Een weekje dat begon met een rit naar de Eifel omgeving Bitburg. Na in 2005 door het weer de tocht over de Kyll vroegtijdig te hebben afgebroken, wilden we nu het vervolg wel eens gaan bewonderen. Niet echt een spectaculaire wild water rivier, maar wel heel geschikt om met beginners te varen en door een adembenemende omgeving. Een rivierkloof die de meanderende Kyll van Kyllburg naar Erdorf voert. Een traject dat met de trein slechts 10 minuten neemt , maar met kano zo?n vier uur. We hebben ons vergaapt aan de ontluikende natuur, het frisse groen en de prachtig gelegen burchten, dorpjes en boerderijen. Weides waar je de herten als het waren ziet dartelen en dat in een zomerse temperatuur van ruim 20 graden. De zon streelde onze huid en zonder zonbescherming verbrandt je huid voor de eerste keer dit jaar. Na het aanlanden in Erdorf, waar Corrie op ons wachtte, werden we vergast op Cubaanse klanken (Bonavista Club) uit het nabij gelegen woonhuis. De bewoners wezen ons de weg naar het nabij gelegen Gasthof, waar een mooie Weizenbier op ons wachtte. Op het overigens voortreffelijke avondmaal, ruime Duitse porties voor weinig geld, moesten we wel even wachten. De kok werd in allerijl opgetrommeld. Moe maar voldaan afgereisd naar de jeugdherberg van Bitburg waar we in de voormalige VS kazerne hebben geslapen. We waren zo moe, dat we de klimmuur bij aankomst zelfs gemist hebben, maar dat hebben we de volgende ochtend na een goed ontbijt goed gemaakt. Daarna op weg naar Sault Brenaz , zo?n zes uur rijden vanaf hier. Bu we toch zo dicht bij Irrel zijn en met zijn fantastische watervallen, kunnen we het niet laten die te verkennen. Die watervallen blijken heel uitdagend, maar ook niet voor de poes. We begrijpen waarom je hier met lage waterstanden niet zomaar mag varen. Niettemin noteren we deze op onze verlanglijst.
De rit naar Sault Brenaz verloopt voerspoedig en rond vieren lopen de eerste NJORD gangers binnen. Nu ja dat is niet helemaal waar want de Fam. Westerink is rond twee uur al gearriveerd. Knappe prestatie als je bedenkt dat die uit Nederland kwamen. De snelle rakkers zetten de tenten snel op en profiteren nog van een uurtje wildwatervaren op de baan die tot ruim zeven uur ?s avonds open blijft. Het is nog steeds prachtig weer, hoewel je wel merkt dat na het verdwijnen van de zon het in deze tijd van het jaar snel afkoelt. De weervooruitzichten voor morgen zijn dramatisch, dus nemen we een Frans wijntje en een biertje op de pret die we vandaag al hebben gehad. Morgen zien we wel weer.
Maandag is inderdaad een koude dag met 8 graden op thermometer en zeker 50 mm in de regenmeter. Het mag de pret bij ons niet echt drukken, hoewel de zonaanbieders teleurgesteld zijn. Als je Wildwater vaart wordt je toch wel nat of dat nu van de regen of het omslaan komt deert niet echt. Onze eerste keer gangers Berend, Gabrielle, Jan, Henk, Nicole en Bart laten zich er in ieder geval niet door stoppen. We zien dat ze gestaag vorderingen maken en vertrouwd raken met het bewegende water. De een wat sneller dan de ander proberen ze na het WW-1 leertraject de eerste WW-2 afdaling naar de Rh?ne. Het zonder omslaan de Rh?ne bereiken wordt een doel op zich. Maandagavond is het vroeg naar bed, want het is rondweg koud en regent nog steeds. Zelfs de Tarp boven de stamtafel biedt onvoldoende beschutting tegen dit herfstweer. De volgende ochtend is het gelukkig weer stralend weer en zien we de verse sneeuw op de Alpen zo?n 60 kom verder oostwaarts liggen. Er wordt weer driftig geoefend en de eersten proberen het boven traject WW2+ WW3 uit. De ch?te en aansluitend WW-3 traject met een paar leuke staande golven en scheve rollers bieden ook onze gevorderden voldoende uitdaging om hun vaardigheden te toetsen en kleine keerwaters in te varen. Die dinsdagavond is het onder de Tarp (een grote parallellogram vormige luifel) bij de stamtafel goed toeven. Woensdag start weer met een temperatuurdaling en regen. Leo besluit naar de sportwinkel DEKLATHON (www.declathon.nl) te gaan om inkopen te gaan doen; het regent immers fors en je in je natte wetsuite hijsen is niet echt aantrekkelijk. En zo zie je maar weer dat regen goed is voor de economie, want er bleken heel zinvolle inkopen gedaan te kunnen worden. Mooie zwemvesten, thermokleding en anorakken bleken voordelig in de aanschaf. Het weer knapte ook weer op en terwijl de eerste kopers terugkeerden doken wij de baan weer op. Ok het aankleden vroeg wel om enig doorzettingsvermogen, maar dat was er weer. In de loop van de middag begon de camping ook echt vo te lopen. Met Hemelvaart in aantocht werd de kanobevolking gestaag uitgebreid met verenigingen uit Belgi?, Duitsland, Zwitserland en Frankrijk. Ook het aantal Nederlanders nam toe. Het werd echt een gezellige drukte zonder overlast naar elkaar. Op de baan werd het op Hemelvaartsdag wel wat drukker. Het werd zaak om slimme momenten te gaan varen en niet met zijn alle achter een wals of staande golf te gaan hangen. Toch bleef er genoeg ruimte om je te vermaken. Inmiddels hadden we Leo en Yvonne en de Fam. Westerink uitgezwaaid, die beurtelings gingen fietsen en naar Normandi? afreisden. Vandaag ging de Fam. Groeneveld samen met Corrie de Th?ne verkennen. Ze hadden gekozen voor het traject van Cordon naar Le Port de Grosl?e. Berend en Eric zouden ze weer ophalen zodat het pendelen vermeden kon worden. Op een drijvende steiger met een biertje in de zon hebben we gewacht op de vlakwatervaarders, die het te oordelen naar hun enthousiasme na een dag varen, goed naar hun zin hadden gehad. Door een delta-achtig gedeelte van de Rh?ne met vistrappen en mooie vergezichten. ?s Avonds blijft het langer warm en genieten we van de staartjes uit de flessen van de familie Kers. Guido geeft fotopresentaties van de op zijn laptop geladen foto?s en dat geeft menigeen een goed beeld van de vorderingen en belevenissen van een ieder. Vrijdagochtend vertrekken de Kersjes ook weer naar Nederland terwijl Henk en Eric Corrie en Lidy wegbrengen naar de Gorges d?Ain. Zij varen vandaag dit landschappelijk fraaie traject van de spoorbrug van Daranche naar Chambod. Een kano-ervaring die ze echt niet hadden willen missen. Fraaie gezichten op rotsformaties die door erosie uitzonderlinge vormen hebben gekregen. Er ligt zelfs een steen op wankelen op een andere rotspunt. Mooie weiden wisselen bossages af. Enfin kijk maar naar de fraaie foto?s. De dames komen na een dag peddelen tegen zessen weer op de camping. Wij hebben na de dagelijkse boodschappen te hebben gedaan ons weer geworpen op de wildwaterbaan. Vooral Gijs-Jan heeft de smaak nu echt te pakken gekregen. Hij doet vandaag een deel van het boventraject en dat terwijl hij twee dagen geleden nog overtuigd moet raken van zijn vaardigheden om zich zelf uit te boot te redden wanneer hij onverwacht zou omslaan. Als een vaardig peddelaar weet hij zonder omslaan de passages te overwinnen en is terecht trots op zich zelf. Ook Nicole en Bart bleken net als Berend en Gabrielle in staat zich te bekwamen in de WW sport. Elk naar vermogen maar allen zo dat zij bewondering bij de meer ervaren vaarders afdwongen. Dat belooft wat voor de komende tijd. Alleen Thijs heeft zijn belofte om te gaan varen nog niet ingelost, maar dat gaat dit jaar nog gebeuren. Vrijdagavond wordt een echte laatste avond. We blikken terug op een week vol vaarplezier en een gezellig kamp met de Njord leden die dit jaar de rit naar Sault Brenaz aan durfden. Als het WW-virus echt genesteld is en de vlakwatervaarders ook de mogelijkheden van het gebied ontbekken, kan de groep volgend jaar nog groeien.
