Sublieme tocht over de Dinkel

Filmverslag klik hier

Kijk voor foto’s op http://www.lkv-njord.nl/fotoboek.php?id=146

Zondag 14 oktober: programma Dinkeltocht. Toch één van de juweeltjes op de vaarkalender. Deze wilden Lidy en ik maar weer eens met de Canadees varen. Niet alles wat je plant kan doorgang vinden bleek maar weer eens. Lidy werd ziek en moest deze mooie tocht aan zich voorbij laten gaan. Dus maar alleen mee in de kajak en ik gaf  me nog laat op bij Hans Maarse. Ik kon er nog best bij, er waren nog maar zes aanmeldingen wat toch wat weinig is voor de Dinkel. Verzamelen 9.30 uur. Oef, toch wat laat naar mijn idee. Wel lekker uitslapen, maar wel laat thuis.
Prachtig weer en zo rond 11.30 uur waren we in Overdinkel en startte daar aan de Nederlandse kant vlakbij Café Dinkelzicht.Overdinkel ligt ten zuidoosten van het dorp Losser aan de andere zijde van de Dinkel, waaraan het zijn zijn naam ontleent. In het oosten en zuiden grenst het aan Duitsland. Tot in de negentiende eeuw lag hier een drielandenpunt tussen Overijssel, de graafschap Bentheim en het prinsbisdom Munster en hun latere rechtsvolgers.
Bij de instapplaats een grote steen waarvan een kunststuk is gemaakt met drie bewegende (sportende?) figuren op de steen. Een prachtig kunststuk, in deze streek vind je meer van dergelijke kunstuitingen bij de bruggetjes over de Dinkel. De waterstand was hoog, heerlijk hoog, want we konden goed over de oevers heen het landschap bewonderen en de flinke stroming gaf onze kajaks een lekker vaartje.  De Dinkel  was het eerste deel natuurlijk ook wat smal en dat gaf met de overhangende bomen en takken mooie hindernissen die  genomen dienden te worden.  Lange kajaks waren in het nadeel  en Hans had de langste. Hij zat dan ook enkele keren dwars voor of vast tussen de takken. Soms lagen er hele boomstammen in het water. Met een beetje goed manoeuvreren waren alle hindernissen te nemen zonder dat we de boot hoefden te verlaten. Er was één uitzondering. Een brug die wel weinig ruimte tussen het water over had. Aangezien het tijd was voor onze eerste stop na anderhalf uur varen, was overdragen hier geen punt. Dat deze hindernis toch te nemen was lieten enkele hele soepele kajakkers ons zien toen wij al aan de koffie zaten (zie fotoalbum).
Na onze koffiestop kwamen we in het meest meanderende deel van de Dinkel. Prachtig, als we wat afstand van elkaar namen en we links of rechts over het weiland keken, zagen we boven het maaiveld elkaars hoofd en peddelende armen. Onze laatste stop was natuurlijk  bij Lutterzand met de hoge zandoevers. Daar troffen we nog een groep kanoërs aan en wel bekend als Kanoleu”t” uit Almelo. Onder hen ook Freek en Nilgun, die met hen meevoeren. Zoals altijd daar ook weer veel wandelaars die genoten van het mooie weer en de prachtige omgeving. Veel in boomstronken klauterende kinderen. Gezellig en lekker in het zonnetje, maar we moesten weer verder.
Het laatste stukje nog, meanderend en tussen takken door totdat we op een wat rechter deel kwamen en al spoedig het omleidingskanaal aan onze rechterkant zagen liggen wat onze eindbestemming was. Toch nog redelijk op tijd en met een voldaan gevoel huiswaarts na een prachtige dag en tocht.