Terwijl de waterdruppels nog in mijn oren zitten, start ik de computer op om de eerste indrukken van HohenLimburg vast te leggen. Onder het mom van ?je kan beter spijt hebben van wat je wel doet dan van wat je niet doet? heb ik me weer eens aan het echte werk gewaagd. En zoals elke keer bij het toepassen van deze filosofie: ik heb geen spijt. Waarom niet? Lees maar verder.
Na wat heen en weer gepraat tussen Eric en de boys van de ex-Clan (Koen en Guido) uit Warnsveld gaan we naar HohenLimburg in plaats van Erft. Voordeel is dat we nu pas om 9.00 vertrekken, nadeel is dat ik dit pas de avond te voren om 22.30 hoor. HohenLimburg is een wildwaterbaan van ongeveer 300 m lengte midden in het dorp. Het is een kleine 2 uur rijden vanaf Lochem. De baan in HohenLimburg wordt in de zondagochtend ook gebruikt voor selectietrainingen. Mag je hem dan niet gebruiken voor 12:00 ?. Dit blijkt aan het eind van de dag toch iets genuanceerder te liggen. Voor 12:00 mag je niet kano?n waar de selectie aan het trainen is. Op de andere stukken heb je wel toegang dus de volgende keer toch gewoon om 7.30 rijden, helaas voor de uitslapers.
Ook zonder TomTom komen we ter plaatse dankzij de wegenkennis van Eric en gewoon door kaart te lezen. We zijn Eric, Guido, Tobias en Marlies en van de Clan zijn Guido en Koen aanwezig. Om klokslag 12.00 gaan we te water. Eric, Guido en Tobias zijn heel verstandig en gaan eerst te water om even te acclimatiseren. Ik haat koud water en ik heb nog steeds de hoop het de hele dag droog te houden. Ik ga me dus zeker niet vrijwillig nat maken. Guido checkt gelijk even of hij nog kan eskimoteren en het lukt. Wat een bikkel! En daar gaan we dan. Eerst de grote wals. Wel spannend maar ook erg leuk en we komen er heelhuids door. En wat voelt dat g-o-e-d! Volgens mij heb ik een grote lach op mijn gezicht staan. Nu eerst een beetje gevoel (terug) krijgen. We traverseren wat; puntje op 11 of 1 uur en varen maar. Het onherroepelijke gebeurt en Tobias ligt er als eerste uit. Maar we zullen hem allemaal nog een of meerdere keren volgen.
De eerste keer doen we zo?n 1,5 uur over de baan. Er zijn veel keerwatertjes om tussen heen en weer te peddelen en met je techniek te stoeien. Bij mij gaat het vooral op gevoel; het puntje op 1 uur lukt nog wel en dan is het gewoon gaan. Nadeel van deze methode is dat als er iets fout gaat dat je ook nooit weet wat er fout ging. Eric stelt gewoon vast na het omgaan dat hij ?even niet had opgelet?, conclusie: als hij maar op blijft letten gaat het altijd wel goed. Misschien toch iets mis met de concentratie waardoor hij net geen kanotopper is geworden?.
Tobias heeft nog een aanvaring met een paar ganzen. Zijn kano ligt aan de ene kant van een paar ganzen en hij staat aan de andere kant nadat hij is omgeslagen. Zij versperren hem de weg om weer bij zijn kano te komen en agressief dat ze zijn. Het levert een komische situatie op. Tobias kiest eieren voor zijn geld en springt het water maar in om zo om de ganzen heen te komen en zich weer bij zijn kano te voegen. Guido heeft de ervaring om bij het omgaan te eskimoteren en het lukt, kickken! Ik heb de ervaring om bij het omgaan proberen te eskimoteren en het lukt niet. Toch voel ik me geweldig trots dat ik de kalmte heb bewaard om het in ieder geval te proberen.
Na drie keer de baan afgeweest te zijn is mijn kracht wel op en ik denk van de anderen ook wel. We stoppen er mee. Rond 16.00 gaan we uit het water en mogen de enorme luxe van een warme douche na afloop ervaren. Schoon en fris en na een hapje in de horeca van Hohenlimburg gaan we weer op huis aan. Om 19.00 zetten de Capelleveentjes mij weer thuis af. Gauw de jongens naar bed brengen en dan mijn ervaring op schrijven; het cirkeltje is rond. Bedankt voor de leuke dag!

Zondag 16 maart 2008,Monchau, Boven Ruhr:

Het is buiten nog een beetje schemerig maar het is dan ook nog vroeg. 6.30 uur. Terwijl de tijd rustig door tikt pak ik mijn spullen in en wil net gaan genieten van een kop thee, komt Eric met de kids er al aan.
Guido, lid van de Clan was ook net gearriveerd, want die ging ook mee. Onder weg treffen wij Yvonne en Leo, we zijn in totaal met 7 personen die, die dag het ontsuimige water van de boven ruhr proberen te bedwingen.
Aan deze rivier (bij hevige regenval wildwater 3/ 4) had ik nog herinneringen die mij nu nog af en toe zeer doen, want ik had de laatste keer een onzachte aanvaring met een best wel grote steen die mij een gebroken staatbotje opleverde.
Het was weer alderbastend mooi regen weer, allemaal goede ingredienten voor een lekker wild stromend riviertje.
Gezien de hoeveelheid hemelwater die al naar beneden was gekomen, leek het de vaarleiding het beter het onderstuk van de rivier te varen, want die is wat rustiger gezien deze een stuk breder is dan het boven stuk van deze rivier.
Eenmaal omgekleed was het wachten op de chauffeurs die maar niet terug kwamen.
Ondertussen was de groep van de Batavieren uit Nijmegen al terug ondanks dat die 10 minuten later waren vertrokken. Er werd al gespeculeerd dat ze al in de kroeg zaten, moed in te drinken, maar dat was gelukkig niet zo, ze hadden zich verreden en moesten terug rijden omdat +/- 90% van de wegen in Monchau eeeeenrichtings verkeer is. Eenmaal terug de boten in en varen maar. Na 50 meter was de eerste baricade/wals er al en iedereen kwam er goed doorheen, alleen bij het keerwater invaren ging het een beetje fout.
E?n sloeg om en om de boot niet in de stroming te laten komen pakte ik de punt van de boot. Dat had ik dus beter niet kunnen doen, want ik kwam zelf in de stroming terecht en raakte een paar takken waardoor ik ook omsloeg met de handel. De combinatie van het koude water en harde stenen onder water maakte de schrik iets groter dan het verstand: er uit dus. Zo vroeg was ik er nog nooit ondersteboven te water te gaan, zwemmen dus, voeten naar voren en met de stroming mee een keerwater proberen te berijken.
Al na enkele meters voelde ik al een paar stenen tegen mijn billen komen en dacht direct aan de pijnlijke terug weg van de laatste keer dat ik was geweest. gelukkig kwam ik goed aan de kant en kon zonder verdere blessures verder varen. Het was harder gaan regenen en zo lang zamer hand werd de stroming wat heftiger. Links en rechts gingen er een paar om maar omdat wij redelijk kort bij elkaar bleven was de controle onderling groot en dat geeft een zeer veilig gevoel. Hier en daar was het goed op letten omdat er een boom omgevallen was, wat niet geheel ongevaarlijk is. Zo nu en dan was er een bocht van meer dan 90 graden omdat de rivier tegen een berghelling opliep, Super want dan komt er bij mij wat adrealine los en zou ik de volgende keer stom zijn om weer niet mee te gaan naar deze heerlijke plek. Aan het eind van deze heerlijke tocht hebben wij nog even reddingslijn werpen geoefend en maar goed dat de drenkeling er zelf uit kon komen anders had hij nu ergens in zuid duitsland rond gedreven. Op de terug weg hebben wij nog een biertje of een ander lekker drankje genomen op de fijne afsluiting van deze fijne dag. Jongens en dame bedankt, het was een HEERLIJKE dag.

p.s . Wist je dat yvonne de wc niet kon vinden in die duitse kroeg, want ze had voor zekerheid mijn TomTom mee genomen naar de wc. Ben benieuwd wat hij aan gaf; zoiets van …. in das treppenhaus links ab biegen, eerst tuur rechts dan dritte tuur links. bestimmung erreicht, zie kunnen SHEISSE maggen.

Allemaal bedankt voor deze fijne dag ……Groetjes Ren? Meulenbeek.

Op zondag 17 februari was het zover: we mochten gaan peddelen in het golfslagbad in Haaksbergen.
En dat was heel erg leuk! Aan het begin van de training was het nog even wennen voor iedereen die nog nooit eerder op zee of wildwater had gevaren, maar na een uurtje had iedereen het goed door en kon iedereen naar harte lust spelen op de golven. Omdat aan de voorkant van het bad een soort strandje was, waar ook de golven op braken, konden we ook ervaren hoe het is om tot op het strand bovenop een golf te surfen. Helaas was het wegkomen uit de namaakbranding niet altijd even simpel: achter het water zat een behoorlijke kracht!
Het fijne aan het kano?n in een golfslagbad is dat je ook eens meemaakt hoe het is om niet op glad water te peddelen, zoals bij de vorige zwembad trainingen in Lochem. De golfen zorgden ervoor dat je weer net iets meer moet opletten op wat het water met je boot doet en ook het eskimoteren onder andere omstandigheden was fijn om te oefenen.