Bij het beginpunt van de tocht over de Overijsselse Vecht, de jachthaven van Dalfsen, met uitzicht op het Gemeentehuis en de oude molen en de Overijsselse Vecht heb ik eerst maar even het onderstaande artikel gelezen over het getwist van het beginpunt van de Overijsselse Vecht.

Het beginpunt van de Overijsselse Vecht; het blijft een eeuwig twistpunt in het glooiende M?nsterland.

Ze doen het al zo lang ze zich kunnen herinneren: harrewarren over het beginpunt van de Overijsselse Vecht. De inwoners van het glooiende M?nsterland, dertig kilometer over de grens bij Enschede, weten eigenlijk niet beter.

Volgens bewoners van bedevaartsoord Eggerode ontstaat de rivier op de plek waar twee beekjes elkaar treffen, de ander houdt het erop dat Vecht ontspringt in de gracht van het betoverende Schloss Darfeld. Een derde claimt op zijn beurt pers??nlijk bovenop de Quelle te wonen. Een twist die erom vraagt onderzocht te worden.
Het stadje Sch?ppingen is een goed beginpunt van deze reis door het verleden. Hier, in het centrum, onder de stokoude kerk, begint kristalhelder Vechtwater aan een 167 kilometer lange reis naar het IJsselmeer. In de Saksische tijd toen de kerk gesticht werd, sprak men hier recht, later gebruikte men het water om te dopen, zo valt te lezen op een koperen plaat aan de zandstenen kerkmuur. Hetzelfde materiaal, afkomstig uit een groeve in het noordelijker gelegen Bad Bentheim, werd ook gebruikt voor het Paleis op de Dam. Naar verluidt is zelfs de sokkel van het Vrijheidsbeeld ervan gemaakt!

Tijdens een tocht naar Eggerode (na het bedrijventerrein rechtsaf en daarna de fietsborden volgen) valt op hoe rustig het gebied eigenlijk is. Een eenzame fietser volgt de 245 kilometer lange Vechtdalroute, maar verder zijn het de inwoners die af en toe om het hoekje komen kijken. Er komen zo?n 70.000 Nederlandse toeristen per jaar, waarvan dertig procent uit Overijssel, maar der Holl?nder blijft een interessante verschijning. Spreek de dorpsbewoners overigens gerust aan en vraag hen naar de twist. Ze zullen u met passie vertellen over streken die ze uithaalden om elkaar een hak te zetten. E?n ervan heeft betrekking op een kunstwerk, bestaande uit 21 granieten kubussen, te vinden naast de 13de-eeuwse kerk in Eggerode. De stenen spuwen met een druk op de knop Vechtwater en staan voor de plaatsen die de rivier aandoet op zijn reis. Het zinde de inwoners van het zuidelijker gelegen Darfeld geenszins dat hun dorp niet vertegenwoordigd was, dus legden ze er op een nacht een zwerfkei naast. E?n die tot vreugde van de Eggeroders alweer op mysterieuze wijze verdwenen is.

Bezoek hier de 13de-eeuwse kerk. Let daarbij op het 16e-eeuwse schilderij en tel de tenen van Jezus: het zijn er twaalf. E?n voor elke apostel. Het dorp is vermaard door het cederhouten Gnadenbild dat rond het jaar 600 in het toenmalige Byzantium werd gemaakt. Nu staat het in de kapel, maar gedurende achttien jaar lag het beeldje in een waterput. Met bussen vol komen mensen naar Eggerode om het beeldje te kunnen zien. Het verhaal gaat dat de pastoor zich tijdens de Reformatie bekeerde tot het protestantisme en het reliek in de put wierp. Zijn huishoudster kwam op haar sterfbed met het verhaal, waarna het beeldje ongeschonden opgevist kon worden. De oude put is te vinden aan de Vechtestra?e, links om het hoekje bij lunchroom/ijssalon Eiszeit.

Fietst u bij het kunstwerk in de richting van de Vecht, dan treft u aan de rechterzijde van de brug twee stroompjes (de Rockeler en de Burlo?r) aan, die hier bij elkaar komen. Op een zwerfkei staat ?Vechte? geschreven. Voor deze afkondiging baseren de 800 inwoners van Eggerode zich op het gezegde: ?Wo Fulda und Werra sich k?ssen, sie ihre Namen lassen m?ssen?.
De bronnen kunnen gevonden worden in het kasteeldorp Darfeld. U fietst een bos binnen met een betoverende oude watermolen. Een manshoge molensteen herinnert aan de tijd dat er nog koren gemalen werd. Hier kunt u aansluiten op de laatste kilometers van Vechtdalroute naar de waterburcht in Darfeld. Het slot met Renaissance-arcaden was oorspronkelijk achtvleugelig gepland, maar slechts twee vleugels werden rond 1615 gerealiseerd. Het kasteel is sinds 1680 in bezit van ??n en dezelfde familie en is helaas gesloten voor publiek. Aan de rechterzijde scheert het water rakelings langs een schoeprad, alvorens het zijn weg naar beneden vindt. Om het Vechtwater uit de grond te zien opborrelen, fietst u door het dorpje Darfeld, omhoog naar Oberdarfeld. Hier, op een hoogte van 106 meter treft u het beginpunt van de Rockeler Bach en tevens het eindpunt van de Vechtdalroute. De bewoners van de aangrenzende hoeve Bertmaring zijn zo vrij geweest een bord met de tekst ?Vechtequellen? in de tuin te zetten.
Hebt u van al dat water dorst gekregen? Fiets in de richting het stadje Horstmar. Aan de rand van Darfeld vindt u de Duitse slijterij/supermarkt Kreuziger. Voor al uw goedkope Schnaps en Quellwasser. Proost!

? Trouw 2009

Gelukkig hebben wij het over andere leuke onderwerpen gehad tijdens de tocht.
Deze mooie tocht, op een zonnige zondag, was niet voor iedereen weggelegd.
Deze tocht hebben we met z`n vieren gevaren; drie dieharts te weten Lidy, Diederik en Berend en Albert de vierde man en hekkensluiter. Hij wilde na de kanocursus op de Berkel ook gaan voor het echte werk.
Rond 10 uur zijn we probleemloos te water gegaan en in een lekker tempo naar de 1e sluis gevaren.
Hier stond niet ??n, maar twee lichten tegelijk op rood, zoiets waren we nog nooit tegengekomen. Maar goed dat Albert uit een watersportfamilie komt en ons als die-harts haarfijn uitlegde wat het betekende.
??n rood licht betekend je mag niet doorvaren maar moet wachten, twee rode lichten onder elkaar betekend, je mag niet doorvaren en de sluis is buiten werking. Hebben wij een geluk dat we met de kano zijn, er is immers wel een kanostoep en het overdragen kan dan zo gebeurd zijn.
Het is een lekker plekje daar bij de sluis, en na 45 min. paddelen dient ook de inwendige mens verzorgt te worden. Het gaat ongeveer zoals bij het autorijden, 2 uur rijden en een kwartier rust. Bij ons lagen in verband met het warme weer de verhoudingen iets anders.
Wederom ging het instappen zonder problemen en zijn we al kletsende verder gevaren. Zo af en toe kwam er een pleziervaartuig langs, waarna we op de golfjes wat konden surfen.
Op het moment dat we bij Berkum richting het PEC stadion gingen, alwaar het eindpunt was, kwamen we in wat hogere / wildere golven van een spelend motorbootje.
Waar het 1e deel van de tocht, over de Overijsselse Vecht werd gekenmerk door mooie oevers breed vaarwater en vergezichten was het laatste deel vanaf Berkum vooral smal en dichtbegroeid met waterlelies en andere waterplanten.
Bij het eindpunt aangekomen bleek dat er nog meer kanovaarders zin hadden om op deze mooie dag een tocht te varen. Het was de Zwolse kanovereniging die een rondje Zwolle aan het varen was.
Na wat te hebben gekletst en de boten te hebben schoongemaakt zijn we weer op huis aangegaan.
We waren rond 15.30 uur terug op het botenhuis, tijd genoeg om thuis nog een lekkere borrel te drinken.

Waren we met pinksteren nog met ruim 30 mensen op het water te vinden nu waren we met z?n vijven.
Om 8 uur begroette ik Hans M,Hans N, Bart v A en Eric. We namen plaats in de nieuwe auto van Hans M. hij wilde de auto testen met aanhanger. Bij Arend Bloem te Wormer was onze instap plaats, eerst koffie drinken, dan nog even luxe naar het toilet in de shop en varen maar.
We troffen al gauw onze route bewegwijzerd met blauwe paaltjes. Ja, zei Bart: ?gisteren druk mee geweest maar dan heb je ook wat?!
Wormer en Jisperveld is een natuurgebied, het is een labyrint van watertjes. Ik had zelf een waterkaart van het gebied bij me maar wist al gauw niet meer waar we precies vaarden, zoveel watertjes links en rechts af. Ik heb me maar laten ?lijden? door de vaarleiders Bart en Hans. Maar ook zij wisten op een gegeven moment volgens mij niet waar we waren. We wilden naar Jisp maar hoe kom je in Jisp als je niet weet waar je bent?. Houd de Kerk van Jisp zoveel mogelijk op 12 uur i.p.v. de blauwe paaltjes te zoeken dan kom je er wel. Aangekomen in Jisp hadden de heren het plaatselijke cafe al snel gevonden. Even netjes vragen of ze van het toilet gebruik mochten maken dacht ik nog, maar nee, koffie met gebak was de reden. En wat doe je dan als de heren plaatsnemen op het terras, juist ook aan de koffie met gebak.
Weer terug op het water had de een het gevoel in een pan soep te varen, de ander gaf aan door stroop te varen. Je begrijpt het al het was trekken/ploeteren door het ondiepe water met lekkere ?benzine? geuren die wij al peddelend naar boven woelden. En daarbij nog de straffe wind maakte het een zware tocht maar wel mooi in dit gebied en gelukkig was er ook ?groot? water waar het weer heerlijk varen was.
Bij Arend bloem aangekomen hebben we nog heerlijk geshopt. Zwemvest, surfschoenen, ww-peddel, rubber luik, spanbanden,etc.. We hebben onze ogen uit gekeken naar de hoeveelheid kano?s en accesoires. In dit soort winkels houden heren het zelfs lang vol.

In een forse regenbui begonnen we de dag. Als verzopen katten boten laden en blijven lachen: ?het wordt echt beter, hoor, dat is voorspeld??..? zo praatten we elkaar moed in.
Met z?n zessen waren we: Hans M., Berend, Jannie, Lidy, Hans Nobbe, Anne Prins en ondergetekende.
Na ongeveer 1 ? uur rijden waren we aan het Weerwater, een waterplas in Almere. De instapplaats is vlakbij het haventje en de waterskibaan.
Riant dat we niet hoefden te pendelen.
De instapplaats was heel eenvoudig: ter plekke was het water zo ondiep dat je gewoon het water inloopt en je boot instapt. De regen was wat minder geworden zodat we onze eerste koffie zonder te hoeven schuilen konden nuttigen.
De tocht was verrassend afwisselend: 3 keer een aardig waterplas, nieuwe wijken met prachtige villa?s, onder het station door, langs huizen met bijzondere bolvormige daken, door een park en achter groene stille eilandjes langs.
We hadden 2 overdraagplaatsen verwacht. Bij de eerste, waar het nog steeds regende, hebben we onder een viaductje kunnen schuilen om te lunchen. De tweede plek was bij een sluis maar deze bleek simpel zelf te bedienen zodat we met kano en al geschud werden.
Nadat we ongeveer 12 km gevaren hadden, waren we weer bij de instapplaats terug. Inmiddels was het weer aardig opgeklaard en ?na stemming? besloten er nog 6 km aan toe te voegen door een lus ten zuiden van de instapplaats te varen. Onder de A6 door en vervolgens door wat oudere wijken van Almere. Onderweg nog een solovaarder ontmoet, een ?lokale?, die hier vroeger veel gevaren had en nu, na 10 jaar, het varen weer op wilde pakken. Hij kende de weg geblinddoekt, volgens eigen zeggen. Dat hebben we geweten. Helaas aan het einde van de dag daardoor een onnodig stukje omgevaren met nog 2 overdragingen.
Al met al een leuke en vooral verrassende tocht, die wat mij betreft over een aantal jaren nog wel ?ns op het programma mag.