Vol goede moed staan we met 2 man (Berend en Hans) en 2 vrouw sterk (Lidy en ondergetekende) op de zaterdag ochtend de botenwagen op te laden. We zijn allen vol goede zin gezien de perfecte weersvoorspellingen. We zijn op tijd vertrokken. Bij Oldenzaal in de buurt heeft Yvonne zich bij ons aangesloten. De stemming zat er gelijk goed in. Het plan was om eerst naar de overnachtings -camping te rijden, dan de tent op te zetten en vervolgens met ??n auto naar het startpunt te gaan om vervolgens weer naar de camping terug te peddelen. We schrokken nog wel even voor we de camping opreden. Het bord ?fahrverbot? riep bij een enkeling onder ons even het gevoel op dat we de hele reis voor niets hadden gemaakt. Gelukkig werd het misverstand op tijd opgemerkt; zodat er uiteindelijk geen vuiltje aan de lucht bleek. tenslotte bevinden we ons niet zo vaak in het buitenland?..
Het opzetten van de tenten gaf voor diezelfde enkeling toch ook weer wat problemen; hoe zet ik een tent op als ik mijn stokken ben vergeten?????tja, gelukkig bleek de overnachtingcapaciteit bij de andere leden ruim voldoende om allen te herbergen. Ondertussen was de temperatuur flink aan het stijgen. Omdat de stroming toch redelijk was, hebben we besloten om 25 km te gaan varen. Dat bleek een gouden greep; er volgde een prachtige tocht die erg goed te doen was. Al is het alleen al maar omdat je door de stroming het gevoel hebt dat je ?oerend hard? gaat. Ook de boot van Berend had er ogenschijnlijk veel zin in. Al na korte tijd hadden we het idee dat hij zich met een speedboot door het water bewoog; het leek wel of de boot een wheely maakte; achterkant diep, voorkant hoog uit het water. Bij nadere inspectie bleek het achterluik tot aan de rand toe met water gevuld????????..
Een lek bij de skeg bleek het probleem. Uiteraard waren wij erg dankbaar dat we geen trektocht hadden gemaakt met alle bagage aan boord?????Na even hozen en het bevestigen van een stukje ducktape zijn we weer verder gevaren.
Regelmatig zijn we er even uitgeweest en hebben in de pauzes uitgebreid van de zon genoten.
Ruim voor het avondeten waren we weer op de camping. Daar hebben we onze benen even te rusten gelegd en met een goede borrel de dag eens weer doorgenomen. Lekker met elkaar in het zonnetje. Met als decor een setje natte kleren op de achtergrond???.het is nu gelijk duidelijk waarom je toch je kleding in een waterdichte zak in je luik moet hebben. Aansluitend hebben we genoten van eenvoudige doch lekkere maaltijden. Uiteraard hebben we elkaars specialiteiten even uitgeprobeerd.
Na het eten was er tijd voor een goed gesprek. We werden met name ge?nspireerd door het thema; 33 jaar huwelijk is dat ware liefde of gebrek aan initiatief? Na deze zware kost hebben we nog wat gedronken en al vrij vroeg lagen we in de tent.

De volgende dag kwam ook Jan meevaren. Al vroeg stond hij voor de nog gesloten poort van de camping. Ook hij had goede zin en zijn boot ook. Daarover straks meer. Wij hadden er nog een hele klus aan om de kletsnatte tenten (nat van de dauw) een beetje fatsoenlijk op te bergen. Gelukkig was alles wel schoon.
Lidy heeft, gezien haar verpleegkundige achtergrond, toch wel een hele bijzondere manier gevonden om haar koude voeten op te warmen. Ik vond het in ieder geval wel vrij rigoureus. ??n en ander heeft te maken met het omvallen van een pannetje kokend water. Gelukkig bleek deze methode effectief en zonder nare bijwerkingen.
Het instappen gebeurde op een plek waar het woord ? uitdagend ? wel bij past. Je moest er gewoon wat meer moeite voor doen dan bij een aanlegsteiger. Niet bij iedereen verliep dit vlekkeloos. Bij een enkeling wilde de boot toch echt gelijk varen; het resultaat was een lege boot op een riviertje met stroming en een sip-kijkende kanovaarder met peddel in de hand aan de kant. Toch wel fijn dat je op dat moment vrienden hebt hoor!
Wederom hebben we een prachtige dag gehad. Heel veel zon en een prachtig gebied. We hebben zelfs nog een ijsvogeltje gezien. Ook deze dag hebben we veel gevaren; ruim 21 km, maar door de stroming en het heerlijke weer voelde het toch relaxed aan. Op tijd hebben we de hele handel weer op de botenwagen geladen en zijn met z?n allen naar Leo in Lonneker gereden. Daar hebben we gezamenlijk in de tuin wat gedronken en een overheerlijke maaltijd chinees genuttigd. Leo had ook een heerlijk, relaxed weekend gehad. Enige vervelende was dat hij zaterdagsochtends over een setje tentstokken op de trap was gestruikeld??..

Daar is die dan……………………..

Wadvaren, 29 september 2007
Vijfmannen rond de 50. Vijf uur varen op de wadden. Windkracht Vijf.

Een tocht op de waddenzee stond op de Njord kalender voor het laatste weekeind van september. Henk, Eric, Ricco en Leo willen onder de bezielende leiding van Nico (www.zeekajak.nl) de oversteek maken van Harlingen naar Vlieland. Zaterdag heen, tentje mee en kamperen op Vlieland en zondag terug. Dachten we….
Het was de zaterdag dat heel Nederland binnen zat. Regen van de vroege ochtend tot de late avond. ‘;Maar ons kan dat niet deren’;, zeiden de mannen monter en midlife-crisis bestendig tegen elkaar. De afspraak om bij windkracht vijf niet te gaan was ook gauw vergeten. Een telefoontje naar de Brandaris dat we s middags om half een aan de oversteek beginnen. We voeren, met afgaand tij en dus een toenemende stroming mee, van wal. De windkracht vijf stond ons pal in het gezicht. Zelfs geen tijd om over de onze midlifecrisis te denken. Wat herbezinning? Overleven !
Energievoedsel waarop we 5 uur zouden kunnen kanoen vulden de borstzakken van het zwemvest. Want luiken openmaken bij deze golfslag is geen goed idee. Geconcentreerd varen, sommige golven niet doorklievend maat stuiterend nemen, een lage steun, de volgende golf. In brak water geweekte kokosmakronen zijn niet lekker. Genieten van de wildwater ervaring, het brandingvaren en zwembad training ( waar Ricco schitterde door afwezigheid, de spijtoptant).
Een golf. Een hoge golf. Een hogere golf. En weer een. Na twee uur varen bleken we op een kwart te zijn. Althans, van de afstand. Sommigen van ons waren al verder. Althans, wat betreft de hoeveelheid gebruikte energie. Vlotje maken en overleggen. Vijf mannen, maar ondertussen windkracht zes. Vlot een beslissing: terug naar Harlingen.
Degene die mee hebben gedacht weten het al: teruggaan betekent wind mee, stroom tegen. De hoge golven van achterop. Nico probeert aanwijzingen te geven zodat we onze surftechniek met beladen zeekano’;s kunnen verbeteren. Het leek erop dat dat niet aan ons allemaal even besteed was.
We werden naar de kust geblazen en door de stroom weer terug gezet. Een soort anti-perpetuum-immobiele. Maar na drie uur waren we toch weer vlak bij de haven van Harlingen. Eric, die ook een flink deel van zijn energie had verbruikt, landde naast de haveningang op het strand. Niet omdat hij daarheen wilde, maar………….ja, waarom deed je dat eigenlijk, Eric? Ricco hoorden we van verre aankomen. Schuttingtaal over de wadden schreeuwend. Henk zei niet veel; verzuurde armen, lege blik. En ondergetekende? Zeker niet in staat om al op zondag het verslag te typen.
Kortom, het was een heerlijk weekeind genieten, want na een pizza en een biertje kreeg iedereen weer zijn gewone praatjes.
En Nico? Tja, die gidst hier vaker en zal dus wel aan wadjes gewend zijn.

Maar laat je niet afschrikken, en kijk ook eens naar de foto’;s van het wadvaren vorig jaar. Noorderhaak. Strakke zee. Zon. Zeehondjes bij de boot. Anders dus. Maar beide ervaringen zijn fantastisch. Wie gaat volgend jaar mee ? Geen garanties dat we aankomen waar we willen, maar een mooie ervaring wordt het zeker.

Zondag ochtend om acht uur waren Leo, Berend, Remco en ik druk bezig om onze kano?s boven op het dak van mijn auto te krijgen, ze pasten er precies op.
Er hoefde niet gependeld te worden. De botenwagen kon dus gebruikt worden voor het re?nie treffen in de Wieden.
Onze tocht ging naar een soort gelijk gebied, maar in een ander deel van Nederland. De Korte Hoefse plassen liggen ten westen van Hilversum. Net voor het plaatsje Korten Hoef is een prachtige instap annex parkeerplaats aangelegd voor de watersport beoefenaars. We troffen hier alleraardigste vissers aan, voor mijn gevoel de eersten in al die jaren. De meeste vissers kunnen je wel weg kijken, een enkele groet kan er soms maar net af. Deze heren hielden wel van een grapje en maakten tijd voor een praatje. We konden gemakkelijk instappen en al snel waren we op weg naar het natuur gebied de Korten Hoefse plassen. Een enkele toer roeier kwam ons in het begin nog tegemoet en daarna was het heerlijk stil.
Leo en ik hebben al eerder in dit gebied gevaren, we hadden een waterkaart van de natuurmonumenten maar zonder kun je er ook prima varen. Dan moet je echter wel de genummerde route volgen.
Het stond als korte tocht op de vaarkalender. Helaas waren er geen aanmeldingen van beginnende kanovaarders en/of kinderen. In overleg hebben we er zelf een langere tocht van gemaakt. Dit soort gebieden nodigt uit om er rustig te varen en te genieten van alles wat je om je heen ziet. Kijk maar eens naar de gemaakte foto?s van mij. Weet u wie mooie foto?s kan maken? Leo!, hij heeft een vakantiefoto ingezonden naar de foto wedstrijd van het Algemeen Dagblad en de week prijs gewonnen, een digitale spiegelreflex camera. Proficiat Leo!
We hebben heerlijk gevaren en energie opgedaan om er weer tegen aan te kunnen.
Dit onthaasten zouden meer mensen moeten doen.