Met 4 mannen op pad?

Zaterdag 16 sept jl. was het dan zo ver. Op weg naar Den Helder om te kijken of we met een gids over het Marsdiep Texel zouden halen. Onderweg hebben we Nico en 4 zeekajaks opgehaald. Voor Eric, Leo de Jong, Henk en ikzelf, Sangita. Het was heerlijk weer, en dus een prima weekend om naar Texel te varen. Voor ons allen een nieuwe ervaring. Om de zenuwen een beetje te minderen, zijn we onderweg langs Arend Bloem gereden en een nieuwe peddel etc gekocht. Zodat het daar in ieder geval niet aan kan liggen, mochten we in nood op de wilde waddenzee zitten.

Naar Huisduinen gereden,(dichtbij Den Helder) de spullen uitgepakt en in onze eigen kano gepakt. Met een stroopwafel er bij, werd ons uitgelegd waar er allemaal niet aan gedacht moet worden als je op de Waddenzee vaart. Texel en de zandplaat Noorderhaaks lijken heel dichtbij als je nog veilig op de wal staat. Maar we werden al snel uit de droom geholpen met het bericht dat we absoluut niet rechtstreeks daarheen konden varen. Er moest rekening worden gehouden met stromingen, die net zo hard zijn als je kunt varen. Dus als je tegen de stroming invaart, stja… dan kom je niet vooruit. Dus ik had al snel door, dat ik maar goed naar Nico moest luisteren, want alleen zou ik dus nooit aan de overkant gekomen zijn.

Het plan was dus om eerst naar Texel (Oudeschild) te varen, ongeveer een uurtje of 3, als we daar dan aangekomen waren, zou het getij gekeerd zijn en de stroming dus 180 graden gedraaid. Op Texel wat zoet water gehaald en toen, weer dezelfde kant op waar we vandaan kwamen. Zo kun je de tijd wel vullen en waarschijnlijk d?gen blijven varen. Zinloos? Ach, het was een mooi gevoel, om te varen op een uitgestrekt stuk water en zo af en toe een zeehondje tegen te komen. Ook op een boei klimmen is toch iets wat je niet elke dag doet. En de zonsondergang was zeer de moeite waard.

Aan het eind van de middag aangekomen bij ons nachtverblijf. Bestaande uit zand en zand. Het was de zandplaat Noorderhaaks waar we ons tentje mochten op zetten. Het was ons eigen onbewoonde eilandje aangezien er verder ook geen andere mensen waren. Enkel een zeehondje wat langs zwom.
Wat eten gekookt, en nog een stukje gelopen op dit unieke plekje. Vroeg naar bed gegaan, terwijl de mannen nog discussies hadden over oude mannen dingen.

’s Ochtends rustig wakker worden en er werd verteld dat we rond de zandplaat gingen varen, en dan de oversteek maken terug naar Huisduinen. Rondom het eiland zaten erg(!) veel zeehondjes die ons net zo nieuwsgierig vonden als wij hen. Overal kwamen kopjes boven het water uit en ze durfden in de loop van de tijd steeds dichterbij te komen. Ook zwommen ze vaak stukjes mee en kwamen ze bijna op aaibaarheids afstand. De oversteek verliep soepeltjes en op het open water merkte je hoe ontzettend hard de stroming was. Dus we waren alweer snel in Huisduinen waar we de kajaks hebben uitgepakt, op het dak gedaan en weer richting huis met een leuke ervaring rijker!

de Muhlenbach: een spirituele ervaring

De aankondiging om op 10 september de Muhlenbach te varen was niet voor niets scherp geformuleerd. Wie wil niet op avontuur cq. een avontuurtje met Yvonne? Menigeen had de door Yvonne georganiseerde tocht op de Goorbach nog in gedachten. Bij plus 2 graden werden toen de geplande 2 uurtjes kanoplezier 5 uur prachtig ploeteren op een met takken overgroeide beek.
De aanmeldingen voor de Muhlenbach waren voorspelbaar. Echte avonturiers. Toevallig alleen mannen. Hans, Eric, Berend, en Leo begeleidden Yvonne.
De Muhlenbach was op de instapplaats paradijselijk schoon en helder. Door het instapen verjoegen we een waterslang. Of was het de slag des verderfs?

Bij een poging van Hans om vooraf de beek te verkennen had hij alleen het in- en uitstappunt kunnen vinden. Logisch, want de beek gaat bijna overal door ongerepte natuur.
Mediterend en peddelend sprong een ree weg van de kant van de beek. Wat deed die ree daar? Was dit de oversteekplaats waar Boeddha zijn verlichting bereikte ?

Een lastige instap na een stuw; waarna het weer rustig verder gaat. Een lichte stroming. Lage takken Over of onder boomstammetjes door, en dan ineens???Wat zweeft daar door de bomen ? Lou de palingboer? Ach nee, het was een gewoon eekhoorntje.

Ver weg van alle drukte. Ver weg met je eigen gedachten. Het was een fantastische tocht. De geest komt zo?n dag tot rust en gelouterd keerden we huiswaarts. Na zo n dag peddelen in het paradijs was een afsluiting met een glas italiaanse wijn met drijvende frambozen zeker gepast. Het terras van Adams place; een aanrader voor hen die zonder zonden zijn.

En degenen die thuisbleven: zij hebben een dagje paradijs gemist. Maar al heel lang is bekend dat die plek dan ook niet voor iedereen toegankelijk is. Dank gaat uit naar de onzichtbare hand die ons leidde op deze spirituele dag; dank aan Hans en Yvonne.

Het was wel effe vroeg opstaan, maar op zondagochtend stonden we toch om ?uur bij de achteringang van het zwembad in Vorden (** en ** juli).
Afgelopen voorjaar zijn wij, halverwege de kanocursus lid geworden van de vereniging. De eerste les in het zwembad hadden we hierdoor gemist. Dit was voor ons dus een mooie kans om te leren wat te doen bij het omslaan van de kano en hoe je moet eskimoteren (niet dat we dat nu kunnen hoor?).
In het begin was het water wel even koud, maar later kwam de zon door en werd het echt lekker in het water.
In het begin was het wel een beetje onwennig in de kano en dan bewust omgaan, maar al snel was het alleen maar leuk!
We weten nu wat te doen als we omgaan en hoe je weer overeind zou kunnen komen, niet dat dat al zelfstandig lukt, maar het begin is er?
Na afloop was er nog even tijd over voor wat kanopolo, wat ook erg leuk was. Alleen met helm op omslaan is toch nog weer even anders dan gewoon omgaan.
Omdat het mooi weer was ging het zwembad al vroeg open en moesten we dus optijd met de kano?s het water uit, wat wel jammer was.
Al met al was het voor ons een erg leuke ervaring en we gaan zeker een volgende keer weer.