Vijf waaghalzen varen de Erft af naar de Rhein

Zondagochtend 08:00 uur. De ochtendmist is net geklaard, het zonnetje klimt voorzichtig om hoog na een avond vol regen. Jessica Kuiper, Henk Groeneveld (op de fiets gekomen), Jan Westerink, Guus van den Berg en Eric van Capelleveen laden vier wildwaterboten op om naar de Erft (Neuss) af te rijden. Onderweg bespreken we het feit dat noch Rene Meulenbeek noch Markus ten Zijtveld als instructeurs mee konden. Jan Westerink en Henk Groeneveld, die voor het eerst meegaan, informeren naar de omstandigheden en waar we precies gaan varen. We besluiten eerst bij de Gnader Muhle te gaan kijken en afhankelijk van de drukte en vaaromstandigheden bij de Eppenhofer Muhle te starten. Na een eerste blik rond 10:15 uur (het is wel anderhalf uur rijden) bij de Gnader Muhle, waar een mooie wals/stroomversnelling is, besluiten we de Eppenhofer Muhle op te zoeken. Daar gaan we met vier boten te water, spel wat in de waterval bij de watermolen en dan zakken de ?manificent four? de rivier af, op naar het onbekende en we spreken af bij de waterval bij de brug nabij de Gnader Muhle. Enfin na een uurtje, waarin ik lekker op een bankje in de zon naar voorbijkomende joggers en fietser te heb gekeken, komen de helden voorbij. ?En nog spannende dingen beleefd?? Nou dat viel tegen, maar het was wel een mooi stuk om te kano?n. Bij de brug wisselen we regelmatig, (we hebben immers vier kano?s bij ons en zijn met zijn vijven) en menige waaghals gaat wel eens om in de forse stroming die achter de brug staat. Daar valt het water circa 40 centimeters in een mooie vlakke golf en geeft fraaie beschaafde kolkjes die het mogelijk maken als het ware stil te liggen op het water. De golven drukken je immers van achteren naar voren en aan de voorzijde maak je een mooie boeg golf. Al snel krijgen we gezelschap van een andere Nederlandse kanoclub met instructeur. Daar kunnen we de kunst mooi van afkijken en die geeft ons ook aardige tips. Na een halfuur spelevaren zakken we af naar de wals bij de Gnadermuhle. Daar gaan we eerste in het zonnetje eten, want de maag knort. Henk, (het zit denk ik in de familie) trapt ongelukkigerwijze in een stuk glas en verwondt zijn hiel. Hij had goede kanoschoenen aan, maar hiertegen is geen kruit gewassen. Gelukkig is het geen erg diepe wond, maar hij besluit wel dat hij stopt met varen. Enfin dan wordt je ala minuut fotograaf en chauffeur. We besluiten door te varen en eens te kijken of we de Erft af kunnen varen naar de Sporthafen aan de Rhein. Door de relatief lage waterstand op de Erft (spelevaren in de wals blijkt lastig), is wel een mooi verval en we ontmoeten nog zeven fraaie watervallen/-stroomversnellingen die ook in mooie bochten liggen. We komen daar vrijwel ongeschonden doorheen, hoewel Jan zijn moed bij de dwarse versnelling wel beloond ziet met kopje onder. Niets aan de hand, je stapt uit en je collega?s vangen de boot wel op, als je je peddel maar vasthoudt. Uiteindelijk komen we na al dit plezier (we vinden ons redelijke helden) uit op de Rhein. Dat is een grote rivier als je van de 5 meter brede Erft afkomt. Grote rijnaken doemen op en trekken mooie boeg- en hek golven waar we nog even (wel op gepaste afstand) op dobberen. Henk zit al klaar op de pier en wenkt ons de sporthafen in. We brengen de boten de scheepshelling op (8 meter hoger) en binden het spul weer op de auto. Het is wat later geworden dan we aanvankelijk van plan waren, maar een fantastische ervaring rijker kachelen we weer terug naar Lochem. We proberen de route via Alpen/Wesel tussen A57 en A3 maar die heeft zoveel 70km gebied en stoplichten dat we die voortaan vergeten. Op de terugweg worden al afspraken gemaakt voor de volgende keer op 24 oktober 2004.