veel gebeurde, heeft het bestuur of toercommissie, de bal opgepakt en werd er een landrottentocht georganiseerd. Ook alle andere leden van de vereniging, inclusief de cursisten mochten deelnemen.

Op 3 juni werden we om 13.00 uur verwacht bij het botenhuis. Er stonden al twee mooie partytenten, voor als het misschien wat minder zou worden, want bij terugkomst zouden we met z?n allen gaan barbecuen. Nu allemaal de boten. We waren benieuwd of er voor iedereen een boot zou zijn, want de leden bleven komen. Voor de zekerheid was de C-7 ook al klaargelegd en die heeft dan ook meegevaren. Sommige leden hadden wel 2 jaar niet gevaren, maar het schijnt bij kanovaren net zo als bij fietsen te zijn, als je het eenmaal kent verleer je het niet. Het ging ons tenminste allemaal goed af, alleen het in- en uitstappen ging bij ondergetekende niet zo goed, maar dat vroeger ook al een probleem.

Diverse leden maakten onderweg foto?s, o.a. Bertus, die in de C-7 zat. Jaap leek dat ook een leuk idee en volgde Bertus? voorbeeld en ging ook staan om alles voor het nageslacht vast te leggen. Maar helaas, daar ging z?n mobieltje en nu kunnen de vissen bellen en foto?s maken. Als je binnenkort nog eens een ringtoon hoort onder je boot, dan weet je dat dat de ringtoon van Jaaps mobieltje is. Heel jammer, ?k was erg benieuwd naar de foto?s.

Bij de 1e stuw werd alles overgedragen en zijn we doorgevaren tot aan de koepeltje van Staring. Hier hebben we lekker in de wei gezeten, wat we trouwens wel eerst even aan de eigenaar van het land hadden moeten vragen, dit kwam de boerin ons even vertellen. (De volgende dag is er een bos bloemen bezorgd met onze excuses). Nadat we een hartig hapje van Hannie hadden gekregen, ze was er zelf jammer genoeg niet bij, zijn we aan de terugtocht begonnen.

Bij aankomst bij het botenhuis, stond er een geweldige barbecue klaar en hebben we heerlijk samen gegeten. Ook de leden, die naar Scheveningen waren geweest waren op tijd terug en konden gezellig meedoen.

Vanaf deze plaats wil ik alle mensen, die dit alles verzorgd hebben, heel hartelijk dank zeggen. Het was een smakelijk einde van een hele gezellige middag.

Waalclinic 16 en 17 juni 2007

Al vroeg in dit voorjaar kwam via internet de mededeling dat je een Waalclinic kunt volgen die via het Gewest Oost wordt georganiseerd. Nou ben ik niet ??n van die leden die zich helemaal op haar gemak voelt op groot water, dus ik dacht gelijk; inschrijven maar, beetje meer kennis en vaardigheid kan geen kwaad.
Erg prettig om te horen dat Lidy dezelfde mening was toegedaan zodat we er met z?n 2-en naar toe konden gaan.
Ik moet eerlijk bekennen dat naarmate de datum dichterbij kwam ik toch wel een beetje de kriebels begon te krijgen.
Toen we vrijdagsmiddags met een afgeladen auto op de camping aankwamen, ging dat gevoel van kriebels over in angstzweet; jeetje, wat is de Waal groot en wat een enorme schepen varen daar; grote schepen met tot 4 lagen zeecontainers erop????..en een golven????gelukkig duurt het nog ??n nacht voor het zover is.
We werden hartelijk welkom geheten door Nico v Middelkoop en Cor Blok. In totaal kwamen het weekend 30 personen vanuit de verschillende verenigingen uit het Gewest Oost. We hadden een prachtig veldje met uitzicht op de Waal.
Na een stevige maaltijd met kip tandori kwamen er meerdere deelnemers aan. Er was een hele relaxte sfeer. S? avonds hebben we met elkaar wat moed ingedronken en zijn we op tijd naar bed gegaan.
De volgende ochtend werden we in 3 groepjes verdeeld. Wij hebben gekozen voor het laagste nivo. We waren met 9 cursisten en 3 instructeurs. Met bibbers in de benen ben ik de boot ingestapt, verstand uitgeschakeld en peddelen maar?????
Wat een fantastisch dag hebben we gehad!!! De instructeur heeft alle technieken tot in de perfectie doorgenomen, niks niet vervelend of saai om te doen, allemaal heel praktisch. s? middags gelijk toepassen. Dus eerst de lage peddelsteun en dan s? middags dwars op de golven en dit kunstje goed uitvoeren, anders ga je om. Eerst goed het opkanten oefenen, dan om de kribben heen varen met opkanten. Kant je niet goed op, dan kom je verkeerd op de stroming en ga je de verkeerde kant op.

Wij hebben die dag enorm veel geleerd. Alles werd goed uitgelegd en ingeoefend. Van angstzweet was niets meer te bekennen. Al na een half uur had ik het vertrouwde gevoel weer in de boot. Instructeurs voor, achter en naast, dus wat kan je gebeuren?

S? middags in een krib nog even de X-redding geoefend. Die zat er nog goed in bij ons, binnen de 2 minuten zaten we weer op de plek. Het oefenen in het zwembad is niet voor niets geweest.
S? avonds hebben we een flinke regenbui gehad, waardoor we wat later konden beginnen met het koken, maar beide vonden we het wel prima; even lekker relaxen met een borrel en een versnapering, heerlijk????
Na een overheerlijke maaltijd met hutspot hebben we met de koffie en de borrel weer buiten kunnen zitten. Bere gezellig. Een bonte verzameling van kano?rs, drankjes en hapjes passeerde de revu, vari?rend van kruidenthee, ros?, kampense kruidenbitter tot chocolade, nootjes en worst. Ik heb enorm genoten van de gezelligheid; Cor met zijn humor en grappen, Nico met alle verhalen rondom het kanovaren, Thijs met z?n Kampense kruidenbitter, Paul met zijn perikelen rondom de aanschaf van een nieuw surfpak en natuurlijk niet vergeten het gezamenlijk terugkijken van de videofilmpjes van de 2e en 3e groep. Deze groepen hebben in de wals bij Pannerden gevaren en hebben allerlei capriolen uitgehaald, kortom de avond vloog voorbij.

De volgende dag hebben we ons oa met het surfen beziggehouden. Ik weet nu dat als ik dorst heb ik beter tijdens het surfen kan gaan drinken, want het standaard commentaar van Nico was; ?tempo maken, en drinken maar? . Waarbij hij bedoelde dat ik zo plat op de boot moest gaan liggen dat ik uit mijn op het dek geknoopte bidon kon drinken. Op de hoge golven was het echt kicken als je het juiste moment te pakken had en dat had ik inderdaad een flink aantal keer. Veel tijd om even op adem te komen kregen we niet, gelijk na de surf was het; ?tempo, nu?????? Jee, nooit geweten dat kanovaren zo vermoeiend kon zijn.
In de pauze gebeurde het onvermijdelijke; uitleg van wat er bij de wals van Pannerden gebeurd???..het was wel even slikken dat we daar zouden gaan varen; na het zien van de filmpjes de vorige avond uit al die ?ervaren? groepen keek ik daar niet bepaald naar uit. Maar de uitleg was helder en simpel, nu alleen nog even doen?????we waren die dag met 5 cursisten en 3 instructeurs, dus veiligheid was gewaarborgd, maar de kans dat je als eerste de wals in moet is 20 %. Ik was de klos. Enigszins gespannen vloog ik met volle kracht de wals in zoals was uitgelegd; Vaartmaken, wachten op de stroming, boogslag links, lage peddelsteun rechts, tegenslag maken en dan vooral met rechts de eerste slag maken. Theoretisch zou je dan 180 gedraaid in de stroming moeten zitten??????.nog even een schietgebedje en dan gaan?.?en dat viel eigenlijk heel erg mee????..eigenlijk was het hartstikke gaaf om te doen!! van de ca 15 pogingen zijn wij geen van beide omgegaan en er zaten echt hele goede bij!! Dit was echt kicken!!

Als laatste kunstje zijn we met alle cursisten tegelijk op de stroming omgegaan om vervolgende via de X redding weer in de boot te stappen, makkie!!

Na dit weekend lijkt de IJssel wel een sloot en de boten op de IJssel maar dinky-toys. Dit weekend heeft inderdaad mijn verwachting ruimschoots overtroffen; op groot water zit ik vanaf nu veel zekerder in mijn boot. Bovendien was het heel erg gezellig en spotgoedkoop; de clinic is kosteloos, de instructeurs zijn erg goed en de kosten van de luxe camping zijn 6.50 per nacht. Ik kan het ieder Njordlid aanraden om het zeker ??n keer te doen. Ook voor de echte cracks is er nog veel bij te leren. Wij willen ons volgend jaar opofferen om Berend en Henk de gelegenheid te geven om te gaan, maar het jaar erop zijn wij zeker weer van de partij!!

Kanocursus succesvol verlopen

Ook dit jaar heeft de LKV Njord een kanocursus georganiseerd voor hen die het kanovaren onder de knie willen krijgen. We kregen uiteindelijk 24 cursisten die het kanovaren wilden leren. Dankzij de instructeursinzet van Hans Maarse, Henk & Lidy Groeneveld, Jan Westerink, Berend Kers, Bart van alten, Leo Lucas, Yvonne Both en Eric van Capelleveen konden we weer vijf cursusmomenten aanbieden. We begonnen in het zwembad te Lochem met het ?watervrij? maken. Dat komt neer op het leren balans krijgen in de boten en het leren met een spatzeiltje kunnen varen. Een spatzeiltje houdt het water goed uit de boot, maar wanneer je onverhoeds omslaan, moet je het wel kunnen losmaken om uit de kano te kunnen zwemmen. Dat moet een vertrouwd gevoel zijn, mocht dit gebeuren. Ook oefeneden we in het zwembad het rechtuitvaren, achteruitvaren en voor hen waar het leren snel ging, de peddelsteun. De instructie-avonden op de Berkel bleken allemaal droog te zijn, dat wil zeggen dat de temperaturen aangenaam waren en we geen regenbuien hebben gehad. Gezien het weer in mei en juni dit jaar wel opmerkelijk. Daar oefenden we in slalomvaren, bochten, remmen, behendigheid en de boog- en werkslag. Ook hier kwam het opkanten (iets scheef hangen om zo de boot te laten draaien) aan de orde. De kinderen onder ons oefenen met het toernooivaren, een watervariant van de middeleeuwse riddertoernooien waar ridder elkaar uit het zadel probeerden te wippen. Onze kick zat in het rakelings langs elkaar kunnen varen vanuit tegengestelde richtingen zonder tegen elkaar te botsen. Ook werden de slalomtechnieken extra op de proef gesteld met het varen onder de Berkelbruggen. Na afloop moesten de kano?s natuurlijk weer schoon gemaakt worden, en dat bleek ook best leuk om dat samen te doen. Ik schoot enkele kiekjes.

Ik kan niet anders zeggen dan ik heb gezien dat de cursisten allemaal een fraaie prestatie hebben neer gezet. Hoewel niet iedereen op de laatste instructieavond de duik vanaf de glijgoot heeft gemaakt , hebben we toch 24 geslaagde cursisten. Ik proefde bij een enkeling aal de wens om te gaan wildwatervaren, zeker toe ze afgelopen week zagen hoe het varen bij kanopolo er aan toegaat. We sluiten de kanocursus op 23 juni af met de Midzomeravondtocht en hopen natuurlijk dat de cursisten enthousiaste kanovaarders blijven en zelfs lid worden van onze sprankelende vereniging. Ik nodig hen in ieder geval uit om op donderdag 28 en vrijdag 29 juni in Ruurlo in het zwembad de Meene te komen kijken en deelnemen aan de demonstraties kanoslalomvaren en glijgootvaren.

We dachten dat we met zijn drie?n zouden gaan, maar gelukkig belde Leo de Jong zaterdagavond ook op en vroeg hoe laat we weg zouden gaan. Jan Westerink bracht zijn auto naar Ruurlo, zodat Corrie met het vlees van de BBQ naar Lochem kon, terwijl ik samen met Tobias, en Jan naar Deventer reed om daar Leo op te pikken. Een krappe anderhalf uur later reden we de boulevard in Scheveningen op en parkeerden onze auto naast een strandpaviljoen. De zee oogde kalm, maar we zagen toch nog wel wat golven om te oefenen. Het was eb en begon weer te vloeden, waardoor de surfgolven zich verplaatsen naar de plekken waar de zandbanken en muien zitten. Een mui is een ondiepte achter een zandbank. Het gevolg is dat de lange golven die de zandbank bereiken hun golflengte verkorten, hoger worden en gaan omrollen. Daar komt het witte schuim dan van en dat is de plek om te zijn. Je vaart dus door de branding heen naar deze omrol plek en dobbert daar totdat je een mooie roller in wording ziet. Even strak aan de peddels en je pakt deze omrollende golf mee. De kano wordt als het vare meegepakt en je surft naar de kust toe. Hoe beter je de kano recht weet te houden hoe langer je kunt profiteren van de energie die in de golf zit. Kom je wat schuin op de golf te liggen, dan is het zaak met de peddel in de golf de boot op koers te houden. Uitgesurft draai je je boot weer en herhaalt dit verslavende spelletje weer. Mocht het een keertje misgaan dan kun je eskimoteren (toch niet voor niets geleerd) of gewoon gaan zwemmen. De boot een de kust legen en opnieuw door de branding heen. Wij hadden nu windkracht 3 a 4 er de golven zijn dan maximaal 1 a 1,5 hoog. Iedereen kan in deze wind het gaan leren. Het enige wat je wel moet kunnen is opkanten en de peddelsteun, want anders lig je bij de eerste de beste golf waarschijnlijk om. Tegelijk kun je in de uitrollers wel oefenen met dat bootgevoel en de peddelsteun. En anders kun je goed terecht in de oefendagen in het zwembad de Dennen in de komende vakantiemaanden in Vorden. Na een uur anderhalf uur varen, zijn wij mestal moe en toe aan een kop koffie, wat krachtvoer of een kopje soep. Daarom nemen we altijd een strandtentje mee om onze spullen in te zetten als we aan het varen zijn. Omdat we deze keer allemaal fanatiek aan het varen zijn geweest , zijn we vergeten foto?s te maken van onze kapriolen. Gelukkig hebben we van de rustmomenten wel een mooi kiekje. Zondag 1 juli gaan we weer varen. Ben jij er dan bij?

Zondag 22 april was het ?s ochtends nog rustig op de weg. Toch waren er al negen leden van Njord onderweg naar Geldermalsen. Het beloofde een prachtige dag te worden. Na anderhalf uur rijden vonden we bij de jachthaven een plek om de boten af te laden. De trailer werd naar het eindpunt gebracht. Er werd van een eerste broodje genoten. De boten gingen te water.
De Linge is een brede langzaam stromende rivier. Er zijn geen stuwen.
In Geldermalsem werd het eerste stuk door de stad gevaren. Daarna kom je in het vrije land met weilanden en in bloeiende boomgaarden. Zaterdag was hier de Bloesemtocht georganiseerd. Een groot evenement voor fietsers waarvoor zelfs extra bruggen over de Linge worden aangebracht. Deze bruggen lagen nog op de wal, de tijdelijke verharding naar de bruggen was nog aanwezig. Al varend passeer je de plaatsen Tricht, Deil, Enspijk, Beesd, Rumpt en Rhenoy. Vanaf het water gezien heeft elk dorpje zijn eigen romantische aanblik.
Het prachtige weer, de dorpsgezichten en de broedende vogels zorgden voor een prachtige tocht die in Asperen werd afgesloten.
Wil je echt een indruk krijgen van deze tocht?
Klik dan op:
[url=https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?album=De%20Linge%20Bloesemtocht%202007]Fotosessie Linge Bloesemtocht[/url]

Sault Brenaz (F) Mei vakantie 2007

Deze keer met ??n auto en in ??n keer naar Sault Brenaz gereden. Dank zij de TOM TOM van Leo linea recta in krap 11 uur. Dit jaar zijn we met zijn vijfen. Leo, Tobias, Guido , Corrie en Eric. Met het vooruitzicht van zon en rust wilde Corrie het wel wagen met deze vier mannen. Het was een hele drukte op de camping aan de wildwaterbaan. Klaarblijkelijk waren we niet de enige club die van het mooie mei-weer wilden genieten. Ook Belgen, Russen, Fransen, Duitsers en natuurlijk een serie Nederlanders had deze fraaie WW-baan met camping weten te vinden. Wij hadden het jongste lid (dat wil Zeggen net ingeschreven, van Njord bij ons. Onze webmaster Guido van Capelleveen leek het leuk ook eens wild water varen te gaan proberen. Als niet-lid bleken de huurkosten voor een week hoger dan lid worden, dus zo wordt je vanzelf lid, nietwaar. Op dag ??n eerst maar eens warm varen en het traverseren op WW1 leren beheersen. De truc zit hem in het blijven kijken waar je heen wil varen. Als je dat maar doet zit je vanzelf goed in de boot, kant je ook genoeg op en leer je dat traverseren eigenlijk kinderspel is. Maar ja je moet natuurlijk wel willen kijken naar waar je heen gaat. Guido leek meer oog te hebben voor de punt van zijn boot, de waterspiegel, die gevaarlijke witte golven en kon dus na een fraaie ongeplande draai gaan zwemmen. Gelukkig is dat ook zijn sport (hij waterpoloot) dus dat zwemmen deerde hem niet. Het water was ook niet koud en op de kant stond je gelijk weer in 25-28 graden zon. Enfin einde dag ??n leverde hem de kunt van traverseren op WW1 op.

Op dag 2 gingen we het WW2 deel op om daar te leren invaren en de golven te leren beheersen. Opkanten, ver weg kijken naar war je heen wilt en gevoel krijgen voor de golfjes en keerwaters was nu de kunst. We daalden ook af naar de Rhone door de watervalletjes in het WW2 deel te pakken. Terwijl Eric, Leo en Tobias over de hoofdstroom scheerden en de ?S? bocht namen om van de rechter naar de linker oever over de top van de wals te schieten, oefende Guido het uitvaren of ging gewoon lekker chillen. Muziekje erbij en even werken aan het admin-panel van de website van NJORD. Aan het einde van de middag sla ik zelf door een onverwachte manoevre om net achter de laatste brug. Ik laat per ongeluk mijn peddel los en zoek aan de kant gekomen naar mijn peddel. Die moet in de buurt van de boot drijven , maar dat is niet het geval. De boot wordt door Leo en Tobias geborgen en ik blijf zoeken naar mijn peddel. We hebben weliswaar een reserve peddel bij ons, maar dan toch wil je je peddel niet kwijt. Na 20 kinuten zie ik hem uit het gat schieten. De wals heeft de peddel al die tijd onder water gehouden. Ik ben blij dat ik mijn pedel weer terug heb. ?s Avonds lekker op de Skottelbraai iets lekkers maken, een flesje wijn erbij, wat wil je nog meer?

Nou op dag 3 wisten we wel wat we erbij wilden. Hadden we op de eerste en tweede dag wel in de late middag een onweersbuitje gehad, dag drie begon overduidelijke erg nat. We stonden dan ookk pas rond tienen op en belsoten deze dag naar Lyon te gaan, dat zo?s zestig kilometer westwaarts ligt. In Lyon bleek de regen verdwenen, hoewel het wel wat fris (12-15 graden) was. Enfin na wat slenterwerk door de stad, de bezichtiging van een leenfietsenproject, een lekker verwarmd terrasje opgezocht waar we de lokale Franse salades hebben uitgeprobeerd. Buikje rond besloten we de berg op te gaan klimmen om zo de Kathedraal van Lyon te kunnen bewonderen. Via het Amphitheater en de binnenstad zochten we de auto weer op en reden terug naar Sault Brenaz. Het was nog steeds droog, dus we konden wel gaan wandelen naar de lokale kruidenier. Heen was dat leuk en droog, maar terug moesten we er weer aan geloven. Het kwam met bakken uit de lucht, maar vooral Leo deed net of er niets aan de hand was. Gelukkig konden we koken onder de Tarp (een soort luifel) en vergaste Guido ons op met mooie muziek van de Top 2000.

Op dag 4 klaarde het weer op en werd het ook weer warmer. Dat kon je niet zeggen van onze wetsuites en andere kledigstukken die we aan moesten doen om te gaan kanovaren. Die waren nog drijfnat en dat ios even doorbijten om je dan in zo?s pak te hijsen. Maar na drie minuten heb je het weer warm en dan wacht de fraaie baan van sault Brenaz. Vandaag is het tijd voor de bovenbaan met WW2 en later WW3. Guido komt er redelijk door heen. Dan is het tijd om nu de chute (WW3 te nemen en het parcours wat daarachter zit. We doen dat verschillende keren en met wisselend succes. Dan wil Guido het ook wel eens proberen en wat denk je. Hij schiet goed door de chute en weet ook de lastige WW3 pasage na de tweede brug te nemen. Zonder omslaan heeft hij na drie dagen een WW3 traject genomen. Dat is even slikken voor ons, maar een hele prestatie voor ons jongste lid.

Dag 5 staat in het teken van, nog even varen en dan verplaatsten. Terwijl Leo en Eric aan het varen zijn en de gehele baan een keer of drie nemen, breken Corrie, Guido en Tobias de tenten af en pakken het meeste in. Vanaf 12:00 gaan Eric en leo helpen met het inpakken en rond 13:30 rijden we weg met bestemming Hunique (F) nabij Basel (CH). We rijden door de Franse en Zwitserse Alpen en zien onderweg heel wat rivieren die ook vlakwatervaarders doen smullen. Wisten jullie bijvoorbeeld dat nabij Sault Brenaz de Saone, Ain, en de Rhone lopen. De Gorges de l?Ain is een fraai stukje, waar we langs hebben gereden. Nabij Basel wordt het op deze vrijdagmiddag druk. We kiezen een alternatieve route via Liestal naar Basel en belanden tegen 18:30 in Hunique (F). Daar ligt ook een fraaie WW baan zo hadden we op Internet gezien ( Zie apart artikel). We verkennen deze baan en informeren naar de mogelijkheden om de nabij gelegen Gite te kunnen huren. Iets zegt me dat we hier terug gaan komen. Daarna even het Zwarte Woud in gereden om een Gasthof te zoeken. Gasthof Engel blijkt een goede keus en kort daarna zitten we achter een lekker Weizenbier en een echte Duitse maaltijd. Terwijl het ?s nachts fors doorregent, (gelukkig staan we niet op de camping) begint dag 6 weer droog. We rijden naar huis toe en komen rond 15:30 in Nederland aan. Leo pakt snel zijn bagage over en snelt naar zijn Yvonne toe. Die heeft hij zes weken moeten missen omdat zij in Nepal een weeshuis met gehandicapten is wezen bezoeken.

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007a.jpg[/img]
Tobias: Na hard werken is het goed rusten

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007b.jpg[/img]
Eric: De ?S? op de surftop van de wals

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007c.jpg[/img]
Guido: De chute (WW3) goed genomen

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007d.jpg[/img]
Leo, de chute (ww3) is smullen!

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007e.jpg[/img]
Lyon: Franse salade ??Mmm lekker?

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/saultbrenaz2007f.jpg[/img]
Leo, Weizenbier bij Gasthof Engel (D)

We kijken allemaal terug op een lekker weekje WW varen en vakantie vieren. Elke dag lekker gevaren en tegelijk uitgerust en genoten. Vraagt om herhaling en we hopen dat volgend jaar ook anderen deze belevenis willen mee genieten.

Eigenlijk stond de bollentocht op de vaarkalender. Maar waarom zover rijden als de bollen toch al uitgebloeid zijn? Daarom werd de tocht veranderd in een rondje Linschoten/Montfoort.
Ik zou vooral meegaan voor de bollen, maar dit lokte mij ook wel. Eerst wilde ik nog de kids meenemen, die hadden ook wel zin. Maar toen de weersvoorspelling: Oeioei, veel neerslag, windkracht 5-7. Nee, geen weer voor kinderen, dus gaf ik alleen mijzelf op. En er waren nog vier volwassenen die het aandurfden met deze voorspelling eraan te beginnen: Remco, Anne, Lidy en vaarleider Gabri?lle. (De dames in de meerderheid)
Het was een vroege start, maar nog droog. Onderweg viel al het een en ander, maar wonder boven wonder was het droog in Montfoort bij het startpunt voor de Linschotertocht. We gingen een rondje varen van 19 km dus we hoefden niet te pendelen (kon ook niet met ??n auto). Lidy verbaasde ons met haar goede achteruitrijkunsten met de botenwagen. Soepeltjes! Het eerste stuk over de Hollandsche IJssel was tegen de wind in. Een hele beproeving, maar het bleef redelijk droog van boven. Af en toe kwam er een plezierbootje langs, maar opeens kwam er een sloep met wat meer vaart. Die minderde nauwelijks vaart en ik kijk even om en zie Anne zo in het water zakken. Wij op de golven keren en terug naar Anne peddelen. Lidy klom uit de boot en hielp hem op de kant. Droge kleren aan en tot slot een koek en weer terug in de boot. Vermoeid door de tegenwind voeren we door het prachtige plekje Oudewater. Bij het sluisje via een gammel kanostoepje eruit en brood gegeten. Toen door een prachtige slingerbeek naar Linschoten waar we even pauzeerden. En weer voor de wind naar Montfoort waar we toch sneller dan verwacht arriveerden. Van half elf vertrek tot half vijf aankomst met dus flinke wind, maar v??l droger dan verwacht! Boten weer opgeladen en naar Lochem gereden. Het was een heel gezellige dag. Thuis hadden ze de handen vrijgehad voor moederdag baksels. Ik mocht op allerlei plekken niet komen of kijken. Dat is dus een handige dag om te gaan kano?n. Volgend jaar weer zo plannen.

Het was een heel leuke survival tocht met heel veel zon. We hadden een leuk groepje. We moesten 4,5 km lopen of rennen met hindernissen: touwen klimmen, over netten heen, door tunnels, over vlotten, steppen. Het leukste was door de modder die wel tot je middel kwam! Helemaal vies moesten we naar de overkant zwemmen of met een autoband. Ons groepje ging lekker zwemmen. Het was fijn dat mijn moeder meefietste met het drinken onderweg. We zijn trots op onze medaille, die we op school hebben laten zien. Volgend jaar willen we weer!

Dit weekend waren er wel heel veel activiteiten voor de NJORD leden en dan moet je gaan kiezen. Uiteindelijk bleek Guus van den Berg wel heel graag te gaan WW varen. Hij had door een kapotte auto op 1 april (we twijfelen wel een beetje of hij toen niet gewoon warm naast Marlies in zijn bed lag) de Lippe gemist en wilde die ervaring inhalen. Maar met twee deelnemers wordt dat wel een dure grap. En omdat Eric en Leo opgelijnd stonden om op 15 april weer in Zoetermeer op de DWD baan te gaan varen en de Survival Bathmen ook op 15 april plaatsvond houden we de Erft nog even in de portefeuille.

In Zoetermeer slaagden Leo en Eric er in, om toch redelijk beheerst 2/3 van de 300 meter lange baan in de boot af te leggen. De instructie die ze van NKB instructeur Eric hadden gekregen in de uitstroom van de baan, wierp, samen met de instructie ?hoe het water te lezen?, zijn vruchten af. En wat een fantastische dag was het op die zondag 15 april. 28 a 29 graden zijn hoogzomerse temperaturen. We waanden ons in het zuiden van Frankrijk. De try-outs van de NKB krijgen een vervolg want de wachtlijsten zijn groot. We kunnen het de WW-3 vaarders in onze vereniging echt aanbevelen. Dit mag je niet missen. Zie ook [url]www.nkb.nl[/url] en [url]www.dutchwaterdreams.com[/url].

Tja die dag stond opeens in het teken van een koude gure oostenwind, hagelbuien en rukwinden. Kijk dat is nu net niet de bedoeling als je met beginners WW wilt gaan varen. We besloten dan ook, de lessen over onderkoeling in gedachten hebbende, om niet te gaan kanovaren. We zouden gezien de waterstanden naar de Lippe gegaan zijn, want de Bovenslinge had te weinig water en door de vroeg uitlopende natuur, zouden we potentieel ook die verstoren en dat willen we als natuurliefhebbers niet op ons geweten hebben.