Wildwater varen op de Erft (Neuss)

Zondagochtend 08:15 op het Botenhuis had Rene Meulenbeek gezegd, want het is 7 kwartier rijden naar Neuss. Dus vroeg op gestaan en koffie/limonade, broodjes en wat knabbels ingepakt. Via Hummelo, Emmerich en Kleef reden we via de 57 naar Neuss/Erfttal. Op de parkeerplaats Hochzeitshain genoten we in de ochtendzon van een kopje koffie/thee/limo alvorens de Erft te gaan verkennen. We, Rene, Pim, Markus, Maurice, Tobias, Guus, Jessica en Eric, hebben ons prima vermaakt in het snelstromende water van de rivier de ERFT.

Allereerst het water in om te acclimatiseren. Het water was weliswaar niet koud, maar wel even wennen. Je lekker door de waterval heen laten stromen en daarna de boot in en te water. Door de waterval van de WALS en warempel we bleven allemaal overeind terwijl het voor sommigen toch de eerste keer was dat ze een waterval van 50 cm namen. Enfin Rene leerde ons in de stroming van rechts naar links te peddelen, zonder we wegdreven, omsloegen en geheel hulpeloos naar een kant werden gedreven. Pim die aanvankelijk aan de kant ons samen met Markus (filmde) gadesloeg, wilde nu ook wel eens varen en Vader Rene stond de boot aan hem af. Ook Pim toonde zich net als Tobias in staat de boot over de waterval en in de stroming meester te blijven, wat voor 10 jarigen een goede prestatie is.

Daar waar het water van de waterval naar onder valt, ontstaat als het ware een wals waar je met je boot lekker in kan gaan liggen, mits je peddelsteun regelt en naar de goede kant inhangt, want anders sla je subiet om. Rene deed dat voor en sloeg ook om en na enige aarzeling werd dit voorbeeld opgevolgd.

Na een rustpauze op de parkeerplaats, wederom in het zonnetje, zijn we stroomopwaarts naar de brug gelopen en aldaar te water gegaan. Door de brugopeningen versnelt het water en dat leverde de mogelijkheid om te spelevaren, in de waterwervelingen vrijwel stil te komen liggen op een forse stroming. Het weerwater, de terugslag, zorgt ervoor dat je boot als het ware stilvalt, hoewel het in de stroom blijven liggen wel enige vaarmanskunst vereist.

Als laatste oefening zijn we weer stroomafwaarts gevaren, hebben de wals genomen en hebben bij de kleine waterval nogmaals geoefend op van links naar rechts in de stroom varen, spelevaren en een enkeling heeft getracht de waterval echt op te varen. Moe maar bijzonder voldaan hebben we de thuisreis aanvaard. Uiteindelijk zijn we een hele zondag op pad geweest, maar dat hadden we ook niet willen missen.

Windracht 5

Op zondagochtend 1 september vertrokken we 7 man/vrouw sterk naar Scheveningen om daar te gaan brandingvaren op een speciaal daartoe ingericht deel van het Scheveningse strand. Dat betekent dat je aldaar mag surfen en kanovaren en dat zwemmers zich bewust moeten zijn van het gevaar daarvan. Dat dat laatste niet altijd het geval is merkte Rene, die het fors met een Engelsman aan de stok kreeg, toen deze vond dat Rene veel te dicht langs hem voer. Gelukkig ondersteunde de strandwacht ons standpunt. Dit was overigens een incidentje in een prima en goed verlopen dag kajakken. De zon scheen volop en er stond een windkracht 5 die de golven opzweepte tot 2 a 3,5 meter.

Dit was voor Tobias, die het ook snel koud kreeg, iets te veel en hij verruilde de kano voor het strand, waar hij kastelen bouwde. De anderen voeren keer op keer de golven in , draaiden en probeerden op de golf mee te glijden naar het strand. Je wordt dan al het ware opgetild en met kracht vooruit geduwd. Een sensatie, die overigens, als je nog niet zo goed kan sturen, de kano snel ondersteboven kan keren. Je helm beschermt je tegen botsen met de bodem, maar als je het eskimoteren nog slecht beheerst, eindig je wel snel buiten de kano en is het zwemmen gebalzen. De kano vindt zijn weg wel naar het strand, maar jij moet er ook achteraan. Dan leeghozen, inpakken en wederom de golven in. Het eerste stuk als een zeehond, de kano vooruit duwen totdat je water onder de boot houdt en je de aanval op de golven kunt starten. Bij iedere golf naar achter hangen en de boot recht door de golven laten klieven. Soms gaat er een breker geheel over je heen en dan snel weer corrigeren en doorvaren. Dat je daar flink moe van wordt mag duidelijk zijn. We namen bij tijd en wijle dan ook onze rust en de jongeren zochten naar verloop van tijd ook de golven als zwemmer op. Met een zwemvest en wetsuite aan is dat fijn dobberen. Kortom we zien terug op een geslaagde dag die om herhaling vraagt.