?Kano?n is het saaiste wat er is?, zijn de woorden die ik dit jaar al enkele malen uit de mond van mijn oudste zoon kon optekenen. Hoewel bijna in de kano opgegroeid, hij zat met drie maanden oud al voor het eerst in een kano, is er nu bij hem een aversie tegen kano?n aan het ontstaan. Dit ‘;natuurverschijnsel’; neem ik ook in andere gezinnen waar als een kind de 10 jaar gepasseerd is. Twee ouders die graag kanovaren helpen hier dus geen lieve moedertje aan.
Zelfs rekening houden met hem door hem minder vaak mee te nemen, geeft hier geen positieve wending aan. Integendeel, gezien zijn opmerking nadat we huiswaarts keerden van het Pinksterkamp. ?Je moest eens weten hoeveel weekenden wij per jaar aan het kanovaren verspillen ‘;, was zijn commentaar van achteruit de auto terwijl ik mij moest concentreren op de smalle landweg net buiten Oudega. Dat zijn er dit jaar dus maar liefst drie, het Pinksterweekend en een week naar de Duitse Lahn. Tja, hier is dus ieder weekend al ??n te veel. Het opleuken van het kano?n met een kampeerweekend en een trektocht op een mooie rivier doet daar dus niets aan af.
Tijdens het Pinksterkamp heeft hij zelfs een anti-kano lied gecomponeerd. Hoewel hij wel toegaf dat de Lahn leuker was dan hij had verwacht. Een pleister op onze wonde, net als het feit dat in de familie Kers exact het zelfde speelt.

Of kano?n als saai of leuk wordt ervaren, is duidelijk persoons-, en dus ook leeftijd gebonden. Wat ook veel invloed heeft zijn de omstandigheden. Behalve dat je geen (bijna) puber bent is een belangrijke voorwaarde dat je je prettig voelt in je kano. De kano moet bij je passen, je moet er als het ware in kunnen wonen. En ga je varen op het Twente kanaal, dan hebben de meesten het ook al snel gezien en willen van het water af.
In de eerste plaats vind ik het leuke aan kano?n het op het water zijn en het bewegen, dus gewoon het peddelen. Natuurlijk gaat het alleen peddelen na een tijdje vervelen en heb ik een inspirerende omgeving nodig. Vijf keer per jaar op de Berkel werkt bij mij toch al wel demotiverend. Het is juist leuk om in vari?rende omgevingen te peddelen. De ene keer in een gracht, dan weer een prachtig riviertje en dan weer eens op de Friese meren. Wat mij betreft is kano?n geen mooi weer sport, ik doe het niet zo graag bij warm weer. Ik kano dan liever met wat ruig weer op een plas, waarbij het water me om de oren spat. Slechte weersverwachtingen zijn voor mij geen reden om thuis te blijven. In de eerste plaats heb je tijdens het kano?n niet zo veel last van een beetje regen en in de tweede plaats valt het in negen van de tien keer reuze mee met het verwachte slechte weer.

Dan nu nog de wapenfeiten die ik kan voorleggen. De Linge weer eens bevaren, dat was weer lang geleden. Bij mooi weer en tijdens de bloesemtijd. Hoewel je daar van af het water niet al te veel van zag.

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/mijmering2007a.jpg[/img]
Op de Lahn in Duitsland een trektocht van vijf dagen gemaakt met eigen gezin en de familie Kers. Met prachtig weer, wat vooral prettig was bij het kamperen. ‘;s Avonds was het buiten ook goed toeven en de Lahn is een prachtige meanderende rivier met pittoreske stadjes en dorpjes. Opvallend was dat veel huizen wit waren. Dat stak wel mooi af tegen de groene heuvels en berghellingen. Meestal beboste oevers, die vaak over gingen in een heel steile helling. Een enkele keer geen bomen, maar een akker, oftewel wijngaard. Fascinerend om te zien en stof tot nadenken. Hoe kun je op zo’;n steile helling, ik schat 45 graden, aan die struiken werken?
Mooie, mooie Lahn, bijna ieder plaatsje heeft een kasteel. Als we alles hadden willen bezichtigen, dan hadden we er nog eens vijf dagen extra nodig gehad.

[img]https://www.lkv-njord.nl/images/mijmering2007b.jpg[/img]
De eerste dagen van onze tocht was het druk met kano’;s op de rivier. Het was rond 1 mei, dus de Duitsers hadden wat extra vrij. De sfeer was heel relaxed. Bij het mooie plaatsje Runkel was het gezellig druk aan het water. Iedereen leek te genieten van het prachtige weer en het mooie zicht op het stadje en het water. De gedachte kwam in mij op dat dit de ideale omstandigheden waren om geen oorlog en andere narigheid te hebben. Het gaf me een sterk vredig en ruimhartig gevoel. Het deed me goed begrijpen dat als je in een arm, warm en droog land leeft, geen werk en onder slechte omstandigheden, je gemakkelijk in de verleiding komt om je bij allerlei gewelddadige groepen aan te sluiten. Dit om een ellendig bestaan te ontvluchten.

Het Pinksterkamp weer eens in Friesland gevaren. Het voelt toch wel lekker op die meren en grote plassen. Het kamp leek me geslaagd. De groep was wat kleiner dan we gewend zijn, maar het was heel bijzonder dat iedereen elke dag in de kano is gestapt. Niet ??n die een dagje verstek liet gaan. Met vijf man hebben we ook eenmaal een tochtje in het donker gemaakt. Met verlichting, daartoe uitgedaagd door Berend. Mooi om te zien hoe ieder op eigen creatieve wijze verlichting op de boot of zichzelf had aangebracht. Vooral die van Berend was heel indrukwekkend groot en sterk van constructie, daar kon je zo een treintje van tien kano’;s aan hangen. Hans had helaas zijn hoofdverlichting, dat meer op een disco leek, in de tent achter gelaten, anders waren op kilometers afstand te zien geweest. De oplettende thuisblijver zal weten dat de weersverwachtingen voor Pinksteren slecht waren. Zoals zo vaak viel dat dus reuze mee. ??n nacht en de maandagmiddag regen, verder droog en zelfs wat zon. Overigens geen wind gehad, en dat in Friesland.