Veel
mensen hebben het druk. Althans, dat is de indruk die je krijgt. Het lijkt wel
een moderne ziekte. Ook ik heb daar last van, al heb ik sterk de indruk dat er
nog genoeg zijn die mij hierin nog eens flink overtreffen. Over het algemeen
doen we het ons zelf aan. Ook een kenmerk van deze tijd. Vroeger, en dan bedoel
ik heel vroeger, had je het gewoon noodzakelijk druk met werken en voor de
meesten was zondag dan echt een dag dat je weinig om handen had. De week had
een bepaald vast ritme, waarbij je ook nog eens op tijd naar bed ging. Het was
allemaal veel overzichtelijker.

Tegenwoordig
zijn we zeven dagen per week in de weer. Lang niet alleen met werken, maar ook
met een keur van andere activiteiten er om heen. Dit komt doordat er zoveel op
ons afkomt en er tal van mogelijkheden zijn om onze tijd te vullen. Dat is zo
van lieverlee gegroeid en kan ons lelijk in de greep krijgen. Het gevolg is dat
je hierdoor een ‘burn out’ kunt oplopen. Hadden ze vroeger nooit van gehoord.

In
mijn jaren als jongeling, nog maar amper vijfendertig jaar geleden, heb ik het
overzichtelijke leven nog gekend. Een leven op de boerderij dat gekenmerkt werd
door zeven dag per week werken. Op zaterdag ging het gewoon door tot een uur of
zes of zeven ’s avonds. Op zondag werd er ook nog eens vier tot zes uur per dag
gewerkt. Daarnaast gebeurde er niet zoveel. Af en toe een verjaardag of
familiebezoekje. Uiteraard naar de kerk en aan vakantie deden we niet.
Televisie was er wel, en daar werd nu en dan ook een uurtje aan gespendeerd.
Naast de hormonen die op die leeftijd een rol spelen zorgde alleen de
hoeveelheid werk die er lag de enige stress. Erg overzichtelijk, maar ook
beklemmend. Ik verlang er dan ook echt niet naar terug. Een ‘burn out’ kreeg je
er wel niet van, maar je kon er wel op een andere manier aan onderdoor gaan.
Een oom van mij liep daar in de jaren dertig, nog langer geleden, geheel in
vast. Zijn interesses lagen op een ander gebied, hij las graag en voelde zich
in dat boerenbestaan ongelukkig, waarschijnlijk te ongelukkig. Het trieste voor
hem was, dat er geen ruimte was om zich daar aan te onttrekken. Uiteindelijk
heeft een opname in een psychiatrische kliniek hem verlost van dat bestaan.
Maar ja, in die tijd waren de behandelingen in die klinieken niet zo op maat
als in deze tijd en het gevolg was dat hij zijn hele leven in allerlei
klinieken heeft gesleten.

Zo
waren er in die tijd van ’toen was geluk heel gewoon’ wel meer methoden om je
te onttrekken aan de overzichtelijkheid van het leven. We kennen de verhalen
over de mannen die in die tijd het loon van een hele week of maand werken op
vrijdag contant betaald kregen en vervolgens eerst een café in te doken om in
dronken staat een deel van dat salaris er door heen te jagen.

 

Maar
waarom wijd ik zo uit over de drukte van ons bestaan? Omdat in de vorige editie
van de kanobabbels, of nieuwsbrief zoals het tegenwoordig ook wordt genoemd,
geen mijmering is verschenen. En u weet nu wel waardoor. Ik had het te druk.
Maar ik moet het bekennen, ik heb het geheel aan mezelf te danken met mijn
vrouw als medeplichtige. We moesten namelijk zonodig een ander huis kopen
waarmee we het jaar 2008 direct tot een druk jaar hebben gepromoveerd. De
verhuizing en het werk aan onze nieuwe woning komen weliswaar in het najaar,
maar het kopen van een huis en het vervolgens verkopen van onze huidige woning
was ook een tijdrovende aangelegenheid. We hebben aan  ons huidige huis ook nog aardig wat werk
verricht en ik moet bekennen dat ik klusjes heb gedaan waarvan ik me toen
afvroeg waarom ik die niet al jaren geleden heb gedaan. Afijn, dat is allemaal
achter de rug, maar de tussenliggende tijd moeten we weer benutten met
voorbereidingen voor de klussen die ons staan te wachten in ons toekomstige
huis. En in het jaar 2009 zal er ook nog wel een aardig staartje achteraan
komen. Dat krijg je als je zo nodig aan ander huis moet kopen. Soms denk ik wel
eens, waarom toch, we wonen nu ook prettig en hebben een heerlijke tuin. Maar
ja, vaak zijn onze wegen ondoorgrondelijk.

Heb
ik met al die drukte nog kunnen kanoën? Jazeker, in de eerste plaats heb ik met
het hele gezin een heerlijk WW weekje gehad in Sault Brenaz. Daar heb ik echt
van genoten. Het weer werkte goed mee en dat is wel een pré. Het WW varen
beviel me heel goed. Ik moet bekennen dat ik er altijd toch enigszins
gereserveerd tegenover stond. Al dat wilde onberekenbare water en een idee dat
het maar een koude bedoening is.  Maar
een aantal dagen achter elkaar op een WW baan oefenen met dit mooie weer gaf
mij daar een beter gevoel bij. Het water was nog wel koud, maar met mooi weer
en een goede wet suite gaat dat prima. En niet te vergeten, ook meer
zelfvertrouwen opgebouwd.

Kort
daarna het Pinksterweekend met nog mooier weer dan we in Frankrijk hadden. Ook
daar ontzettend van genoten. Heerlijke avonden waarop we gezellig met de club
buiten konden zitten en overdag genieten van een mooie omgeving en lekker
vaarwater. Een smetje was, dat ik de laatste dag ziek was.

Gewone
toertochten heb ik nog niet gevaren. De midzomeravondtocht had gekund, maar die
liet ik schieten voor Nederland-Rusland. Geen goede keuze achteraf.