Zaterdag 26 juni, warm en zonnig. Een perfecte dat voor de midzomertocht met de aansluitende barbeque. Alle deelnemers aan de kanoclinic waren present en samen met Albert, de fam. Groeneveld en Romkema werd gestart bij de Berkelstuw ter hoogte van het groene kanaal bij Eefde. Tenminste, een deel van de groep startte voor het lange stuk van 16 km. Het andere deel haakte na zes kilometer aan.  Het was de eerste echt tocht voor de kanoclinicers. Ze verbaasden zich erover dat er zo vaak werd gepauzeerd. Daarmee maakte zij dus ook kennis met het laatste, en niet het onbelangrijkste, deel van de clinic, de koffiestops. Er was volop tijd voor allerlei natjes en droogjes, waarbij Henk het niet kon laten de eskimorol maar eens te doen. Er viel zeker nog wat recht te zetten na die mislukte rol op de Waddenzee.
Met een relaxed tempo werd naar het clubhuis gevaren, waar Janny en Jan van de kantine al de voorbereidingen van barbeque waren begonnen. Daar waren inmiddels ook de familie Roelofs en Ruesink gearriveerd, die alleen het luie deel van deze dag wilden beleven. Gelukkig had onze onvolprezen voorzitter het dak van de partytent voor ons laten staan zodat we beschermd tegen de zon konden genieten van het lekkers dat Jan en Janny voor ons in petto hadden.
De jeugd testte de mini-WW baan, die stond opgesteld, wat hen blijkbaar inspireerde om, nadat de buikjes vol waren, ook nog maar eens de glijbaan af te sjezen. Zelfs Jaqueline Boonstra liet zich verleiden door haar kinderen, of het was om gezichtverlies te voorkomen, tot het aangaan van deze uitdaging. Deze volbracht zij met verve, waarna haar man niet achter kon blijven. De acties zelf zijn niet volledig op de plaat vastgelegd, maar wel het resultaat, zie de foto’s op https://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php
Een volwaardige afsluiting van de clinic. Voorheen heette het gewoon nog kanocursus, maar Njord gaat met zijn tijd mee. De groep was klein, maar het was er niet minder leuk door. Vooral omdat we dit jaar een enthousiaste en gezellige groep kende, die de vaardigheden snel onder de knie kregen. De familie Milner (Patrick, Ellen, Manon en Elise) was zelfs zo enthousiast dat zij lid zijn geworden. We hopen volgend jaar weer wat meer leden bij deze tocht en BB te zien, want het was dit jaar wat aan de magere kant. Desalniettemin, een geslaagde en vooral gezellige dag.

Henk Groeneveld

Oefenen met wildwatervaren met doe je niet
voor niks. Voor het werk zit ik weer enkele weken in Indonesië, te weten in
Yokya op Java.

Door de week hard werken, maar het weekeinde ?
Omdat het al mijn vierde bezoek is, heb ik de stad wel gehad. Na wat googlen
vindt ik een organisatie die een raft trip aanbiedt. In april had ik ook al geprobeerd
een trip te boeken, maar toen ging het niet door; er waren toen geen andere geïnteresseerden.

Nu dus weer niet, maar na lang praten bleek
het mogelijk om een 2 persoons raft te regelen. Kayaken is echt onmogelijk, wordt
mij wederom verzekerd. Toch geboekt, we zien wel.

 

Vanaf het hotel word ik opgehaald door de auto
van reisagentschap. Chauffeur en  gids/vertaalster.
Drie kwartier rijden naar begin van rivier. Op de afgesproken plek staat alleen
een ‘fixer’, een lokale tussenpersoon die ons weer verder brengt naar het begin
van de rivier. Aldaar 3 man, Toto, CD en ….Vandaag zijn 6 mensen aan werk
geholpen omdat ik wil kayakken. Er ligt een twee persoonsraft en twee safety
kayaks klaar. Ze weten niet wat ze horen als ik zeg dat ik wel in de kayak wil.
Ik blijk de eerste buitenlandse toerist die niet raft maar kayakt.

 

We beginnen met warming up ( daar kunnen we
bij Njord nog wat van leren!) , en vervolgens gezamenlijk bidden om de
riviergod goed te stemmen. Brabbel, brabbel, brabbel, Amen.

 

En dan echt water op, gelijk de Welcome Rapid,
een stevige III+ . Ik zit in een riverrunning Fluid, veel volume en daardoor,
mij onbekend , soepel de rivier afstuiterend. Ik kreeg als alternatief voor de
Fluid nog wel een echte playboat aangeboden, maar dat heb ik maar even gelaten
voor wat het was. Ik heb tenslotte geen idee wat me te wachten staat en een
rivierbeschrijving bestaat hier niet.

Hoewel ik ondertussen geleerd heb dat je in
Indonesie geen ‘ nee’ zegt, was mijn keus voor de volumeboot toch duidelijk
overgekomen. Het water is zo warm dat je geen wetsuit nodig hebt, wel met
gevolg dat aan het eind van de dag mijn armen en kop knalrood zijn.

 

In een gat, aan het einde van een heel lange,
vrij heftige rapid, ga ik toch om. Ik rol goed, vaar verder, alleen…….waar is
mijn helm? Gelukkig spoelt die verderop uit. Toch net niet zoals het hoort.

 

Toto heeft leren wildwatervaren in Nieuw
Zeeland en is nu bezig met het opzetten van een kayakschool in west Java. Vanwege
een cursus van zijn vrouw was hij toevallig in Yokya. En dus werd hij opgetrommeld.
Puur mazzel. Door de jungle varen in tropisch warm water is eigenlijk geen
straf. Ik denk dus dat ik contact met Toto houdt.

 

De tocht is goed verlopen. Geen dankgebed,
maar verplicht een klein boompje planten bij het dorpje waar we aan land gaan.
In een privé huisje in dit piepkleine dorp aan het water, kunnen we ons wassen
in de mandi.

En daarna natuurlijk eten, want dat hoort in Indonesië
er altijd bij. Rijst, kip en hete prut.

 

Eigenlijk wil ik deze rivier best nog een keer
varen.

 

En Njord? 
Die reserveert al jaren geld om in een clubhuis te investeren. Kunnen we
dat niet wat grootser aanpakken ? En meer maatschappelijk-verantwoord ons geld
besteden ? Java? Ideetje……..? Volgende ALV eens bespreken ?