Peter S de Vries

Ik zit in de trein en rijdt door het donkere Nederland richting de Achterhoek.Via de ruit bespiet ik de mensen. Op mijn laptop schrijf in mijn column. Een jazzie muziekje op mijn koptelefoon. Kijkend naar mezelf in de ruit vraag ik me af wat er van mij is geworden?en wat van de wereld. Misschien wel hetzelfde wat van Aartsen of Marco Pastors zich afvroegen na hun verkiezingsnederlaag. Misschien keken beide heren ook in het treinraam en zagen zichzelf. Oh nee, het raam van hun beamer of Mercedes zal het geweest zijn.

Als Peter S. de Vries heb ik, net als bovenstaande heren, ook een soortgelijk doel uitgezet in mijn vorige column. Na het tellen van de mailtjes bleek dat 39,9% van de leden voor behoud van Peter S. de Vries heeft gestemd. Mijn streven was 40%. Net als Pastors (1/3 van de Rotterdamse stemmers voor hem) en van Aartsen (die op 13,8% bleef steken i.p.v. 14%). Net als hen moet ik hier mijn conclusies uit trekken. Ik heb mijn doel duidelijk niet behaald, gefaald en moet daarom opstappen.

Terug naar mijn levensterugblik. Ondanks de verkiezingswinst op links, wat op zijn tijd toch zeker de tint van de column was, zit ik nu met een laptop in de trein te werken. Links lullen, rechts vullen. Geldt voor de andere beide heren wellicht rechts brallen, afvallen? Misschien wordt mijn ?radicale? praat ook wel gezien als hofstad netwerk of nee als ?kano klucht?. Het wordt mij te heet onder de voeten.

Om deze redenen zal ik dan ook in de anonimiteit duiken. Wellicht zal ik nog enige Hans Wiechel neigingen krijgen. Lekker schreeuwen vanaf de zijlijn. Men zal nog vele jaren dreigen met mijn naam. Peter S. komt terug hoor. Ons Lochemse zwaargewicht zal je de oren wel eens wassen.
Of misschien het bedrijfsleven als toekomst? Topman bij Essent ofzo. Die heeft dit jaar net als het jaar ervoor een bonus van 2 ton gehad en in totaal weer ruim 8 ton opgestreken. Ik leef van zo?n 7000 euro per jaar. Ach, ik weet niet wie er gelukkiger is. Wat zou ik doen met 8 ton of nee, 16 ton? Ik denk dat het snel op is. Je kamer wordt een villa, je kano in Lochem een jacht in Monaco, de vissticks van de euroshopper; kaviaar en van vrijgezel naar 10 vriendinnen. Voor even wel leuk maar dan wel tien keer gezeur over mijn rondslingerende sokken, mijn late thuiskomen van mijn ?werk? enz. Nou, laat maar. E?n keer is ook genoeg, zucht?

Ooit worden mijn Peter S. pennenstreken verfilmd. Net zoals ?Evelien? uit Vrij Nederland nu op Net 5 als serie komt. Mensen als Giphart spreken dan lovende woorden over mijn jonge jaren als columnist.

Is dat het dan! Doe ik afstand van mijn positie omdat ik er onvoldoende glamour aan vind hangen? Toch weer de centen? Nee, ik mis jou. Net als in Parijs. Samen moeten we weer eens wat vaker het water op gaan. Niet meer lullen maar toertochten vullen. De peddelen annex spatel in het water i.p.v. papieren gebater. Een mooi motto om het komende vaarseizoen een serieuze aanslag mee te plegen. Een aanslag op de toertrofee.

Al typend in de trein was er bijna een meisje voor gesprongen. Gelukkig ging het goed. Wat is het leven betrekkelijk. Het kijken naar mijn eigen spiegeling in de ruit, benik maar even mee gestopt.
Als recht dooraarde Nederlander dan maar even een ?geld terug bij vertraging? formulier invullen. Misschien iets wat de heren Wiechel, Pastors en van Aartsen ook zouden willen doen voor de afgelopen maanden.

At yours service Peter S.