Uitwijk Dranse de Savoie

De waterstanden in de Cheran vielen bar tegen. Gewoon te weinig om te gaan varen. Vaargenoten die op woensdag (nadat het dinsdag regende) geweest waren hadden al keien gestuiterd. Nu weer 10 a 20 cm minder dus uitgeweken naar de Dranse, die elke werkdag tussen 0800 en 1200 water heeft dat wordt losgelaten uit de boven gelegen stuwdam. Even zoeken naar de instapplek. Al die mooie passages zien er zeer verleidelijk uit, maar wat is er achter die bocht tussen de tunnels. De beschijving is niet helemaal duidelijk. Bij het pendelen, toch maar even gevraagd bij de raftingclub en niet voor niets. We hadden een startplek net voor een WW IV/V plek uitgezocht met een onbevaarbare passage. Dan maar wandelen met de kayak op de schouder, door de tunnel en na de brug te water. Mooie WW III passages en soms technisch best lastig. We ontwijken tweemaal een passage die we te gevaarlijk vinden door met werplijnen de boten omhoog te trekken en weer af te laten. Met de actiecamera op hebben we mooie beelden geschoten. Na een startraject dat best lastig, maar ook uitdagend was, volgde het standaard WWII+ traject dat dor de rafters bevaren wordt. Wat een vliegjes zeg. Hier wil je insecteneter zijn, dan kun je genieten. Nu was de enige remedie het eskimoteren of ruim je zelf met water besproeien. Albert heeft mooie plaatjes geschoten en zocht daarna een mooie uitrustplek voor zichzelf. Zie fotoboek op https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=82

Albert: Ik wil de vakantie rustig beindigen en besluit om te gaan pendelen. We brengen de auto van Eric alvast naar het eindpunt waar hij nog even een praatje maakt met instructeurs van een raftverhuurder . Terug bij de jongens vertelt Eric dat ze een passage van ww-4-5 voorbij moeten en het advies is om na de tunnel  in te stappen, dat is ongeveer 500 meter verderop. Terwijl de heren met boten  richting de tunnel lopen, zet ik voor mijzelf nog maar even een bakje koffie. Het wordt tijd om eens verder te gaan, toeter nog even vriendelijk naar de jongens die inmiddels al door de tunnel lopen. In het zonnetje wacht ik de vaarders op en maak wat foto’s. Ik probeer nog meer foto’s te schieten maar dat valt niet mee, ze hebben het tempo er behoorlijk in. Ik besluit de schaduw op te zoeken om te lunchen aan de rivier. Genietend van alles wat je maar voor kan stellen blijkt de tocht iets eerder afgelopen te zijn dan mijn lunch en zo kon het gebeuren dat Eric mij al kwam opzoeken aan het water (met auto en niet met boot voorbij varend). We rijden verder vanuit Thonon richting Basel en besluiten alle snel, en tolwegen te vermijden. Met groot plezier rijden we een uur langs het meer van Geneve, rijden 2 mooie bergpassen in Zwitserland en van Bern zien we de binnenstad. Aan het eind van de middag komen we aan in Duitsland. In Bad Krozingen vlakbij Freiburg gaan we overnachten. Heerlijk buiten op het terras gaan we eten en nemen nog eens rustig de afgelopen week door.  

Verslag van een weekje Sault Brenaz, Frankrijk. 

(fotoboek op https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=84)
 
Vrijdagavond zo rond 19:00 worden we door Albert gebeld.
Hoe staat het ermee, alles al gepakt? Nee joh wij moeten nog beginnen, de hele dag gewerkt.
Albert was vrijdag al vrij en had de hele dag de tijd om zijn spullen te pakken en de auto te laden.
We spraken af om op zaterdagmorgen tussen 8:00 en 9:00, dus exact om 8:30 vanuit Lochem gezamenlijk te vertrekken.
Na een goede nachtrust, heerlijk ontbijtje en de laatste spullen in de auto, staan we al om 8:00 gereed. Helaas is Albert er nog niet.  We besluiten hem even te bellen, waar blijf je toch man, we zijn al lang klaar en staan op je te wachten. We hadden toch om 8:30 afgesproken? Albert laat zich niet uit het veld slaan en zijn ochtendhumeur verpesten.
Om exact 8:30 vertrekken wij met 2 auto’s en 5 personen richting Sault Brenaz. Albert in zijn eigen auto en wij met ons vieren, Berend, Gabriëlle, Bart en Nicole, in onze auto.
We rijden de gehele weg samen op. Na de ochtend wordt Albert door één van de kersjes gezelschap gehouden om ook zo zijn reis zo aangenaam mogelijk te maken. De reis verloopt voorspoedig, zo voorspoedig zelfs dat als we doorgereden waren al om 18:00 uur op de plaats van bestemming aan zouden komen. Maar als je dan tent op moet zetten en eten moet koken en al dat soort dingen moet doen dan vraagt dat wel heel erg veel van jezelf. We besluiten om eerst de innerlijke mens maar eens te verwennen. Zo gezegd zo gedaan, op naar een pizzeria. Helaas eten de Fransen laat, niet voor 19:00 uur, dus op naar de eettent die altijd open is. (M) Hier eten we ons buikje vol en rijden het laatste stukje naar de camping. Om 19:00 arriveren we daar, checken in en zetten in een heerlijk avondzonnetje onze tenten op.
We genieten onder het genot van een drankje van een heerlijke zwoele avond.
 
Als we zondagochtend wakker worden, schijnt het zonnetje alweer lekker. Ik besluit om maar eens te kijken of het bakkertje ook op zondag geopend is. En ja hoor, geweldig. Zelfs op zondag kun je in dit fantastische land verse broodje halen. Lekkere pain au chocolat op deze eerste dag lijkt ons wel een goed begin. Eenmaal terug op de camping genieten we van het ontbijt. Hierna gaan we nog ff de baan verkennen.  Zo vanaf de kant met al dat wildwaterlatijn lijkt deze baan een eitje. Zo rond 10:00 uur gaan we met z’n allen de baan op. We beginnen op het eenvoudige stuk onderaan de baan. Het gaat lekker; het traverseren, opkanten en eskimoteren gaat fantastisch. We oefenen het eskimoteren ook op stromend water, bij de uitmonding van de baan in de Rôhne. Het wildwatervaren wordt toch wel een stuk relaxter wanneer het eskimoteren in stromend water lukt. We spreken ook nog diverse andere kayakkers, onder andere Miranda en Rutger. Miranda is student aan het ROC richting buitensporten. Ze moet over 2 weken examen doen op de baan en is druk aan het oefenen  Na ruim 2 uur peddelen zijn we toe aan een tussen de middag dip. We rusten enkele uren en genieten van een heerlijke lunch. We moeten oppassen met het in de zon zitten, want met zo`n hemels blauwe lucht ben je zo verbrand.
De middagsessie wordt wat uitdagender, we varen wat strakker de golven in en zoeken de grenzen op, zelfs Nicole heeft een geweldige surf gemaakt in de golven, maar moest dit helaas bekopen met zwemmen. Maar ze vond het fantastisch. Na verloop van tijd vindt Gabriëlle het genoeg, ze heeft genoeg gepeddeld voor vandaag. Bart, Albert en ik besluiten om nog even het bovenste stuk van de baan te gaan varen en hier onze kunsten ten toon te spreiden. Uiteindelijk heb je een keuze of je stap uit, maar dat is voor watjes, of je verzameld al je moed en neemt de chûte. Dat laatste hebben we dan maar gedaan. Na een dagje oefenen moet dit toch kunnen. En ja hoor, geen enkel probleem. De Njord vaarders gaan met sprongen vooruit. Dit alles al op de eerste dag. Dan weet je niet wat er nog staat te gebeuren voor de rest van de week. Na deze euforie, ja dit is toch een overwinning voor Albert en mij, leggen we onze boot op het droge. Nu is het tijd om te stoppen en te relaxen. We checken nog ff de sms en hier valt ons op dat Eric toch moeite heeft om Keulen te ronden. Misschien horen we dit vanavond nog wel, want de verwachte aankomsttijd is tussen 22:00 en 24:00. Vele vraagtekens dus. Temeer omdat we rond 9.30 al een sms-je kregen dat e rond Keulen zaten. Wel treffen we Bert en Ineke, zij komen rond 16:00 uur aan op de camping. Ze hebben 2 dagen over de reis gedaan. Met z`n tweeën hebben ze een vol geladen auto. Ja hoor, hun auto zit stampvol. Zelfs een kachel voor in de tipi is niet vergeten. Voordat we beginnen aan het avondeten zitten we nog enige tijd met elkaar te kletsen.
Na het avondeten gaan we gezellig met z`n allen bij elkaar koffie en thee te drinken. Een goed kringgesprek onder leiding van een docent en een ieder kan met een schoon geweten aan de vakantie beginnen. Het duurt nog enige tijd voordat de familie van Capelleveen aankomt. Zij komen aanrijden met een gloednieuwe VW Sharan, dat ziet er goed uit. Hoe zou Eric dat geregeld hebben. Wij bekijken de auto nog eens goed, wat raar, er zit een Duits kenteken op. Eric legt even uit hoe het allemaal gegaan is, eerst zwarte rook en daarna witte rook uit de uitlaat, en daarna snel van de autobaan anders moeten we ook nog de afsleep betalen. Kortom, ellende………Nadat zij hun tent opgebouwd hadden hebben we gezamenlijk nog een borrel gedronken, hier vertelde Eric ook dat de Familie Groeneveld helaas niet kan afreizen naar Sault Brenaz. Uiteindelijk kwam er ook een einde aan deze enerverende dag.
 
 
Op maandagochtend wordt Nicole goed gehumeurd wakker, niet raar natuurlijk want als je de tent uit komt… helder blauwe lucht, lekker warm zonnetje, vogels die fluiten, een mooi uitzicht op de baan en de bergen en een tafel met chocolade croissantjes erop. Kan het nog beter?? Jazeker, na het ontbijt lekker met z`n allen de baan op om te wildwatervaren. Voor Ineke is het haar eerste wildwater ervaring. Samen met Bert begint ze met wildwaterzwemmen; met je voeten vooruit de baan af en uitkomen in de Rhone. Bert zet zijn zwemtechniek iets te vroeg in en weet meteen wat er gebeurd als je een steen raakt. Dit resulteert bij hem in een zere knie. Dat kan de pret gelukkig niet drukken. Het wildwatervaren doen ze fantastisch, Bert haalt zijn herinneringen van vroeger weer op en Ineke weet binnen enkele uren de benedenloop van de baan af te peddelen zonder om te gaan. Een natuurtalent of gewoon geluk?. De rest van de groep vermaakt zich ook kostelijk op het water. Bart, Tobias en Guido zijn aan het cartwheelen, threesixties aan het doen en al van dat soort wildwater capriolen. Iedereen vermaakt zich prima op- en in het water, als ook de grenzen worden verlegd en het eskimoteren niet lukt moet er worden gezwommen.
Tijdens de middagpauze genieten we van de lunch, worden er boodschappen gedaan en daarna weer moed verzameld voor de middagsessie. In de middag lukt het Nicole om de gehele baan in haar boot af te komen. Met een brede grijns op haar gezicht geniet ze hier volop van. Ook de nieuwelingen komen wederom zonder problemen in de Rohne uit. De aanwijzingen van Eric werden wederom goed opgevolgd. De middagsessie duurt voor velen niet erg lang, nog moe van de ochtend. Bovendien vergt de warme zon veel van de kanovaarders. Eenmaal terug op de kant en gedoucht en geschoren en komen de verhalen los. Dit heb ik gedaan en daar kon ik nog net…. anders was ik omgegaan. Daar bleef ik hangen en kon nog net…. ja ja ook hier staan de beste kanovaarder aan wal.
Na het avondeten gaan Albert, Ineke, Gabriëlle en ik de benen nog even strekken en wandelen een uurtje langs het water. Bij terugkomst op de camping heeft Bert al een kampvuurtje gemaakt. Ja, dat hout uit Nederland brand toch beter dan het Franse brandhout. De gehele avond zitten we lekker rond het kampvuur; drinken wat en kletsen honderd uit. Enige spetters vallen uit de lucht maar dat deert ons niet, als het vuur gedoofd is gaan we naar bed.
 
De dinsdagochtend begint bewolkt, maar koud is het nog steeds niet. Met andere woorden het is nog steeds korte broeken weer. Met z`n vieren gaan we opgewekt naar de bakker en zien uit naar de croissants, chocoladebroodjes, pain complet en flute. Maar wat is de dat: de bakker zit DICHT. Dan maar het alternatief, op naar de plaatselijke supermarkt. Gelukkig kunnen we hier ook brood kopen, maar genieten van heerlijke chocolade broodjes lukt helaas  niet. We komen ook wat traag op gang en zitten pas laat op het water, de vermoeidheid begint toch niet al toe te slaan? of is het de leeftijd? We vermaken ons prima op het water, terwijl Bert aan het filmen is en foto`s maakt. Nadat iedereen zijn of haar lat weer iets hoger heeft gelegd is het tijd voor een welverdiende pauze.
Na de lunch gaan Albert, Bert, Miranda, Rutger, Gabriëlle en Nicole naar de Decatlon. De andere blijven bij de tent en rusten nog wat uit. Ineke besluit om nog even te gaan hardlopen. Helaas paste de hardloop-uitrusting niet meer in de auto, maar op teva`s lukt het ook prima. Alleen Bart en Tobias gaan nog de baan op, zij vinden het heerlijk, zo weinig kanovaarders op de baan. De Decatlon gangers komen terug met diverse aangekochte waren. Hopelijk is hiermee de koopwoede wat gestild. Miranda heeft een pijl en boog gekocht, deze hebben we na het avondeten in de schermer nog even uitgeprobeerd. Schutterskampioen 2011 van Njord is Bart met 55 punten. Na deze spannende activiteit hebben weer tot laat in de avond zitten napraten.
 
Woensdag worden we wakker met wederom en strakblauwe lucht en een aangename temperatuur. Na het dagelijkse tripje naar de bakker gaan we lekker ontbijten. Ruime tijd later gaan we de baan op. Het gaat heerkijk vandaag. Ik heb de kunst van het eskimoteren goed te pakken en kan daardoor mijn  grenzen behoorlijk verleggen. Het resultaat is een prachtige move waarbij hij op de punt van de boot komt te staan. Na ruim 2 uur varen komen we allemaal weer zeer tevreden van de baan af. Albert heeft vandaag zijn zinnen gezet op het beklimmen van de Alpes d` huez. Niet met een racefiets maar met z`n auto. In de middag komt Miranda nog even langs om te vragen of te boys haar nog wat kunnen instrueren; ze heeft namelijk haar logge boot ingeruild voor een echte playboot (een Jackson) en dat valt vies tegen.
Uiteraard zijn de heren beried om haar instructie te geven. Bijna de hele groep is s’middags toch weer het water op gegaan. Alleen Bert en Ineke gaan vanmiddag niet varen, zij doen de voorbereidingen voor het avondeten. Zij gaan voor iedereen soep koken in een grote gietijzeren pan, op het kampvuurtje bij ons achter. Albert heeft een leuke dag gehad op Alpes d’ huez. Zowel de heen als terugreis heeft hij binnendoor gereden en genoten van het landschap. Als iedereen rond 18.30  uur gedoucht en geschoren is, drinken we een glaasje (of 2……..). De soep smaakt voortreffelijk en iedereen geniet van de voortreffelijke kookkunsten van Bert en Ineke. s`Avonds kijken we nog even naar de foto`s en filmpjes van de afgelopen dag en gaan op tijd naar bed.
 
Wanneer wij, Eric, Albert, Gabriëlle en ik op donderdagochtend rond 8:45 naar de bakker gaan, komen Bert en Ineke er al lachend en goed gehumeurd van terug. Ze hebben zelfs al een Frans bakje koffie op een terrasje aan de Rhone gedronken. Na het ontbijt gaan we bijna met z`n allen varen, alleen Nicole is er niet bij, zij is nog bezig met haar schoonheidsslaapje. Op het water geeft Eric aan Bert en Ineke nog diverse instructie`s, zij gaan beiden met sprongen vooruit. Gabriëlle, Albert en ik gaan surfen in de golf voorbij het bruggetje bij de onderloop van de chûte, de ingewijden weten wel welke golf ik bedoel. Ja die waar vorig jaar ook onderleiding van Bart en Tobias menigeen het surfen getracht heeft onder de knie te krijgen. Ook wij houden er zere knieën aan over, het is toch moeilijker dan je denkt. Albert heeft vandaag zelf nog iets geheel anders gedaan, met een prachtig boegbeeld voor op zijn huwelijksbootje heeft hij een stukje op baan gevaren. Helaas voor Albert ging dit niet goed. Zijn dit voortekenen? De rest van de ochtend ging het varen bij Albert voortreffelijk, misschien moet hij dit toch vaker doen. Ik werd helaas betrapt op aannemerswerkzaamheden, die zonder vergunning aan de bodem van de rivier met de peddel werden uitgevoerd. Shit, ze zien ook alles. Na ongeveer 2,5 uur spelen en varen is het tijd voor een pauze. Traditioneel een visje op een stukje stokbrood mag bij Eric niet ontbreken. De boys eten in vol ww-kostuum. Ze moeten immers hierna weer lesgeven aan Miranda.
In de middag leren Tobias en Bart aan Miranda diverse trucjes en surfen in de golven. Ineke is met haar verstelwerkje bezig; het upgraden van een fleece vest. Bert en Gabriëlle maken nog wat foto`s en filmpjes van de kayakkers, terwijl Albert lekker langs de waterkant geniet. Nicole heeft ook nog lekker gepeddeld, alleen de shûte was een golfje te hoog, hier moest ze helaas zwemmen. Als na al het gekayak iedereen is gedoucht, gaan we boodschappen doen voor de bbq. Nicole en ik gaan nog even bij Miranda pijl en boog schieten. Even later komen Bart en Tobias ook nog even om hun boogschietkunsten ten toon te spreiden. Niet veel later komen ook de supermarktganger terug en is tijd voor de bbq. Er komen grote tassen uit de auto, vol met allerlei lekkers voor de bbq. Bert steekt zijn briketten bbq aan en Eric zijn gas bbq. Al snel gaat het vlees op de bbq en de vis in de aluminiumfolie, voor zover dit lukt. Even later komt Bert nog ff aan met een koekenpan, het alufolie komt helaas niet van de rol. Er wordt volop gegeten, dus die kilo vlees per persoon leek bij de inkopers een goede maatstaaf. Overbodig te vermelden dat we de rest van de week geen vlees meer hoefden te kopen. We hebben Rutger en Miranda er maar bij gehaald om ons door het vlees heen te werken. Na een weekje blikvoer hadden die ook wel trek in wat anders. Nicole doet wat later op de avond nog even 6 kippepoten op de bbq. Ook deze door Mirande bereide kippenpoten worden met smaak verorbert. Onder het bbq komen nog diverse versie`s ter spraken over hoe een goede bbq dient te zijn. De meest bizarre uitspraak was wel: een 7 gangen diner, spareribs en een six pack bier. Na het bqb doen de kids de afwas en worden alle spullen weer verdeeld over de Sault Brenaz gangers. Degene die morgen richting de Giffre gaan pakken alvast een deel van hun spullen. De rest van de avond zitten we gezellig rond het kampvuurtje.
 
Op vrijdagochtend breken Eric en Albert op. Zijn moeten hun tentje afbreken en hun spullen pakken. Ook Bart heeft zijn tassen gepakt, want ook hij gaat mee varen op de Giffre. De auto`s worden weer propvol gestopt met alle spullen, het lukt maar net om alle spullen weer in de auto te krijgen. Zelfs Eric kijkt verbaasd wanneer blijkt dat ook de koelkast nog in de auto moet. Wat nemen we toch veel spullen mee. Om niet ergens om verlegen te zitten heeft menigeen wel wat extra`s meegenomen. Hoe groter de auto hoe meer spullen. Wie heeft de grootste auto, Eric of Bert? Maar, het moet wel worden gezegd; we hebben er allemaal plezier van. Het maakt niet uit wat er gebeurd; tent kapot, surfpak gescheurd, ligt je luchtbed niet lekker, heb je houtjes voor een kampvuur nodig, Bert heeft voor alles een oplossing. Wanneer we de Giffre gangers uitgezwaaid hebben, gaan de kersjes de baan op en maken Bert en Ineke zich op voor een tocht op de Ain. Wij, de 3 overgebleven kersjes, vermaken ons prima op het water, maar ook voor ons begint de vermoeidheid na een weekje op de baan toe te slaan. Het lukt ons niet meer om in de boot de baan af te komen. De chûte en de golven erna blijken in de eerste poging te moeilijk. De tweede poging verloopt beter, alleen Nicole en Gabriëlle hoeven maar te zwemmen. Hierna nog enige tijd de surfoefeningen gedaan en daarna was het alweer tijd voor de lunch. In de middag wil Nicole nog varen en besluit dit samen te doen met Miranda en Rutger. Zij neemt voor de verandering eens plaats in een Diesel 65. Na het op maat zetten van de voetensteun gaat ze te water. De hele middag surft ze in de golven, zet haar puntje in het water, dendert de hele baan af en weet van geen ophouden. Uiteindelijk is het genoeg en zit ook voor haar het wildwatervaren in Sault Brenaz er op. Bert en Ineke hebben hun tocht op de Ain al voor het beginpunt af moeten breken. Door alle hightech apparatuur van tegenwoordig blijft het lastig om het beginpunt te vinden. Voor de volgende keer nemen ze toch ook maar een gedetailleerde kaart mee. Past vast nog wel ergens in een auto. Wel zijn ze in Bourg-en-Bresse geweest en dit stadje bekeken. Na het avondeten worden al vast wat spullen geordend en ingepakt voor de terugreis. We sprokkelen samen wat hout en steken het kampvuurtje nog een keertje aan. Niet al te laat gaan we naar bed.
 
Op zaterdagmorgen zijn Bert en Ineke al vroeg op. Zij willen op tijd weg. Rond 8.00 uur rijden ze van de camping weg. Ook de wij pakken onze spullen in. Als alles in de boten en in de auto zit, rijden we rond 9:15 van de camping weg. We kijken terug op een heerlijke gezellige prettige ontspannen leuke leerzame week. En hoe nu verder met wildwatervaren? Kijk op de activiteitenkalender voor de wildwateractiviteiten.
O ja, hé Leo wanneer ook jij dit hele verslag gelezen hebt, WE HEBBEN JE GEMIST en als je aansluiting wilt houden met het wildwaterkayak nivo;  snel weer beter worden.
 
Berend Kers, mede namens de Sault Brenaz gangers.

TOERTOCHT GIETHOORN d.d. 3 april 2011
 
De weersverwachting was niet geweldig i.t.t. de stralende dag ervoor.
Jammer………dachten we, maar het bleek in ons voordeel: het was heerlijk rustig op het water met maar een enkele fluisterboot. En uiteindelijk hebben we het de hele dag droog gehouden!!
 
Met een flinke club, 3 auto’s vol, reden we naar Giethoorn noord om aan “ ’t Molengat” –een klein plasje–  in te stappen. De auto’s konden we langs de kant van de weg parkeren en er hoefde niet gependeld te worden. Het was wat heiig boven het water, er schoten ganzen weg en er waren volop rieteilandjes. Dit leverde een prachtig plaatje op.  Kijk maar op https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=80
 
Eerst door de dorpsgracht met z’n pittoreske huizen en bruggen, dan door natuurgebied de Stouwe, vervolgens het water van de Bovenwiede oversteken om te eindigen met de dorpsgracht in  Giethoorn zuid met z’n kleine musea.
De hele route is goed bewegwijzerd dus eenvoudig te volgen. De totale lengte was 14 km.
We hebben 2x gepauzeerd bij aanlegsteigers.
 
Ooit gehoord waar de naam Giethoorn vandaan komt?
Lang geleden heeft een springvloed dit stukje land doen overstromen. Eeuwen later, toen de Italianen hier hoogveen gingen afgraven, troffen ze tal van geitenhoorns aan. Vandaar.
 
Het logistieke gemak (niet al te ver weg, het niet hoeven pendelen, de goed aangegeven route) en het prachtige afwisselende landschap maakten deze tocht, wat mij betreft, een topper en daarmee voor herhaling vatbaar.
 
Yvonne Both