Zaterdag 13 november 2010 schrijven we wanneer een groot aantal Njord leden de handen uit de mouwen komt steken. De kantine van ons botenhuis glanst ons weer toe nu de ramen gezeemd, de vloer gedweild en de stofraggen weggehaald zijn. De koelkast en het servies zijn net als het toilet en douche weer schoongemaakt. Anneke, Gabrielle, Lidy en Jannie kanp gedaan.

Buiten werden de bladeren, die weer in grote getalen waren neergedaald, opgeveegd en gesnoeid. Ook werd het grasveld gemaaid, de braamstruik die iets te veel ruimte opeist met wortel en tak opgeruimd. Hans, Johan, Anne, Remko, Guus, Bart, Henk, Albert en Berend dank daarvoor. Klaas, Thijs en Nicole kwamen nog even poolshoogte nemen. Samen aten we heerlijke soep en een haring om de dag niet te vergeten. 

Ondertussen had Jaap de overtollige asbestplaten netjes in plastic verpakt en afgevoerd. Henk wist ook de steiger vast te prefabriceren zodat die binnenkort vervangen kan worden. Ik ben vast nog dingen vergeten die ook gedaan zijn maar overal tegelijk zijn valt ook niet mee. Er zijn wel klusjes blijven liggen zodat we in de komende weken nog wat extra zaken willen aanpakken. We melden ons nog. Kijk voor de foto’s op https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=64 

Lenne november 2010

Op een relaxed moment 0900 vertrokken we uiteindelijk met zijn vieren naar Hohenlimburg. Onderweg het Forstrestaurant nabij Schermbeck bezocht en door naar de WW baan. Daar bleek de waterstand van de Lenne (circa 50 cm hoger dan normaal)  de druk en waterstand in de Lenne te beïnvloeden. Omdat het voor Johan de eerste keer op wildwater was, de baan samen bekeken en uitgelegd waar hij kon onder begeleiding kon varen en waar op te letten. Wij doken met zijn drieën door de golf die vadaag langer was dan normaal waardoor in met mijn Mumba er goed in kon surfen. Fantastisch gewoon. Johan bleek een snelle leerling die het traverseren en de S bocht op het WW1 deel van de baan snel onder de knie kreeg. Natuurlijk mocht hij wel een keer of wat zwemmen, maar dat hoort erbij. Koud was het uiteindelijk niet want Johan klaagde over de hitte. Uiteindelijk hebben we het vier uur volgehouden en na een warme douche weer terug naar huiis waar een goed maaltijd wachtte. Hohenlimburg blijft tot zeker januari 2011 open en dat is goed nieuws.

Vannacht is de klok een uur terug gezet wat tot gevolg had dat we konden uitslapen en ook nog eens varen. De vertrektijd van 10.00 uur is dan ook errug relaxed. Bij aankomst bij het clubhuis zette deze relaxte sfeer zich helemaal door; geheel anders dan anders werden in het clubhuis eerst even wat nieuwtjes uitgewisseld alvorens de boten op werden geladen. Dat hadden we beter niet kunnen doen; het heeft ons de hele dag achtervolgt. Al tijdens het laden van de boten begon het te regenen. De reis was natuurlijk een makkie. Was weer aardig droog toen we aankwamen. Net toen we de dop van de thermosfles wilden opendraaien voor de gebruikelijke koffie/theepauze voor aanvang van de tocht, begon de regen weer. Het werd een snelle bak. Dit ritme heeft zich de hele dag zo’n beetje doorgezet; tijdens het varen beetje regen en droog, tijdens de pauzes regen….das dus pech hebben. Ondanks dat was het vooral een hele gezellige tocht. We waren met 9 personen; Henk, Lidy, Ellen, Patrick, Jannie, Johan, Guus, Hans en ik. We hebben allemaal erg genoten van de prachtige herfstkleuren en natuurlijk van de heerlijke stroopwafels van Guus. Ondanks dat we hebben geprobeerd niet voor 16.00 uur aan te komen bij het clubhuis. Dat lukte ons dat maar net. De korte pauzes hebben hier vast toe bijgedragen. Jannie heeft voor een grote pan snert gezorgd. Dat smaakte voortreffelijk na zo’n hele dag buiten. Rond 17.30 uur was een groot deel van de pan weggewerkt en zijn we allen weer op huis aangegaan.

Herfstvakantie 2010

Donderdag Om 6 uur ’s ochtends
beginnen wij (Eric, Tobas en Bart) onze dag met een reis richting Leipzig, onderbroken door
een tussenstop in Lippstadt. Na ongeveer een uurtje rijden komen we
in Enschede aan om Leo en zijn fiets op te pikken. Een andere 2.5 uur later zijn we
in Lippstadt aangekomen. Het is er verrekte koud en er is geen kanoër
te bekennen, oftewel normale omstandigheden voor de harde kern. Na
even gekeken te hebben naar de golf, is het zover, Het omkleden kan
beginnen. De eerste keer is nooit zo erg, maar daarover later meer.
In ons droge pakkie stappen wij de boot in en varen ons een beetje
warm. Leo besluit om de eerste keer onderin in te stappen omdat het
een zijwaartsdraaiende golf was. Nadat we de golf doorgevaren hadden
willen we er natuurlijk ook in surfen. Na ongeveer een half uur zijn
weten we zeker dat het niet kan. Dus nog maar een keer vanaf boven.
Eric is de eerste die naar boven wil gaan maar toen hij net zijn boot
op de kant getrokken had ging hij met een perfecte slide van ongeveer
een meter met boot en al terug het water in… Na nog wat spelen en
gefaald surfen gaan we door na de tweede golf. Na ongeveer 1 sec in
de golf gelegen te hebben was het duidelijk: dit is een “supergeile”
golf. Door ons doorzettingsvermogen in trucjes die we niet kunnen,
gooien we er in deze golf een paar nieuwe met gemak uit. Waterstand 95 cm in Lippstadt. Maar al snel
daarna was het tijd om door te rijden naar Leipzig. Na weer een reis
van een paar uurtjes komen we in Colditz aan. Na een half uur zoeken
naar de ingang staat onze auto op de binnenplaats van het historische
Schloss Colditz. Zie ook http://www.schloss-colditz.com/  We richten onze kamer in, en gaan op zoek naar
schnitzel met weißen. Na deze voldoening hangen we onze natte
kanospullen uit in de kamer, en bedwelmen onder de geur hiervan. We
kijken ’s avonds nog even de bijpassende film ”Colditz” maar na een
uurtje slapen we.

Vrijdag
De zon maakt ons wakker in het kasteel van Colditz. Een stevig ontbijt volgt en we nemen afscheid van ons luxe onderkomen. En wie heeft er net als de Engelse officieren gevoetbald op de binnenplaats van Colditz. Juist wij. Een slingerweg en snelweg brengt ons Markkleeberg bij Leipzig Zie ook http://www.kanupark-markkleeberg.com/. Hier is bij de bruinkool dagwinning, waar fraaie meren zijn ontstaan, een wildwatercentrum aangelegd dat vergelijkbaar is met Dutch Water Dreams Zoetermeer. Alleen voor ons net even slimmer. Allereerst hebben ze de prijzen verlaagd waardoor je voor 25 euro drie uur kunt varen op een super baan. Er zijn eigenlijk twee banen. Een eenvoudige om het te leren en één voor de ervaren ww-vaarder. Toe we aankwamen waren slalomvaarders aan het werk. We hebben onze boten en spullen nog niet afgeladen of de baan valt droog. Snel naar boven gelopen om ons aan te melden, maar daar bleek dat Ausnahmweise de baan voor deze studenten open was. Dus niet voor ons. Dat was even een brok wegwerken. We waren na de tip van Bart Kers hier heen gereden om te varen, niet om te verkennen. Enfin, hij ging niet los voor ons. Dan maar sneller naar Harz en hier komen we nog wel terug. In Nordausen am Harz hebben we even gekeken wat we die middag dan als alternatief zouden gaan doen. Mountainbiken had de voorkeur. In Braunlage kon je goed terecht dus, daar ter plekke gezocht naar een  verhuurder. Die verhuurde nu niet omdat er boven sneeuw lag. Hoezo niet verhuren. Wel nu dan gaan we boven sneeuwballen gooien en zo gezegd zo gedaan en de stoeltjeslift als Familie Leo genomen. Boven stonden meerdere skischansen op 970 m die we hebben beklommen. Daarna een wandeltocht via Bratwurst Zie ook http://en.wikipedia.org/wiki/Bratwurst naar beneden. Natuurlijk moesten de mannen nog even wippen op het draakje dat we tegenkwamen. Doorgereden naar Torfhaus Zie ook http://www.djh-niedersachsen.de/jh/torfhaus/, waar de jeugdherberg een norse beheerder kende zo ervoer onze Leo. Aansluitend de Oker in droge toestand bekeken om de volgende dag te kunnen varen. Met een lekker gerecht in Bad Harzberg sloten we dag af, wetende dat we die ochtend vroeg op moesten op de Oker te kunnen varen.

Zaterdag
Zaterdag, bijtijds ontbijten we om naar de Oker te gaan. De norse
waard blijkt een rechtlijnige Duitser. Bij het inchecken had hij ons er al
opgewezen dat er eigenlijk een lidmaatschapskaart van de Europese Youth
Hosteling getoond moest worden. Dat we die niet hebben….tja. Maar er is een
oplossing. Met vier man overnachten levert vier stempeltjes, en morgen….jawel,
bij het uitchecken, of we het nu willen of niet, zullen we een kaart met vier
stempeltjes in ontvangst nemen. Eigen mening, neen, liever niet.

We
rijden naar het instappunt van de Oker en pendelen met de vouwfiets. Voor een
volgende keer: gewoon lopen ! De afstand tussen in- en uitstappunt is namelijk
makkelijk te lopen. De instap gaat via een goot, onder de vangrails door, en dan
over een stuw. Links is deze prima te nemen.
Voor gedetailleerde informatie
over de Oker, kijk op http://www.rainriders.de/

De Oker is
een mooie rivier, het te varen stuk is echter kort. Er wordt door de energie
centrale slechts van 9 tot 12 uur water door gelaten en dat levert een kleine 2
kilometer aan leuk wildwaterrivier. Het laatste stukje (
Hexenritt/Geisterbahn) is verblokt en vrij technisch. Het vereist soepele heupen
en goede stuurtechniek. Voor Bart en Tobias vanzelfsprekend, maar Eric en Leo
ervaren dat ze drie en een half keer zo oud zijn als Bart en Tobias samen, en
nemen dit stuk zwemmend. Stenenketsend passen Eric en Leo op de ledematen. En
plots, is de peddel. Twee peddels weg, ergens onzichtbaar vastzittend onder de
stenen.
Gelukkig gaat om 12 uur het water eruit, staat de rivier bijna leeg
en kan er gezocht worden. Uiteindelijk kunnen we toch weer alle peddels inpakken
en opladen.
Uiteraard besluiten we, vlak bij de Nederlandse grens,
traditiegetrouw het kanoweekeinde af te sluiten met een WeiZen. En voor het
eerst op Duitse bodem krijgen we een klein glas gerstenat. We zijn blijkbaar
weer bijna thuis…..

PS. en voor de thuisblijvers die in de regen zaten:
wij hadden volop de zonnebril nodig.

Naar de Lenne ipv de Erft

Op zondag 10 oktober, zijn we weer
naar Hohen Limburg gegaan.
Zoals gewoonlijk ’s ochtends weer
veel te vroeg verzamelen. We zijn vandaag met een niet al te grote
groep: Eric, Tobias en Bart. Toen we na ongeveer 2 uur rijden
aankwamen in Hagen/Hohenlimburg  moesten we nog even wachten voordat we de baan
opgingen. Gelukkig waren deze keer de kleedkamers los (red. dat is elk weekend zo) zodat je niet
in de kou je moest gaan omkleden. Daarna was het eindelijk zo ver en
konden we gaan varen. Het was redelijk druk op de baan dus we moesten
wel vaak wachten voor de golven, maar zo erg was dat ook nog weer
niet want dan kon je ook weer een beetje op adem komen en vervolgens
langer doorvaren. Na ongeveer een uur gevaren te hebben nemen we een
pauze om wat te eten en te drinken en om bij andere vaarders eens te
kijken hoe het nou echt moet. Na nog een tijdje gevaren te hebben is
de energie toch echt op en stoppen we ermee. Het is nog niet al te
laat dus halen Tobias en Bart en Döner en Eric een ijsje. En toen
was het alweer voorbij.