PETER S. DE VRIES: IK WIL VRIJHEID.

Ik wil vrijheid en onze democratische wijze van leven beschermen. Afgezien van wat een democratische samenleving is, bewerkstelligen we dit steeds meer door controle. Wil ik mijn kantoor binnen; bliep pasje. Printen met een code, om geen afdrukken vrij rond te hebben slingeren In het centrum van grote steden en bij de pinautomaat hangen camera?s voor mijn veiligheid. Maar wat maakt het uit, je hebt toch niets te verbergen? Dat heb ik dus wel en dat heet privacy en ook vrijheid. In een politiestaat, daar heb je geen vrijheid en dus ook controle. Maar ik kano nog altijd in een land, waar ik zelf bepaal waar ik vaar. En controle is geen vrijheid. Want, of ik er nu voor kies, om mijn mening te uiten door een brave column te schrijven, of juist door in een te kappen bos in de bomen te gaan hangen, maakt nog al wat uit. In dat bos heb ik mij te legitimeren. Al is het maar, omdat ik buiten de wegen en paden hang. Van de burgervader aldaar, hoef je het ook niet te hebben, want die passeert de (democratische) Schinveldse gemeenteraad gewoon. Tijd voor een gekozen burgemeester, ga je haast denken.
Kiezen kun je wel voor een eigen zorgverzekeraar. Maar dan kun je alleen kiezen voor meer geld en minder dekking. Hoewel ik met ?oud en nieuw? ging twijfelen, wat dat beetje extra premie er nou toe doet. Als graadmeter nam ik de hoeveelheid vuurwerk in de ?beneden modale wijk? waar ik mij bevond.
Vrijheid betekent, dat je uit mag komen voor je mening. Een kano?r voor roeier uitmaken, of iemand een geitenneuker noemen. Kippenneuker kan ook, want je verstaat die taal evenmin, als die van de neuker zelf. Zie hier het probleem, een communicatieprobleem. Hoe dat komt? Door controle. Als je niet gepakt wordt, hoef je je ook niet druk te maken en je verantwoordelijk te voelen. Dat hangt deels samen met opvoeden. Bij sommigen is het een het kwestie van verbieden, bij anderen juist ?ze moeten het allemaal eens geprobeerd hebben?. Praktijkvoorbeeld: de overheid wil alcohol onder de 18 verbieden. Erg goed voor je eigen verantwoordelijkheid.

We stellen, dat we leven in de eeuw van de technologie, maar eigenlijk is het de eeuw van de communicatie. Technologie speelt daar een grote rol bij. Alleen communiceren we niet voldoende via gevoel, maar teveel via regels. Als ik jou niet begrijp, verniel ik als geitenneuker heel wat makkelijker je kano, dan wanneer ik je wel snap. En met snappen bedoel ik geen afdwingen, maar omdat ik me verantwoordelijk voel.
Het is dus de schuld van onze vergankelijke jeugd. Maar is het ook niet verwarrend? Aan de ene kant moet je als jongere leren hoe alles werkt, je oefent. Aan de andere kant, krijg je in elke situatie weer andere waarden en normen te horen en moet je die ineens allemaal al kennen. Om het extra moeilijk te maken, heb je op school, op straat, thuis en op je vereniging allemaal verschillende waarden en normen.
Oplossing? Je moet gepaste verantwoordelijkheid hebben. Eerst een beetje en als dat lekker loopt een beetje meer. Dat, samen met de mogelijkheid om op je bek te gaan. Jij leert van hen en zij van jou. Ook dat laatste, want dat is echt communiceren. De jeugd is de toekomst en niet de bak VMBO-verderf, zoals ze nu afgeschilderd worden. En waar kun je beter leren dan binnen een vereniging,
een buurthuis of een kanovereniging. Binnen dat clubje communiceer je, oefen je. Dit is geen nieuwe gedachte, alleen kent niet ieder??n hem meer.

Maar wie luistert er nu naar mijn idee?n? De politiek in, is mijn broer Peter R. niet gelukt. Daarom pas ik het schaalniveau wat aan en doe ik een oproep. Minstens 40% van de Njordleden moet voorstemmen, om mijn columnistencarri?re overeind te houden. Daarom hier mijn oproep. Breng je stem uit op kanobabbels@hotmail.com dan kan ik net als mijn broer bezien, welke wending mijn carri?re zal gaan nemen.