Zaterdag 28 juni zijn we in Scheveningen wezen brandingvaren, We gingen met Gabriële, Nicole en Bart Kers, Jan en Thijs Westerink en Tobias en Eric van Capelleveen. Vooraf hadden we de windrichting en sterkte bekeken en dat zou windkracht 3-4 ZW zijn.

Na ongeveer 2 uur rijden kwamen we in Scheveningen aan, parkeerde de auto’s, lade de booten af en zochten een plekje op het nog niet drukke strand. Na wat koffie en eten gingen de pakken aan en het water in om even te voelen hoe koud het was, 15°c dus dat viel mee. Toen gingen we de boot in en varen, er stonden nog aardig goede golven waar je lekker op kon surfen. Maar je had het grote nadeel dat de wind van de zijkant kwam en je dus de hele tijd afdreef en weer terug tegen de wind in moest varen of uitstappen en teruglopen.

In het begin van de middag ging het harder waaien en de wind draaide ook een beetje. Dit had meerdere gevolgen: Als je op het strand zat werd je gezandstraald en de golven leken beter maar waren veel moeilijker geworden om op te surfen. En de zon scheen ook heel lekker, maar dat voelde je bijna niet door de harde wind en daardoor had je ook een grote kans te verbranden (als je je pak niet aanhad)

Aan het eind van de middag kwam nog de zoon van Eric met een paar vrienden even varen, want die waren ook op het strand. Er waren ook enorm veel kitesurfers gekomen in het water, een stuk of 35. Bij dit laatste gedeelte van het varen was ongeveer de helft aan het varen en de andere helft op het strand andere dingen aan het doen.

De Kromme Rijn door Leo Lucas.
Gabriëlle, Bart, Lidy, Diederik, Janny, Hans, Remco, Guus, Marlies en de twee kinderen en ik hebben zondag 1 juni op deze rivier gevaren. De tocht startte in Wijk bij Duurstede en eindigde bij Odijk en maakt deel uit van een langere tocht door de provincie Utrecht.

tocht is bewijzerd en  de beschrijving komt uit  boek . In Wijk bij Duurstede rustig de boten in kunnen pakken en een kopje koffie kunnen drinken, terwijl de botenwagen naar het eindpunt werd gebracht. Na een dik half uur waren de chauffeurs terug en kon de tocht beginnen. We gaan stroomafwaarts: er was een lichte stroming. Het zonnetje kon niet door de bewolking heen prikken en het miezerde. Pas laat in de middag kwam de zon er door. 
Omdat het niet zo’n lange tocht was besloten we de lus erbij te pakken. Guus  volgde met de canadees gewoon de beschreven route. We hebben terug moeten varen, want we kwamen niet op de Kromme Rijn uit. Bij de stuw van Werkhoven kwamen we weer bij elkaar. Guus en zijn gezin heb- daar op ons gewacht. Even kort uitgerust en toen weer verder naar het eindpunt. We hadden hier niet zo’n mooie plek om uit te stappen (bij een brug), maar iedereen kwam droog aan wal. De auto bij het startpunt  werd meteen opgehaald en de boten werden weer opgeladen.  Een oude bekende (Hessel) kwam toevallig langs op zijn racefiets en stopte om wat bij te kletsen.
We waren op tijd weer terug bij het botenhuis.