Probeer je het volgende
?ns voor te stellen:
In 2 auto?s
vertrekken we naar het beginpunt van de tocht. Eric vanuit Lochem en
ik vanuit Enschede. Bij een brug naast het instappunt zouden we
elkaar treffen. Laten er nu werkzaamheden zijn aan die brug waardoor
je er niet met de auto overheen kan en, je raadt het al, Eric staat
met zijn auto aan de ene kant en ik aan de andere??????.

Na het pendelen lukt
het Eric om zijn auto bij het uitstappunt zo bij een greppel te
parkeren dat hij gevaarlijk diep wegzakt met een achterwiel.
Passerende automobilisten reageerden adequaat door op zijn motorkap
te springen om de auto in balans te houden zodat deze weer
losgetrokken kon worden. Hilariteit dus.
Na zo?n begin kunnen
we wel tegen een stootje!

Het was zo?n dag die
de naderende herfst inluidt. Harde wind, afwisselend bewolkt en
zonnig.
Ondanks een aantal
ziekmeldingen van mensen die zich in eerste instantie hadden
aangemeld voor deze tocht, hebben we het toch door laten gaan: Eric,
Remco en ondergetekende hadden er zin in.

Al snel na het
instappunt begonnen de herstelde meanders. Niet zo maar meanders,
nee, vele bochten van tegen de 180? volgden we waardoor we de
omgeving vanuit allerlei perspectieven zagen. Het landschap was
opvallend leeg. Zo leeg, dat het Eric de opmerking ontlokte: ?er is
zelfs geen kerktoren te zien in de wijde omtrek?. Weilanden en nog
?ns weilanden onder woeste luchten. In z?n eenvoud zo prachtig.
Grote troepen ganzen trokken over.

De wind was behoorlijk
pittig, vooral zij- en tegen wind. Desondanks schoten we aardig op,
zo met z?n drie?n. Met slechts 1 lunchstop ter hoogte van Annen
was het een lekker dagje bikkelen.

Een mooie tocht, voor
herhaling vatbaar. Zelfs mogelijk om deze rivier een keer in een
weekend te doen en dan bijvoorbeeld in de stad Groningen te eindigen.

In
een mooi weekend in september hebben we een
kanotrektocht in de Biesbosch gemaakt. We zijn Albert, Lidy, Yvon,
Leo, Rick, Koen en Marlies. We waren met 1 Canadees en 3 kano?s.
Albert ging voor het eerst kamperen. Lidy was zo attent om met
Marlies en de jongens in de Canadees mee te varen. Leo kon mee omdat
het een kort weekend Biesbosch werd in plaats van een lang weekend
Duitsland. Kortom een bont gezelschap. En mooi weer dat we hadden?

Zaterdagochtend
vertrokken we. Geen flauw idee waar we zijn opgestapt, uitgestapt en
overnacht hebben want dat wist Lidy. Maar we begonnen bepakt en
bezakt te varen. Handig zo?n Canadees, dan kan er zomaar brandhout
mee. Lastig zo?n Canadees want daar moet je altijd op wachten,
zeker als je moet bouwen op de krachten van Marlies. Het was prachtig
varen. Als je er nog nooit geweest bent vind ik het heel
on-Nederlands. Niets is recht en het is niet zo georganiseerd zodat
je regelmatig de verkeerde afslag neemt (of lag het ergens anders
aan). Maar genieten was het, zeker met dat mooie weer?

Leuk
is ook dat je op bepaalde plekken wild mag kamperen. Dit hebben we
dan ook gedaan. Albert had van alles
aangeschaft en idee?n over de nieuwste trends op kampeergebied
konden worden bewonderd en ervaringen worden uitgewisseld. Lidy en
Marlies hebben nog even gezwommen, we hebben de spaarbekkens gezien
en natuurlijk fikkie gestookt. En een mooie sterrenhemel dat we
hadden?

Zondag
weer verder en er werd enthousiast gebruik gemaakt van de
mogelijkheid om ook eens in een Canadees te kunnen varen (of was het
andersom). Tijdens de pauze heeft Rick nog in een kano gevaren. De
volgende keer mag hij gewoon zelf varen, dat is beloofd. We moesten
ook nog even stoppen voor een plekplas volgens Koen. We hebben nog
gevoetbald, gezongen over de schrijfjuf, gesurfd op de golven en
vooral volop genoten van het relaxte weekend, zeker met dat mooie
weer!

Hans-Hans
en een grietje op het zwanen meer.

Op
een mooie zondag in oktober ging de wekker bij het grietje erg vroeg
af. Ze stapte uit bed, kleedde zich sportief aan ging ontbijten en
maakte alvast de lunch voor die dag klaar. Ze stond op het punt om de
deur achter zich dicht te trekken toen ze ontdekte dat het half 6 was
in plaats van half 8. Ze ging maar weer terug in bed. Op de goede
tijd ging ze met haar koets naar de kanovereniging in Lochem. Bij de
kanovereniging aangekomen ontmoette ze Hans en Hans.

Samen
gingen ze met de kanokoets op weg naar Nunspeet. Ze volgden de
stukjes brood van klein duimpje en kwamen zo bij een camping met
haven aan. Hier wilden ze nooit gaan kamperen zeiden ze tegen elkaar.
De snoepgoed huisjes stonden hutje mutje.Ze gingen veel liever met de
kano het zwanenmeer op.

Hans,
Hans en het grietje deden hun bal kleren aan. Hans had nieuwe extra
hoge surfschoenen laten maken door Repelsteeltje en Assepoester kwam
erachter dat zij 2 verschillende muiltjes bij zich had, gelukkig was
de 2^e de
laars van haar reus en niet van haar kabouters zodat ze toch met 2
muiltjes kon varen.

Het
was prachtig zonnig weer en ze peddelden rustig langs het eiland in
het midden van het zwanenmeer. En waar ze ook keken ze zagen overal
zwanen.

Ze
probeerden ze wel te tellen maar dat lukte niet omdat het er te veel
waren. Aan de overkant gingen ze rechts af richting Harderwijk. Langs
de waterkant legden ze even hun kano op het droge en genoten ze
liggend op het kleed van Alladin van de zon en een kop koffie/thee.
Weer terug in de kano op het water troffen ze niet veel later 2 niet
nobele heren aan. Die waren aan het spelevaren met hun ?paard?
vlak voor de kano van het grietje. De ene ging links voor haar langs
en de andere rechts.

De
golven die zij en een net voorbij varend schip maakten kwamen van
alle kanten. Gelukkig kon het grietje goed met deze golven omgaan en
zag zij de 2 niet nobele heren afdruipen. Zij waren voor haar geen
prinsen op het witte paard.

Bij
het surfstrand van Harderwijk was hun 2^e
pauze, nu hadden zij de west oever gehad.

Daarna
staken zij weer het water over en gingen rechtsaf richting Nunspeet.
Land in zicht riep kapitein Hans op 60 graden, hij was in het
gelukkige bezit van een kompas. Hans had een schatkaart bij zich en
hierop was hun volgende pauzeplaats zichtbaar. Maar kunnen ze daar
wel doorvaren en aan wal gaan? Er ligt een zwarte balk in het water!
Ze moeten helemaal om varen.

Toen
ze echter dichter bij kwamen zagen ze honderden waterhoentjes als ?de
ratten van Hamelen? naast elkaar zwemmen. Het was een schitterend
schouwspel, zeker toen ze iets op vlogen en wegzwommen. Alsof ze naar
een mooie dans op het bal van Assepoester keken.
Tijdens
hun laatste pauze kregen Hans, Hans en het grietje nog een show te
zien maar dan in de lucht en niet van de vele zwanen die er zwommen
en vlogen maar van 2 vliegtuigen. loopings, pirouette te gevaarlijk
om waar te zijn.
Voldaan
kwamen ze na weer een tijdje gevaren te hebben in de haven weer aan.
Ze keken elkaar aan en zeiden dat het een schitterende tocht was en
ze vaarden nog lang en gelukkig.

Sprookjes
vertelster Lidy

Zondag 18 oktober laadden Lidy, Hans
en Hans de kayaks op de trailer voor een tocht op de Randmeren. Met
de zon in de rug reden we richting Nunspeet. Hier en daar viel een buitje,
wat prachtige regenbogen opleverde. Bij camping de Pol werden de boten
in het water gezet. We vertrokken in noord oostelijke richting. Onmiddellijk
werd duidelijk werd duidelijk waarom dit water het Zwanenmeer wordt
genoemd. Elke witte stip op het water was een zwaan. Zover je kon kijken
zag je witte stippen. Dichterbij komend zwommen de zwanen opzij of namen
klapwiekend de benen. Het water is slechts 50 cm diep. Dit verklaart
het grote aantal zwanen. Ze kunnen precies met hun snavel bij de bodem.
Na het ronden van de eerste drie eilandjes en het oversteken van de
vaargeul volgde de eerste stop. Daarna verder naar het Flevostrand voor
stop 2, een afstand van acht kilometer. Er stak een heel licht windje
op dat samen met enkele boten wat golfslag veroorzaakte. De zon zorgde
voor prachtige Hollandse luchten. Na de stop zijn we om het eiland De
Kluut naar Pierland gevaren. Voordat we daar aankwamen verbaasden we
ons over een lage zwarte dam die niet op de kaart stond. Dichterbij
gekomen bleken dit vogels te zijn, duizenden meerkoeten. We hebben foto?s
gemaakt en zijn er voorzichtig omheen gevaren. Toch kon je niet voorkomen
dat aan de rand vogels met veel geraas opvlogen, om honderd meter verderop
weer neer te strijken. De laatste stop was op Pierland een wat groter
onbewoond eiland met aanlegplaatsen voor jachten, ? 1,00 per meter.
De laatste restjes uit de thermoskannen werden soldaat gemaakt om daarna
terug te varen naar het beginpunt.

Kort samengevat: een supertocht van
21 km, met veel water, veel natuur, Hollandse luchten en nagenoeg geen
scheepvaart.

Hans M.