Het is maandag ochtend heel vroeg, ik word wakker van de bakken water die uit de lucht komen. Ik kijk op mijn klok, 5 uur, ik draai me nog eens om en denk tevreden ,zo dat hebben we gelukkig gisteren niet op ons dak gekregen.
Het is zondag ochtend, tegen 7 uur opstaan en alles alvast klaar maken voor de grote tocht voor mij en de kleine tocht voor de jongens. Er was schitterende weer beloofd door de weervrouw-man. Om kwart over 8 de jongens afgeleverd bij Gabrielle en Berend mee genomen naar het botenhuis. Het boten laden was binnen het kwartier klaar. Guus en Marlies hadden hun gisteren gekochte Canadees al boven op de auto liggen. Met twee auto s en 7 personen togen we richting Schalkhaar-Frieswijk. Marlies en ik hebben even een klein stukje gependeld en we konden starten.
De Soester- en Zandwetering valt onder het waterschap waar Guus werkt, voor hem zeker een must om de hele tocht te varen en natuurlijk hun net gekochte Canadees uitproberen. Hij ziet er mooi uit en bleek goed te varen. Rick en Koen vermaakten zich met het verzinnen van een naam, welke het is geworden heb ik nog niet gehoord.
De Soesterwetering was hier zo smal dat we goed in moesten stappen want we konden er niet keren. Nabij Klooster Sion stonden in het nabij gelegen weiland wel 20 vrijwilligers, te wachten op de drukte, zij hadden een open boerderij dag. Gelukkig was het op het water erg rustig en konden we heerlijk genieten. Al gauw vernamen we dat er hier erg veel grote vissen zwemmen, grote snoeken en karpers. Op een gegeven moment naderden Remco, Berend en ik al kletsend een brug. Even in houden dacht Berend anders heb ik geen ruimte . Remco en ik waren al onder de brug door toen we een behoorlijk geplons achter ons hoorden, oh nee! dacht ik, Berend gaat om. Maar nee er hadden twee enorme vissen z n lawaai net naast Berend, dat het net leek alsof Berend om ging. Later hoorden we dat er zelfs een snoek of karper over de kano van Nicole was gedoken. Ik denk dat Nicole liever had gehad dat het dolfijnen waren. Vanuit het water hadden we goed zicht over de naast gelegen weilanden met hun koeien, ganzen en (roof) vogels. Je ziet net iets meer dan vanuit de Berkel. Het water is er zeker in het begin wel smaller dan in de Berkel. Er zaten veel stuwen in, dat wist ik, toch viel het me mee. Het scheelt trouwens wel of je vier kano?s over moet dragen of zeventien.
Guus had een toys for boy?s bij zich. Een gps in dit geval, zo wisten we na onze eerste stop dat we al 5.6 km. gevaren hadden.
Ondertussen zou Gabrielle haar vuurdoop beleven in het vaarleider zijn. Zij zou de kleine tocht begeleiden, hier namen 4 volwassenen en 9 kinderen aan deel. Net voorbij Boskamp, bij de stuw zagen we de drie auto?s en de trailer staan.
Het was 13.00 uur. Hoe laat zouden hun vertrokken zijn? Dat kwamen we te weten toen wij weer te water gingen. Op de rand hadden zij 12.40 staan. Nou dan varen we ze zo achterop dacht ik. Gelukkig aardig goed getimed, want dat was toch wel een gok. En ja wel hoor, even later belt Gabrielle: We zitten te pauzeren bij de volgende stuw. Dan zijn we er met 5 a 10 min., was mijn antwoord. En zo konden we de rest van de tocht samen varen.
Even later kwamen we door een prachtig stuk met schitterende grote bomen. Dit hoort bij landgoed Hoenlo. Sommigen waanden zich in de jungle toen ze door een treurwilg vaarden, niet waar Liset.
Oei, Oei, een zwaan!!. En zie, daar gingen 20 kanovaarders netjes achter elkaar. Gelukkig het ging goed.
Nog een paar lage bruggetjes nemen, voor de kinderen geen probleem, maar Guus en Marlies en de volwassenen hadden er meer moeite mee. Nog even leek het erop dat het zou gaan regenen , maar nee het bleef bij een paar druppels.
We kwamen door Diepenveen en Deventer was al in zicht. Nog een laatste overdraging en meteen pauze. Er werd zelfs nog even gevoetbald door de kinderen, we hadden tenslotte een elf tal bij ons. In Schalkhaar nabij het AZC was ons eind punt. Guus had 21.1 km. op zn gps gemeten voor de lange tocht.
Met het ophalen van de autos was het wel leuk de plekjes tegen te komen waar we gevaren en overgedragen hadden. Zo konden we het vanuit een ander perspectief zien.
Het was voor een ieder een geslaagde tocht. Voor de kinderen een prima afstand en gezellig met elkaar kunnen varen en kletsen en genieten van de natuur en het mooie weer. En hetzelfde geldt voor de lange afstand.
Wellicht is het iets om het nog een keer zo te doen , maar dan de andere kant op.