Zondagmorgen, 25 maart om 9.30 uur boten laden voor een korte tocht op de Oelerbeek. Gabri?lle, Hans en ondergetekende kozen wildwaterboten. Guus en zijn gezin hadden de Canadees al op de auto geladen. De instapplaats bij de houtzaagmolen vlakbij Hotel Carelshaven in Delden was vlot bereikt. Heerlijk zo?n rustige zondagmorgen als de gemiddelde Nederlander nog van z?n croissantje en gekookte eitje geniet.

Op de plek van Hotel Carelshaven stond in 1775 nog de Schippersherberg, waaruit blijkt, dat de Oelerbeek en de naastgelegen Twickeler Vaart in vroegere tijden een rol hebben gespeeld in het transport van goederen. Nu is het vooral een oord van rust en recreatie.

De eerste kilometers van de tocht kende enkele hindernissen in de vorm van bomen over het water. Al snel bleek Hans het meest bedreven in het nemen van de obstakels. Bij de historische Noordmolen was het tijd voor de eerste stop. Een gezellige drukte van wandelaars, joggers en fietsers. Na de boterham vervolgden wij onze route via de vistrap, die de Oelerbeek met de Twickeler Vaart verbindt. De vaart loopt door de bossen op het landgoed Twickel. De zon kan door de nog kale bomen ongehinderd z?n werk doen. Een ijsvogel en ree?n aan de waterkant.

Een tweede vistrap wordt met de wildwaterboten door het weinige water ploeterend genomen. De Canadees gaat zonder bemanning naar beneneden. Bij het instappen vanaf de steile walkant, glijden Marleis en Koen in het water. Niet diep?.., wel erg koud. Guus schiet vrouw en kind te hulp. Natte voeten vormen daarbij geen belemmering. Waar vind je ze nog!

Na de derde vistrap genieten wij nog een korte pauze en bij het instappen, lijkt Gabri?lle al het geleerde van de kanocursus te hebben vergeten. Balancerend op ??n been stak zij van wal. Zowel wij als twee dames aan de zondagmorgen wandeling volgden het schouwspel en zagen hoe onze ballerina uiteindelijk zonder nat pak haar weg kon vervolgen. Korte tijd later werd het eindpunt nabij Deldenerbroek bereikt. Voldaan hebben wij de boten om 15.00 uur in Lochem opgeborgen.

Vandaag (15 april) hadden we jeugdsurvival met 13 kinderen van Njord in Bathmen. Het was gelukkig mooi weer. Soms was het zelfs iets te warm. We moesten ook een heel stuk door modder en water. In het begin was het erg vies. Later wende je er wel aan. Je moest ongeveer 5 ? 6 km. afleggen, daar tussen zaten 58 hindernissen. Je moest het meest over de netten heen klimmen. En ook veel met water, je moest zelfs een stukje zwemmen. Of je mocht in een soort grote band gaan liggen. Maar daarvoor moest je heel lang wachten, dus de meesten gingen maar zwemmen. Gelukkig was het water niet koud. Na afloop kregen we allemaal een medaille. Toen zijn we weer terug naar het clubgebouw gereden, en daar hebben we met zijn allen frietjes met knakworstjes gegeten en niet te vergeten een ijsje vooraf.

Wij vonden het heel leuk om mee te doen!

Zaterdag 4 april lieten negen kano?rs hun boten in de Oude IJssel glijden. Ze hadden zich laten verleiden tot het varen van een korte tocht, dichtbij huis.
Het was droog, lichtbewolkt en windstil.
We gingen te water in de zwaaikom bij Doetinchem. Na een kilometer industriegebied belandden we tussen de weilanden en rietkragen. De Oude IJssel is een breed en rustig vaarwater. Je ligt hoog waardoor het landschap goed tot zijn recht komt. Rechts varend om de vele vissers niet te storen kwamen we bij de pauzeplek een bosje. Na een halfuurtje van de zon genoten te hebben werd verder gevaren naar Laag Keppel. Hier bleek de ophaalbrug automatisch open te gaan. Even voorbij Laag Keppel zijn we een oude tak ingevaren. Het begin van deze tak is jachthaven. Richting kasteel bevindt zich het restant van een sluis, daarachter liggen woonboten. Het kasteel was jammer genoeg niet te bereiken. Onder de brug is de vaart door een dubbele afsluiting versperd. De tocht werd voortgezet richting Doesburg. Het eindpunt was de brug ter hoogte van Laag Keppel. Ook deze brug ging automatisch open. Na een tijdje stond er een rij auto?s te wachten. Het was nog even spannend of de brug automatisch zou sluiten. Jawel, na een minuut op vijf ging hij weer dicht.
Het was een prima tocht. Walter en Liset Kloosterboer hebben zich van hun beste kant laten zien. Ze hebben prima gevaren.