Zondagmorgen, 25 maart om 9.30 uur boten laden voor een korte tocht op de Oelerbeek. Gabri?lle, Hans en ondergetekende kozen wildwaterboten. Guus en zijn gezin hadden de Canadees al op de auto geladen. De instapplaats bij de houtzaagmolen vlakbij Hotel Carelshaven in Delden was vlot bereikt. Heerlijk zo?n rustige zondagmorgen als de gemiddelde Nederlander nog van z?n croissantje en gekookte eitje geniet.

Op de plek van Hotel Carelshaven stond in 1775 nog de Schippersherberg, waaruit blijkt, dat de Oelerbeek en de naastgelegen Twickeler Vaart in vroegere tijden een rol hebben gespeeld in het transport van goederen. Nu is het vooral een oord van rust en recreatie.

De eerste kilometers van de tocht kende enkele hindernissen in de vorm van bomen over het water. Al snel bleek Hans het meest bedreven in het nemen van de obstakels. Bij de historische Noordmolen was het tijd voor de eerste stop. Een gezellige drukte van wandelaars, joggers en fietsers. Na de boterham vervolgden wij onze route via de vistrap, die de Oelerbeek met de Twickeler Vaart verbindt. De vaart loopt door de bossen op het landgoed Twickel. De zon kan door de nog kale bomen ongehinderd z?n werk doen. Een ijsvogel en ree?n aan de waterkant.

Een tweede vistrap wordt met de wildwaterboten door het weinige water ploeterend genomen. De Canadees gaat zonder bemanning naar beneneden. Bij het instappen vanaf de steile walkant, glijden Marleis en Koen in het water. Niet diep?.., wel erg koud. Guus schiet vrouw en kind te hulp. Natte voeten vormen daarbij geen belemmering. Waar vind je ze nog!

Na de derde vistrap genieten wij nog een korte pauze en bij het instappen, lijkt Gabri?lle al het geleerde van de kanocursus te hebben vergeten. Balancerend op ??n been stak zij van wal. Zowel wij als twee dames aan de zondagmorgen wandeling volgden het schouwspel en zagen hoe onze ballerina uiteindelijk zonder nat pak haar weg kon vervolgen. Korte tijd later werd het eindpunt nabij Deldenerbroek bereikt. Voldaan hebben wij de boten om 15.00 uur in Lochem opgeborgen.